پرش به محتوا

سفر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۰۳۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۴ اکتبر ۲۰۲۱
خط ۸۸: خط ۸۸:


===اعلام برنامه سفر به همراهان===
===اعلام برنامه سفر به همراهان===
[[شایسته]] است که همراهان تا آنجا که میسور است از برنامه [[سفر]] [[آگاه]] باشند؛ زیرا در این صورت می‌توانند نسبت به [[همراهی]] کردن [[تصمیم]] بگیرند و در صورت همراه شدن [[عزم]] آنان بر تداوم سفر و [[تحمل]] آنان نسبت به سختی‌های سفر بیشتر می‌شود، چنان‌که موسی{{ع}} پیش از حرکت به سوی معلّم ناشناخته‌اش، به [[غلام]] خود گوشزد کرد که برای یافتن [[معلم]] مورد نظر خود به محل برخورد دو دریا می‌رود و ممکن است مجبور شود راه دراز دیگری را در پیش گیرد: «و اِذ قالَ موسی لِفَتاهُ لااَبرَحُ حَتّی اَبلُغَ مَجمَعَ البَحرَینِ اَو اَمضِیَ حُقُبا». (کهف / ۱۸، ۶۰)، «حقب» به معنای مدت طولانی است که بعضی آن را ۷۰ یا ۸۰ سال دانسته‌اند.<ref>مجمع البیان، ج۶، ص۷۴۱.</ref> به اعتراف موسی{{ع}}، هر دو در آن راه [[رنج]] فراوانی دیدند: «لَقَد لَقینا مِن سَفَرِنا هذا نَصَبا». (کهف / ۱۸، ۶۲) با این حال، همسفر موسی{{ع}} تا رسیدن وی به معلّم [[الهی]] خویش او را تنها نگذاشت: «فَوَجَدا عَبدًا مِن عِبادِنا». (کهف / ۱۸، ۶۵)
[[شایسته]] است که همراهان تا آنجا که میسور است از برنامه [[سفر]] [[آگاه]] باشند؛ زیرا در این صورت می‌توانند نسبت به [[همراهی]] کردن [[تصمیم]] بگیرند و در صورت همراه شدن [[عزم]] آنان بر تداوم سفر و [[تحمل]] آنان نسبت به سختی‌های سفر بیشتر می‌شود، چنان‌که موسی{{ع}} پیش از حرکت به سوی معلّم ناشناخته‌اش، به [[غلام]] خود گوشزد کرد که برای یافتن [[معلم]] مورد نظر خود به محل برخورد دو دریا می‌رود و ممکن است مجبور شود راه دراز دیگری را در پیش گیرد: {{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِفَتَاهُ لَا أَبْرَحُ حَتَّى أَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَيْنِ أَوْ أَمْضِيَ حُقُبًا}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که موسی به شاگرد خود گفت: پا از رفتن باز نکشم تا به جای به هم پیوستن دو دریا برسم یا آنکه روزگاری دراز راه بپیمایم» سوره کهف، آیه ۶۰.</ref>، «حقب» به معنای مدت طولانی است که بعضی آن را ۷۰ یا ۸۰ سال دانسته‌اند.<ref>مجمع البیان، ج۶، ص۷۴۱.</ref> به اعتراف [[موسی]]{{ع}}، هر دو در آن راه [[رنج]] فراوانی دیدند: {{متن قرآن|فَلَمَّا جَاوَزَا قَالَ لِفَتَاهُ آتِنَا غَدَاءَنَا لَقَدْ لَقِينَا مِنْ سَفَرِنَا هَذَا نَصَبًا}}<ref>«و چون (از آنجا) گذشتند، (موسی) به شاگرد خود گفت: چاشتمان را بیاور که به راستی از این سفر خویش خستگی دیده‌ایم» سوره کهف، آیه ۶۲.</ref> با این حال، همسفر موسی{{ع}} تا رسیدن وی به معلّم [[الهی]] خویش او را تنها نگذاشت: {{متن قرآن|فَوَجَدَا عَبْدًا مِنْ عِبَادِنَا آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْمًا}}<ref>«و بنده‌ای از بندگان ما (خضر) را یافتند که به او از نزد خود بخشایشی داده و او را از پیش خویش دانشی آموخته بودیم» سوره کهف، آیه ۶۵.</ref>


===پنهان داشتن سفر از [[دشمنان]]===
===پنهان داشتن سفر از [[دشمنان]]===
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش