منت: تفاوت میان نسخه‌ها

{{نبوت}}

<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">

: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[منت در قرآن]] - [[منت در حدیث]] - [[منت در کلام اسلامی]] - [[منت در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[منت در معارف و سیره نبوی]]</div>

<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">

==مقدمه==

هر گاه به کسی [[نیکی]] کند و بخششی را که بر او کرده برشمارد منت گویند. این منت‌ها عموماً در [[امور مادی]] است، برخی از منتها [[معنوی]] و [[راهنمایی]] است. گاهی این منت از سوی [[خداوند]] است و گاهی [[مردم]] که [[پیامبر]] را [[دعوت]] او را پذیرفته‌اند البته [[امور معنوی]] و اعطای آن اگر از سوی قابل باشد، جای منت ندارد، زیرا اگر منتی باشد برای [[خدای سبحان]] است که ایشان را [[هدایت]] فرموده، چون [[دین]]، [[دین]] او است، و خود او هم از دینش بهره‌مند نمی‌شود تا هر کس [[دین]] او را پذیرفت بر او منت بگذارد، بلکه بهره‌مند از [[دین]] او در [[دنیا]] و [[آخرت]] [[مؤمنین]] هستند، زیرا [[خدای تعالی]] [[غنی]] [[علی]] الاطلاق است، پس منت را [[خدا]] بر آنان دارد که هدایتشان کرده است. اما اگر [[خداوند]] وسائل [[هدایت]] را فراهم کرده باشد، البته، جای بازگو کردن دارد، زیرا این که [[خدا]] و [[پیامبر]] وسیله را فراهم ساخته توجه به آن لازم است. از این‌رو، این کلمه در [[قرآن]] بارها در موضوعات مختلف [[اخلاقی]] مانند منت بر صدقه، منت بر [[فرستادن پیامبر]] و منت بر [[هدایت]] مطرح شده است و در دسته‌ای از [[آیات]] کسانی به [[پیامبر]] گویی منت می‌گذارند که [[دعوت]] او را [[اجابت]] کرده و [[اسلام]] آورده‌اند، بازگو کرده و [[قرآن]] در [[مقام]] پاسخ‌گویی بر آمده و از این طرف [[خدا]] منت‌های مختلف خود را به رسولش گوشزد می‌کند.