بحث:تسبیح: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تسبیح''' تنزیه [[خداوند]] از [[شرک]] و عجز و [[نقص]]<ref>[[سید رضا اسحاق‌نیا تربتی|اسحاق‌نیا تربتی، سید رضا]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۷ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۷، ص۵۱۱- ۵۲۰.</ref>، به معنای تنزیه [[خدا]] و اصل آن حرکت با شتاب "به دور از [[سستی]]" در [[بندگی]] [[خداوند متعال]] است.<ref>مفردات، ص ۳۹۲، «سبح».</ref>. {{عربی|" سُبْحَانَ‏ اللَّه‏‏"}} بیانگر تنزیه [[خداوند]] از شریک و [[فرزند]] یا هر صفتی است که سزاوار ذات [[پاک]] او نیست<ref> لسان‌العرب، ج‌۶‌، ص‌۱۴۴، «سبح».</ref><ref>[http://www.maarefquran.com/maarefLibrary/templates/farsi/farhangbooks/Books/8/4.htm#f5، فرهنگ قرآن، ج۸ ].</ref>. تسبیح، گفتن {{متن حدیث|سُبْحَانَ اللَّهِ}}، [[خدا]] را از هر [[عیب]] و [[نقص]] و عجز و [[بدی]] و بدخواهی و شریک و اوصاف جسمی [[پاک]] و منزّه دانستن، [[خدا]] را [[تقدیس]] و [[ستایش]] کردن. در [[آیات]] فراوانی هم [[خدا]] [[تقدیس]] و تنزیه شده و هم [[دستور]] به تسبیح داده شده، هم بیان شده که آنچه در [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] است، [[خدا]] را تسبیح می‌گویند. در [[نماز]] هم به ذکر [[رکوع]] و [[سجود]]، تسبیح گفته می‌شود. در رکعت سوّم و چهارم [[نمازها]] هم [[واجب]] است تسبیحات اربعه {{متن حدیث|سُبْحَانَ اللَّهِ، الْحَمْدُ لِلَّهِ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، اللَّهُ أَكْبَرُ}} گفته شود. تسبیحات [[حضرت زهرا]]{{س}} هم گفتن ۳۴ مرتبه {{متن حدیث|اللَّهُ أَكْبَرُ}}، ۳۳ مرتبه {{متن حدیث|الْحَمْدُ لِلَّهِ}} و ۳۳مرتبه {{متن حدیث|سُبْحَانَ اللَّهِ}} بعد از نمازهاست. تسبیح، به دانه‌هایی از سنگ، [[گِل]]، پلاستیک، چوب و... که به رشته نخی یا پلاستیکی کشیده شده نیز گفته می‌شود و انواع خاصّی دارد، سی و سه تایی، یا صد تایی به آن به هم می‌گویند. در توصیه‌های [[دینی]] به ذکر گفتن با تسبیح [[تربت]] [[سید الشهدا]] تأکید شده و [[ثواب]] بسیار دارد. [[حضرت زهرا]]{{س}} از [[تربت]] [[قبر]] [[حضرت]] [[حمزه]] [[سیدالشهدا]] تسبیح ساخته بود و با آن ذکر می‌گفت. پس از واقعه [[عاشورا]] در پی بیان [[فضیلت]] [[تربت امام حسین]] {{ع}}، از آن تسبیح درست کردند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۵۴.</ref>.