بحث:ابعاد فکری و اعتقادی انتظار فرج چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

#بعد [[نبوت]]: بعد دیگر [[انتظار]]، توجه به [[پیامبران]] و [[مکتب]] [[پیامبران]]، و [[تجدید عهد]] با آنان است، همچنین توجه به [[مقام هدایت]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}}. [[منتظران]]، [[چشم به راه]] کسی هستند که در او صفات و آثار [[پیامبران]] گرد آمده است و هنگامی که ظاهر گردد، آن آثار در او دیده خواهد شد. هر کس [[دوست]] دارد [[آدم]]، و شیث، و [[نوح]]، و [[ابراهیم]]، و [[موسی]]، و [[عیسی]]، و [[داوود]]، و [[سلیمان]]، و [[یوسف]] و... و [[محمد]] {{صل}} را ببیند، می‌تواند آنان را در [[مهدی]]{{ع}} ببیند. او می‌آید تا [[آرمان]] [[پیامبران]] را تحقق بخشد، و تا [[دین]] خدایی را بگستراند و ندای [[توحید]] را به همه سوی ببرد. او می‌آید تا [[آرمان]] [[پیامبران]] را محقق سازد. بنابراین در [[فرهنگ انتظار]]، [[منتظران]] [[مهدی]] {{ع}} رابطۀ ایمانی مستقیم با [[نبوت]] و [[پیامبری]] دارند<ref>ر.ک. شفائی، محبوب، موعود حق، ص ۷۹-۸۴؛ مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۹۷-۲۰۰.</ref>. [[مهدی]] {{ع}} از [[اهل بیت پیامبر]] است. او [[فرزند علی]] {{ع}} و [[حسین]] {{ع}} است. او دوازدهمین [[وصی]] و [[جانشین پیامبر]] است. چون ظاهر گردد، [[پرچم پیامبر]] {{صل}} را در دست گیرد و به [[سنت پیامبر]] {{صل}} عمل کند. نخستین [[اصحاب]] او ۳۱۳ تن خواهند بود، به شماره [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} در [[جنگ بدر]]. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} از آمدن او خبر داده، و دربارۀ او بسیار سخن گفته است. چون او آشگار گردد، [[دین]] جدش [[پیامبر]] {{صل}} را رواج دهد و [[حاکم]] سازد. همۀ این مطالب، توجه دادن به اصل [[نبوت]] و تأکید بر [[مقام]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} است و همه یاد کردنِ [[اعتقادی]] و مکتبی [[پیامبری]] و [[پیامبران]] است.  

#بعد [[قرآن]]: امر مهم دیگری که هر منتظری باید متوجه آن باشد، [[کتاب خدا]] و [[قرآن کریم]] است. [[حضرت مهدی]] {{ع}}، زنده کنندۀ همۀ [[احکام]] [[قرآن]] است. [[انسان]] [[منتظر]]، همواره، این [[آرمان]] را در [[دل]] زنده می‌دارد، که روزی با [[ظهور مهدی]] [[آل محمد]] {{صل}} و آخرین خلیفۀ آورندۀ [[قرآن]]، [[احکام]] [[قرآن]] جاری شود و [[قرآن]] در سراسر [[جهان]] [[حاکمیت]] باید و [[کتاب آسمانی]]، برنامه [[زندگی]] [[انسان]] زمینی گردد. بدین‌گونه، توجه به [[قرآن کریم]] و [[نورانیت]] و [[هدایت]] [[قرآن]] نیز، جزء مسائل عمدۀ [[انتظار]] است<ref>ر.ک. شفائی، محبوب، موعود حق، ص ۷۹-۸۴؛ مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۹۷-۲۰۰.</ref>.  

#بعد [[عدل]]: بعد [[عدل]] و [[دادگری]] و توجه به آن نیز در مسئله [[انتظار]]، بسیار روشن است. [[انتظار حضرت مهدی]] {{ع}} [[انتظار ظهور]] [[عدل]] است، [[عدل جهانی]]، [[عدل]] آفاقی و انفسی. [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[مظهر]] اسماء [[الهی]] است، از جمله دو اسم [[مبارک]]: "یا عدلُ یا [[حکیم]]". [[حضرت مهدی]] {{ع}} تجسم اعلای [[حق]] و تحقق والای [[عدل]] است. اوست که [[جهان]] آکنده از [[بیداد]] را آکنده از داد می‌سازد و [[عدل]] خدایی را در همه جا و همه سوی سرایت می‌دهد. او [[مظهر]] [[دادگری فراگیر]] است. تداعی موضوع [[عدل]] و [[عدالت]] است و جهانگیر شدن آن، از [[انتظار]]، جزء بدیهیات است. [[انتظار]]، یعنی [[چشم به راه]] امامی داشتن که چون بیاید [[جهان]] را از [[عدل و داد]] مملو سازد پس از آنکه از [[ظلم و جور]] پر شده باشد<ref>ر.ک. شفائی، محبوب، موعود حق، ص ۷۹-۸۴؛ مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۹۷-۲۰۰.</ref>.

#بعد [[معاد]]: [[معاد]]، بازگشت [[انسان]] به نزد [[خدا]]، ورود به [[جهان]] پایدار، و شروع [[زندگی]] اصلی است. در امر [[انتظار]]، اصل [[اعتقادی]] بسیار مهم [[معاد]] و بازگشت مسئولانه به نزد [[خداوند]]، همواره حضور دارد<ref>ر.ک. شفائی، محبوب، موعود حق، ص ۷۹-۸۴؛ مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۹۷-۲۰۰.</ref>. این حضور در سه جهت نمودار است: