سوره الرحمن: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

این [[سوره]] خاطر نشان می‌سازد که [[خدای تعالی]] عالَم و اجزای آن از قبیل [[زمین]] و [[آسمان]] و خشکی‌ها و دریاها و انس و [[جن]] را طوری [[آفریده]] و نیز [[نظم]] داده که جن و انس بتوانند از آن بهره‌مند شوند، همچنین عالم به دو قسمت و دو نشأه تقسیم شده، یکی نشأه [[دنیا]] که به زودی خودش با اهلش فانی می‌شود، و یکی دیگر نشأه [[آخرت]] که همیشه باقی است، و در آن نشاه [[سعادت]] از [[شقاوت]] و [[نعمت]] از نقمت متمایز می‌گردد.

و این [[سوره]] از نظر مکی بودن و [[مدنی]] بودن دو احتمال دارد، هر چند برخی معتقدند که [[سیاق]] آن به مکی بودن شبیه‌تر است، ولی گروهی آن را مدنی دانسته‌اند.

==ویژگی‌های سوره الرحمن==

# [[معاد]]، چگونگی [[رستاخیز]]، نشانه‌های آن و نعمت‌های [[بهشتیان]]<ref>رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۷؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۴۴۷؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۴۰۷؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۷؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه ۱۹۵و۴۹و۴۳و۴۱؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۲۳، صفحه ۹۱و۸۹؛ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۱۹، صفحه ۹۳.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۲۷۶۴.</ref>

سوره الرحمن دو نام دیگر نیز دارد:

#'''{{متن قرآن|آلَاءِ}}:''' واژه {{متن قرآن|آلَاءِ}} جمع «ألی» به معنای [[نعمت‌ها]] و [[نیکی‌ها]] است. چون واژه {{متن قرآن|آلَاءِ}} ۳۴ بار در [[قرآن]] آمده که ۳۱ بار آن در این [[سوره]] است، و از طرف دیگر، این سوره در [[مقام]] شمارش و تبیین [[نعمت‌های خداوند]] است، به این اسم نامگذاری شده است.