حرب بن شرحبیل شبامی در تراجم و رجال: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

*[[نصر بن مزاحم]] و [[طبری]] [[نقل]] کرده‌اند: هنگامی که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بعد از پایان [[جنگ صفین]]، از کنار کشته‌های قبيله [[همدان]] می‌گذشت، با صدای شیون و [[زاری]] مواجه شد، پرسید: "این صداها از چیست؟" گفتند: "اینها بر کشته‌های خویش در [[صفین]] می‌گردند". [[امام]] فرمود: "من [[شهادت]] می‌دهم کسانی که برای [[خدا]] [[صبر]] کردند و جنگیدند، [[شهید]] محسوب می‌شوند"<ref>{{متن حدیث|أَمَا إِنِّي أَشْهَدُ لِمَنْ قُتِلَ مِنْهُمْ صَابِراً مُحْتَسِباً بِالشَّهَادَةِ}}</ref>

*در این هنگام شرحبيل [[خدمت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} آمد، [[حضرت]] به او فرمود: "آیا زنانتان بر شما غالب شده‌اند؟" یعنی چرا آنها را آرام نمی‌کنید؟ عرض کرد: ای [[امیرمؤمنان]]! اگر یک یا دو یا سه [[خانه]] [[شهید]] داده بودند، می‌توانستیم آنان را آرام کنیم، اما تنها از این [[قبیله]] کوچک ما ([[شبام]]) یکصد و هشتاد نفر کشته شده‌اند و خانه‌ای نیست که در آن [[گریه]] نباشد، اما در میان مردانمان [[گریه]] نیست، بلکه خوشحالند و چرا خوش‌حال نباشند که بستگانشان به [[فیض]] [[عظیم]] [[شهادت]] رسیده‌اند؟ [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: "[[خداوند]] کشته‌ها و مردگانتان را [[رحمت]] کند". وی همچنان که [[حضرت علی]]{{ع}} سواره می‌رفت، و او پیاده در رکابش حرکت می‌کرد که ناگهان [[حضرت]] به وی فرمود: "باز گرد!" دوباره [[امام]]{{ع}} متوقف شد و فرمود: "برگرد، زیرا بدرقه و [[همراهی]] کسی مثل تو، موجب [[فتنه]] ([[غرور]] و [[نخوت]]) [[والی]] و مذلت و [[خواری]] [[مؤمنان]] است"<ref>{{متن حدیث|اِرْجِعْ فَإِنَّ مَشْيَ مِثْلِكَ فِتْنَةٌ لِلْوَالِي وَ مَذَلَّةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ}}؛ وقعة صفين، ص۵۳۱ و ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۶۲.</ref>.