اسماعیلیه در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

==اسماعیلیه در موعودنامه==

*همان [[اسماعیلیان]]، سبعیه، هفت‌امامى‌ها، باطنیان و فدائیان هستند. فرقه‌اى از [[شیعه]] هستند که سلسله [[ائمه]] را به [[اسماعیل]] -فرزند بزرگ‌تر [[امام صادق|امام جعفر صادق]] {{ع}}- ختم مى‌کنند و [[اسماعیل]] را [[امام هفتم]] مى‌دانند. [[اسماعیل]]، پنج سال پیش از [[وفات]] پدر، در [[مدینه]] (سال ۱۴۵ ه‍‌) درگذشت و در [[بقیع]] [[دفن]] شد. با این‌که گروهى [[شاهد]] [[مرگ]] او بودند، طرفداران او ادعا کردند که وى تا پنج سال پس از فوت پدر زندگى کرد و او را در بازار [[بصره]] مشاهده کردند و آن‌جا، مردى مفلوج را با مسّ‌ دست، شفا داد. آنان در [[اسلام]]، [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]] {{صل}} را [[ناطق]]، [[حضرت على]] {{ع}} را اساس، [[امام حسن]] و [[امام حسین]] و [[امام سجاد|امام زین العابدین]] و [[امام باقر]] و [[امام صادق]] {{عم}} و پس از ایشان، [[اسماعیل]] را [[ائمه]] هفتگانه دانسته‌اند. [[محمد بن اسماعیل]] را [[قائم]] و خلفاى فاطمى را جزو [[امامان]] دور [[قائم]] مى‌دانند و مى‌گویند هر [[امام]] را دوازده [[حجت]] باشد و هریک از حجّت‌ها در منطقه مخصوص از روى [[زمین]]، [[مأموریت]] [[دعوت]] و سرپرستى [[شیعه]] را به عهده دارند. اسماعیلیه [[علم]] و [[اعتقاد]] را غایت وجود [[بشر]] مى‌دانند و به [[بهشت]] و [[دوزخ]] جسمانى قائل نیستند و [[بهشت]] را، [[نفس]] [[انسان کامل]] و [[دوزخ]] را [[نفس]] [[انسان]] [[جاهل]] و دور از [[خدا]] [[تأویل]] مى‌کنند<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۲۱۲. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۰۳.</ref>.