سوره فصلت: تفاوت میان نسخه‌ها
←اسامی سوره فصّلت
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
#[[آیات آفاقی]] و انفسی [[الهی]]<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۱۷، صفحه ۳۵۸؛ سیوطی، عبدالرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه ۴۳و۴۱؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۶؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۶؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۲۰، صفحه ۲۰۱؛ هاشم‌زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۳۳۹؛ فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، بصائر ذوی التمییز فی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۴۱۳.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۳۰۱۶.</ref> | #[[آیات آفاقی]] و انفسی [[الهی]]<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۱۷، صفحه ۳۵۸؛ سیوطی، عبدالرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه ۴۳و۴۱؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۶؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۶؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۲۰، صفحه ۲۰۱؛ هاشم‌زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۳۳۹؛ فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، بصائر ذوی التمییز فی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۴۱۳.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۳۰۱۶.</ref> | ||
==اسامی سوره فصّلت== | ==اسامی [[سوره فصّلت]]== | ||
نام‌های دیگر سوره فصلت عبارتند از: | نام‌های دیگر [[سوره فصلت]] عبارتند از: | ||
#حم سجده: این سوره با حروف مقطعه «حم» آغاز شده و یکی از چهار سوره عزائم و دارای سجده واجب است. با توجه به این امر و به منظور تمایز این سوره با سوره «سجده اولی»، به سوره «حم سجده» خوانده شده است. | # [[حم سجده]]: این [[سوره]] با [[حروف مقطعه]] «حم» آغاز شده و یکی از چهار سوره [[عزائم]] و دارای [[سجده]] [[واجب]] است. با توجه به این امر و به منظور تمایز این سوره با سوره «سجده اولی»، به سوره «حم سجده» خوانده شده است. | ||
#مصابیح: «مصابیح» جمع «مصباح» به معنای چراغ‌ها است. این واژه به صورت جمع، دو بار در قرآن به کار رفته است: یک بار در آیه {{متن قرآن|وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطِينِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ}}<ref>«آسمان نزدیک‌تر را به چراغ‌هایی آراستیم و آنها را ابزار رماندن شیطان‌ها کردیم و عذاب آتش سوزان را برای آنان آماده ساختیم» سوره ملک، آیه ۵.</ref> و بار دیگر در آیه {{متن قرآن|فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا وَزَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ}}<ref>«آنگاه آنها را در دو روز (به گونه) هفت آسمان برنهاد و در هر آسمانی کار آن را وحی کرد و آسمان نزدیک‌تر را به چراغ‌هایی (از ستارگان) آراستیم و نیک آن را نگاه داشتیم؛ این سنجش (خداوند) پیروز داناست» سوره فصلت، آیه ۱۲.</ref>. با توجه به وجود این واژه و معنای آن، این سوره «مصابیح» نام گرفته است<ref>سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱، صفحه ۱۸۱؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۶؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائر ذوی التمییز فی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۴۱۳؛ حجتی، محمد باقر، پژوهشی درتاریخ قرآن کریم،صفحه ۱۴۵؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه،جلد۲۰،صفحه ۲۰۵؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن،جلد۱،صفحه ۱۹۴.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۷۹۷.</ref> | #مصابیح: «مصابیح» جمع «مصباح» به معنای چراغ‌ها است. این واژه به صورت جمع، دو بار در [[قرآن]] به کار رفته است: یک بار در [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطِينِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ}}<ref>«آسمان نزدیک‌تر را به چراغ‌هایی آراستیم و آنها را ابزار رماندن شیطان‌ها کردیم و عذاب آتش سوزان را برای آنان آماده ساختیم» سوره ملک، آیه ۵.</ref> و بار دیگر در آیه {{متن قرآن|فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا وَزَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ}}<ref>«آنگاه آنها را در دو روز (به گونه) هفت آسمان برنهاد و در هر آسمانی کار آن را وحی کرد و آسمان نزدیک‌تر را به چراغ‌هایی (از ستارگان) آراستیم و نیک آن را نگاه داشتیم؛ این سنجش (خداوند) پیروز داناست» سوره فصلت، آیه ۱۲.</ref>. با توجه به وجود این واژه و معنای آن، این سوره «مصابیح» نام گرفته است<ref>سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱، صفحه ۱۸۱؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۶؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائر ذوی التمییز فی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۴۱۳؛ حجتی، محمد باقر، پژوهشی درتاریخ قرآن کریم،صفحه ۱۴۵؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه،جلد۲۰،صفحه ۲۰۵؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن،جلد۱،صفحه ۱۹۴.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۷۹۷.</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||