سیره عبادی امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابا عبدالله الحسین]]{{ع}} در [[حق مردم]] [[نیکی]] و [[احسان]] و [[انفاق]] فراوان داشت، [[روایت]] شده آن بزرگوار قطعه‌ای [[زمین]] به ضمیمه اشیاء دیگری به [[ارث]] برد و قبل از تحویل گرفتن، همه را [[صدقه]] داد وی در [[تاریکی]] شب برای [[فقرا]] و [[مستمندان]] [[مدینه]] مواد خوراکی به دوش می‌کشید و جز [[پاداش الهی]] و [[تقرب]] به پیشگاهش مزدی درخواست نمی‌کرد<ref>حیاة الامام الحسین، ج۱، ص۱۳۵.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۵ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۵]] ص۶۰.</ref>

در هیچ‌یک از لحظات و سکنات، [[ارتباط قلبی]] [[امام حسین]]{{ع}} با [[حضرت حق]] قطع نگردید و این رابطه را با [[پرستش]] خدای خویش تبلور می‌بخشید و پیوند خود را با [[آفریدگار]] با [[عظمت]] مستحکم می‌ساخت و [[ایثار]] و [[از خودگذشتگی]] را با [[اطاعت الهی]] گره می‌زد و خود را در [[ذات مقدس]] [[پروردگار]] و در جهت رضای او فانی می‌ساخت و عبادتش نتیجه [[شناخت]] حقیقی‌اش از [[خدای متعال]] تلقّی می‌شد.