پرش به محتوا

علم حضوری معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱۴ سپتامبر ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
برخی از بزرگان بر پایۀ اصولی از [[قرآن]] و [[روایات]] [[اهل بیت]] {{عم}}، اعتقاد دارند اصل و فرع دین از راه [[وحی]] و [[شهود]] و علم حضوری به صورت قرآن و حدیث قدسی با واسطه یا بی ‏واسطۀ فرشتگان به [[پیامبر]] و امام می‌‏رسد. البته [[امامان]] {{عم}} از [[پیامبر]]{{صل}} این معارف را از راه شهودی، با واسطۀ فرشته یا بدون واسطه آن می‌‏یابند و به مردم ابلاغ می‌‏کنند. امام به حقایق جهان هستی و حقایق امور و اسرار ملکوتى و آنچه مورد تصور و تعقل و حس درآید، در هرگونه شرایطی که وجود داشته باشند، به اذن خداوند واقف است، اعم از اینکه تحت حس قرار دارند و یا بیرون از دایرۀ حس هستند، مانند موجودات آسمانی و حوادث گذشته و وقایع آینده.
برخی از بزرگان بر پایۀ اصولی از [[قرآن]] و [[روایات]] [[اهل بیت]] {{عم}}، اعتقاد دارند اصل و فرع دین از راه [[وحی]] و [[شهود]] و علم حضوری به صورت قرآن و حدیث قدسی با واسطه یا بی ‏واسطۀ فرشتگان به [[پیامبر]] و امام می‌‏رسد. البته [[امامان]] {{عم}} از [[پیامبر]]{{صل}} این معارف را از راه شهودی، با واسطۀ فرشته یا بدون واسطه آن می‌‏یابند و به مردم ابلاغ می‌‏کنند. امام به حقایق جهان هستی و حقایق امور و اسرار ملکوتى و آنچه مورد تصور و تعقل و حس درآید، در هرگونه شرایطی که وجود داشته باشند، به اذن خداوند واقف است، اعم از اینکه تحت حس قرار دارند و یا بیرون از دایرۀ حس هستند، مانند موجودات آسمانی و حوادث گذشته و وقایع آینده.
   
   
در مقابل برخی دیگر از بزرگان، علم امام را حصولی (شأنی) می‌دانند، به دلیل آنکه می‌گویند: "علوم [[پیامبر]]{{صل}} به تعلیم خداست که به او آموخته و علوم [[امامان]] {{عم}} به تعلیم پیغمبر است به ایشان و این بیان با حضوری بودن علم ایشان منافات دارد بلکه از صریح اخبار چنین مستفاد می‌شود که علم ایشان حصولی (شأنی) است. علاوه بر اینکه اخبارِ صحیفه‌های مختومه‌ای که برای هر یک از ایشان رسیده از جمله شواهد حصولی (شأنی) بودن علم ایشان است، همچنین اخبار صریحۀ صحیحه و معتبره دلالت دارند بر اینکه اگر بخواهند بدانند".<ref>ر.ک: [[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، [[بررسی‌های اسلامی (کتاب)|بررسی‌های اسلامی]]، ج ۱، ص ۱۹۵؛ [[سید محمد جعفر سبحانی|سبحانی، سید محمد جعفر]]، [[منابع علم امامان شیعه (کتاب)|منابع علم امامان شیعه]]، ص ۱۴۷ ـ ۱۵۰؛ [[سید محمد حسن میرجهانی طباطبائی|میرجهانی طباطبائی، سید محمد حسن]]، [[ولایت کلیه (کتاب)|ولایت کلیه]]، ص ۱۷۷</ref>
در مقابل برخی دیگر از بزرگان، علم امام را حصولی (شأنی) می‌دانند، به دلیل آنکه می‌گویند: "علوم [[پیامبر]]{{صل}} به تعلیم خداست که به او آموخته و علوم [[امامان]] {{عم}} به تعلیم پیغمبر است به ایشان و این بیان با حضوری بودن علم ایشان منافات دارد بلکه از صریح اخبار چنین مستفاد می‌شود که علم ایشان حصولی (شأنی) است. علاوه بر اینکه اخبارِ صحیفه‌های مختومه‌ای که برای هر یک از ایشان رسیده از جمله شواهد حصولی (شأنی) بودن علم ایشان است، همچنین اخبار صریحۀ صحیحه و معتبره دلالت دارند بر اینکه اگر بخواهند بدانند"<ref>ر.ک: [[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، [[بررسی‌های اسلامی (کتاب)|بررسی‌های اسلامی]]، ج ۱، ص ۱۹۵؛ [[سید محمد جعفر سبحانی|سبحانی، سید محمد جعفر]]، [[منابع علم امامان شیعه (کتاب)|منابع علم امامان شیعه]]، ص ۱۴۷ ـ ۱۵۰؛ [[سید محمد حسن میرجهانی طباطبائی|میرجهانی طباطبائی، سید محمد حسن]]، [[ولایت کلیه (کتاب)|ولایت کلیه]]، ص ۱۷۷</ref>.


==دلایل علم حضوری امام==
==دلایل علم حضوری امام==
۱۱۴٬۴۸۳

ویرایش