اقامتگاه امام مهدی: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'چهل' به 'چهل'
جز (جایگزینی متن - 'دوازده' به 'دوازده') |
جز (جایگزینی متن - 'چهل' به 'چهل') |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
==[[ذی طوی]] در [[فرهنگنامه]] [[آخرالزمان]]== | ==[[ذی طوی]] در [[فرهنگنامه]] [[آخرالزمان]]== | ||
*"ذِی طُوی" به نام منطقهای است که در شش کیلومتری [[مکه]] قرار دارد. این کوه مورد توجه [[ائمه]]{{ع}} بوده است و در [[روایات]] به [[پناهگاه]] و محل سکونت [[حضرت مهدی]]{{ع}} در زمان غیبتشان معرفی شده است. در دعای [[شریف]] ندبه از این منطقه و منطقه "رِضوی" به عنوان [[جایگاه]] [[حضرت]] یاد شده است: {{متن حدیث|لَيْتَ شِعْرِي.. أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا أَمْ ذِي طُوًى}}؛<ref> «کاش میدانستم که در کدام سرزمین مأوی گرفتهای، آیا در سرزمین [[رضوی]] هستی یا در جایی دیگر، یا در [[ذیطوی]] به سر میبری».</ref>. | *"ذِی طُوی" به نام منطقهای است که در شش کیلومتری [[مکه]] قرار دارد. این کوه مورد توجه [[ائمه]]{{ع}} بوده است و در [[روایات]] به [[پناهگاه]] و محل سکونت [[حضرت مهدی]]{{ع}} در زمان غیبتشان معرفی شده است. در دعای [[شریف]] ندبه از این منطقه و منطقه "رِضوی" به عنوان [[جایگاه]] [[حضرت]] یاد شده است: {{متن حدیث|لَيْتَ شِعْرِي.. أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا أَمْ ذِي طُوًى}}؛<ref> «کاش میدانستم که در کدام سرزمین مأوی گرفتهای، آیا در سرزمین [[رضوی]] هستی یا در جایی دیگر، یا در [[ذیطوی]] به سر میبری».</ref>. | ||
*[[امام باقر]]{{ع}} با دست اشاره به [[ناحیه]] [[ذیطوی]] کرده و فرمود: برای [[صاحب الامر]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} در میان این درهها غیبتی رخ خواهد داد، و این [[غیبت]] ادامه خواهد داشت تا زمانی که [[قیام]] نماید. پیش از [[قیام]]، گروهی از [[یاران]] [[حضرت]] در این منطقه جمع میشوند و [[غلام]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} که همیشه همراه اوست نزد آن گروه آمده و میپرسد: چند نفر در اینجا گرد آمدهاید؟ میگویند: ما | *[[امام باقر]]{{ع}} با دست اشاره به [[ناحیه]] [[ذیطوی]] کرده و فرمود: برای [[صاحب الامر]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} در میان این درهها غیبتی رخ خواهد داد، و این [[غیبت]] ادامه خواهد داشت تا زمانی که [[قیام]] نماید. پیش از [[قیام]]، گروهی از [[یاران]] [[حضرت]] در این منطقه جمع میشوند و [[غلام]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} که همیشه همراه اوست نزد آن گروه آمده و میپرسد: چند نفر در اینجا گرد آمدهاید؟ میگویند: ما چهل نفر هستیم. آنگاه [[غلام]] میپرسد: اگر [[صاحب]] خود ([[حضرت مهدی]]{{ع}}) را ببینید چه میکنید؟ پاسخ میدهند: به [[خدا]] [[سوگند]] اگر او بخواهد که کوهها را از جای برکنیم، انجام خواهیم داد و با او خواهیم بود. این [[دیدار]] پایان مییابد تا سال بعد فرا میرسد. آن [[غلام]] دوباره نزد آنان میآید و میگوید: ده نفر از میان خود برگزینید و با آنان به نزد [[حضرت مهدی]]{{ع}} میآید و [[حضرت]] در شب [[آینده]] [[وعده]] میکند (که [[قیام]] نماید)...<ref>غیبت نعمانی: ص ۱۸۲ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۴۹۶.</ref>. | ||
*[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: گویا با چشم خویش [[حضرت قائم]]{{ع}} را میبینم که با پای برهنه، در [[ذیطوی]] سرپا [[ایستاده]] و مانند [[حضرت موسی]]{{ع}} نگران و [[منتظر]] است که به [[مقام ابراهیم]]{{ع}} در [[مسجدالحرام]] بیاید و [[دعوت]] خود را اعلام نماید<ref>موعودنامه: ص ۳۴۴ و بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۸۵.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۲۸۱-۲۸۲.</ref>. | *[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: گویا با چشم خویش [[حضرت قائم]]{{ع}} را میبینم که با پای برهنه، در [[ذیطوی]] سرپا [[ایستاده]] و مانند [[حضرت موسی]]{{ع}} نگران و [[منتظر]] است که به [[مقام ابراهیم]]{{ع}} در [[مسجدالحرام]] بیاید و [[دعوت]] خود را اعلام نماید<ref>موعودنامه: ص ۳۴۴ و بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۸۵.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۲۸۱-۲۸۲.</ref>. | ||