تفسیر رمزی: تفاوت میان نسخه‌ها

تفسیر رمزی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۸

۴۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۹ اکتبر ۲۰۲۱

←‏مقدمه

دیداریویکی‌متن

Msadeq

مدیران

۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش

@@ خط ۲۳: / خط ۲۳: @@
 پس از [[کعب الأحبار]]، کسانی کم و بیش القاءات او را در تفسیر رمزی پیگیری نموده‌اند. [[ضحّاک بن مزاحم خراسانی]] یکی از آن افراد است که [[شاگردان]] فراوانی داشته و اقوال او در کتاب‌های [[تفسیر]] نقل شده است و او همان تفسیر رمزی کعب الاحبار را به عنوان یک قول مقبول بدون آنکه آن را به [[کعب الاحبار]] نسبت بدهد به [[شاگردان]] خود [[القاء]] می‌کرده است<ref>الدر المنثور، ج۱، ص۸.</ref>. آنگاه در [[قرن دوم]] همان بافته‌های کعب الاحبار [[یهودی]] الاصل به وسیله افراد [[کذّاب]] حدیث‌ساز در قالب [[حدیث]] ریخته می‌شود و با [[جعل]] سَند به [[پیغمبر اسلام]] منسوب می‌گردد! و [[طبری]] در [[تفسیر]] [[جامع البیان]] فی تأویل‌ای القرآن به صورت مُعَنعَن (یعنی فلانی از فلان و...) همین سخن کعب الاحبار را به صورت [[حدیث نبوی]] در [[تفسیر رمزی]] {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ}} نقل می‌کند! سخنی که [[ذهبی]] در «[[میزان]] الاعتدال» و [[ابن حجر عسقلانی]] در «لسان [[المیزان]]» [[کذب]] بودن آن را از طریق بررسی [[سند حدیث]] برملا می‌سازند<ref>میزان الاعتدال، ج۱، ص۲۵۳؛ لسان المیزان، ج۱، ص۴۴۲؛ قضاوت زن در فقه اسلامی، ص۱۴۴.</ref>.
-متأسفانه این‌گونه [[احادیث]] ساختگی از طریق همان منابع به [[کتاب‌های حدیثی]] و [[تفسیری]] [[شیعه]] نیز ورود پیدا می‌کنند<ref>المحاسن، ص۲۳۸، ح۲۱۳.</ref>؛ و [[علامه مجلسی]] در کتاب (مرآه العقول، ۲، ۳۷) پس از بررسی [[سند]]، [[ضعیف]] بودن آن را آشکار می‌سازد.
+متأسفانه این‌گونه [[احادیث]] ساختگی از طریق همان منابع به [[کتاب‌های حدیثی]] و [[تفسیری]] [[شیعه]] نیز ورود پیدا می‌کنند<ref>المحاسن، ص۲۳۸، ح۲۱۳.</ref>؛ و [[علامه مجلسی]] در کتاب مرآه العقول <ref>مرآه العقول، ج۲، ص:۳۷.</ref> پس از بررسی [[سند]]، [[ضعیف]] بودن آن را آشکار می‌سازد.
-به نظر می‌رسد که فاصله گرفتن [[عالمان]] و [[محدّثان]] از [[مکتب اهل بیت]]{{عم}} و آموزه‌های صحیح آنان، راه را برای انواع [[تفسیر به رأی]] از جمله تفسیر رمزی و اشاره‌ای، بیشتر هموار نموده است. عارفانی چون [[ابونصر سراج]]، [[ابوطالب مکّی]] و [[ابن عربی]] به استناد شماری از [[روایات]] که در آنها از «اشارت، لطایف و [[حقایق]] [[قرآن]]» [[سخن]] به میان آمده است<ref>بحار الانوار، ج۸۹، ص۱۰۳.</ref>؛ برای قرآن ظاهر و [[باطنی]] قائل‌اند. ابن عربی [[معتقد]] بوده که هر [[آیه قرآن]] دو وجه دارد: وجه و معانی ظاهری، وجه و معانی باطنی؛ آنگاه می‌گوید وجه باطنی [[آیات]] را فقط [[عارفان]] و [[اهل حق]] در می‌یابند<ref>الفتوحات، ج۱، ص۲۷۹؛ دائرة المعارف قرآن کریم، ج۸، ص۲۵۰.</ref>.<ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[تفسیر رمزی (مقاله)|مقاله «تفسیر رمزی»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref>
+به نظر می‌رسد که فاصله گرفتن [[عالمان]] و [[محدّثان]] از [[مکتب اهل بیت]]{{عم}} و آموزه‌های صحیح آنان، راه را برای انواع [[تفسیر به رأی]] از جمله تفسیر رمزی و اشاره‌ای، بیشتر هموار نموده است. عارفانی چون [[ابونصر سراج]]، [[ابوطالب مکّی]] و [[ابن عربی]] به استناد شماری از [[روایات]] که در آنها از «اشارت، لطایف و [[حقایق]] [[قرآن]]» [[سخن]] به میان آمده است <ref>بحار الانوار، ج۸۹، ص۱۰۳.</ref>؛ برای قرآن ظاهر و [[باطنی]] قائل‌اند. [[ابن عربی]] [[معتقد]] بوده که هر [[آیه قرآن]] دو وجه دارد: وجه و معانی ظاهری، وجه و معانی باطنی؛ آنگاه می‌گوید وجه باطنی [[آیات]] را فقط [[عارفان]] و [[اهل حق]] در می‌یابند<ref>الفتوحات، ج۱، ص۲۷۹؛ دائرة المعارف قرآن کریم، ج۸، ص۲۵۰.</ref>.<ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[تفسیر رمزی (مقاله)|مقاله «تفسیر رمزی»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref>
 ==منابع==