ویژگی‌های خزان الله: تفاوت میان نسخه‌ها

آنچه روشن است، به‌کارگیری فراوان این مفهوم در دوران [[امامت]] [[امامان]] [[پاک]]{{عم}} است. در این باره، [[امام جواد]]{{ع}} درروایتی معتبر، از [[امیر المؤمنین]]{{ع}} [[نقل]] می‌کند که به [[ابن عباس]] فرمود: “همانا [[شب قدر]] در هر سال است و در آن [[شب]]، امور آن سال نازل می‌شود و برای این کار پس از [[رسول خدا]]{{صل}}، متولیانی وجود دارد. [[ابن عباس]] گفت: آنها چه کسانی‌اند؟ [[امام]] فرمود: من و یازده نفر از صلبم که [[امامان]] محدّثیم”<ref>{{متن حدیث|إِنَّ لَيْلَةَ الْقَدْرِ فِي كُلِّ سَنَةٍ وَ إِنَّهُ يَنْزِلُ فِي تِلْكَ اللَّيْلَةِ أَمْرُ السَّنَةِ وَ إِنَّ لِذَلِكَ الْأَمْرِ وُلَاةً بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص فَقُلْتَ مَنْ هُمْ فَقَالَ أَنَا وَ أَحَدَ عَشَرَ مِنْ صُلْبِي أَئِمَّةٌ مُحَدَّثُونَ‏}}. این روایت در متون متعدد روایی با اسناد مختلف نقل شده است. ر.ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۵۳۲-۵۳۳؛ علی بن محمد خزاز قمی، کفایة الأثر، ص۲۲۱؛ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبة، ص۶۰؛ شیخ صدوق، الخصال، ج۲، ص۴۷۹؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۳۰۴؛ محمد بن محمد بن نعمان (شیخ مفید)، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۳۴۶؛ محمد بن حسن طوسی، الغیبة، ص۱۴۱.</ref>.

بازخوانی متون [[روایی]] از [[اعتقاد]] [[اصحاب]] - دستِ کم برخی از آنها - نسبت به این [[حقیقت]] خبر می‌دهد. در این باره، در روایتی صحیح آمده است که ابن ابی [[یعفور]] به [[امام صادق]]{{ع}} گفت: “ما بر این بارویم که همانا در گوش [[علی]]{{ع}} خوانده می‌شود و... [[امام]]{{ع}} فرمود: همانا [[علی]]{{ع}} [[محدّث]] بود”<ref>{{متن حدیث|إِنَّا نَقُولُ إِنَّ عَلِيّاً كَانَ يُنْكَتُ فِي أُذُنِهِ... فَقَالَ إِنَّ عَلِيّاً{{ع}} كَانَ مُحَدَّثاً}}. این روایت با سندهای مختلف نقل شده است. ر.ک: محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۳۴۱ و ۳۴۳؛ محمد بن محمد بن نعمان (شیخ مفید)، الاختصاص، ص۲۸۶.</ref>. به نظر میرسد، این مفهوم برای [[اصحاب]] و [[معتقدان]] به [[مکتب اهل بیت]]{{عم}} آشنا بوده است؛ تا آنجا که [[منصور دوانیقی]] نیز به [[محدّث]] بودن [[امام صادق]]{{ع}} [[اذعان]] کرد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۴۷۵.</ref><ref>[[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[معنا و چیستی امامت در قرآن سنت و آثار متکلمان (کتاب)|معنا و چیستی امامت در قرآن سنت و آثار متکلمان]]، ص ۳۳۱.</ref>.