قاطعیت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[قاطعیت در قرآن]] - [[قاطعیت در حدیث]] - [[قاطعیت در کلام اسلامی]] - [[قاطعیت در معارف و سیره نبوی]]</div> | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[قاطعیت در قرآن]] - [[قاطعیت در حدیث]] - [[قاطعیت در کلام اسلامی]] - [[قاطعیت در معارف و سیره نبوی]]</div> | ||
==[[صلابت]] و | ==[[صلابت]] و قاطعیت [[رسول الله]]{{صل}}== | ||
رسول الله{{صل}} [[مظهر]] [[آیه کریمه]] {{متن قرآن|أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}}<ref>«بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref> است. [[حضرت محمد]]{{صل}} همچنان که از [[شرح صدر]] و [[عفو و گذشت]] برخوردار بود، صلابت و قاطعیت مثال زدنی نیز داشت. ایشان به این آیه کریمه [[قرآن]] به [[درستی]] [[جامه]] عمل پوشاند که: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ}}<ref>«ای پیامبر! با کافران و منافقان جهاد کن و بر آنان سخت بگیر» سوره توبه، آیه ۷۳.</ref>. | رسول الله{{صل}} [[مظهر]] [[آیه کریمه]] {{متن قرآن|أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}}<ref>«بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref> است. [[حضرت محمد]]{{صل}} همچنان که از [[شرح صدر]] و [[عفو و گذشت]] برخوردار بود، صلابت و قاطعیت مثال زدنی نیز داشت. ایشان به این آیه کریمه [[قرآن]] به [[درستی]] [[جامه]] عمل پوشاند که: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ}}<ref>«ای پیامبر! با کافران و منافقان جهاد کن و بر آنان سخت بگیر» سوره توبه، آیه ۷۳.</ref>. | ||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
[[پیامبر اعظم]]{{صل}} هنگامی که از نیت [[پلید]] منافقان آگاه شد، عدهای از [[اصحاب]] را [[انتخاب]] کرد و دستور داد آن مسجد را ویران کنند و بسوزانند. | [[پیامبر اعظم]]{{صل}} هنگامی که از نیت [[پلید]] منافقان آگاه شد، عدهای از [[اصحاب]] را [[انتخاب]] کرد و دستور داد آن مسجد را ویران کنند و بسوزانند. | ||
در [[نامه]] رسول الله{{صل}} به هرقل، امپراتور [[روم]] آمده است: {{متن حدیث|أَسْلِمْ تَسْلِمْ}}<ref>«اسلام بیاور تا سالم بمانی» مکاتیب الرسول، ج۱، ص۱۰۵.</ref>. از | در [[نامه]] رسول الله{{صل}} به هرقل، امپراتور [[روم]] آمده است: {{متن حدیث|أَسْلِمْ تَسْلِمْ}}<ref>«اسلام بیاور تا سالم بمانی» مکاتیب الرسول، ج۱، ص۱۰۵.</ref>. از قاطعیت این [[پیام]] روشن میشود که اگر [[اسلام]]، دین [[رحمت]] است، هیچ گاه در برابر [[فساد]] [[سهل]] انگار نیست بلکه نسبت به [[کفر]] و [[فساد]] بسیار [[قاطع]] است. | ||
پس از [[جنگ احد]]، [[پیامبر اعظم]]{{صل}} برای [[ترساندن]] [[کافران]]، [[فرمان]] [[بسیج عمومی]] داد. [[مسلمانان]] برای سرکوبی کافران حرکت کردند تا به حمراء الاسد - که حدود دو فرسخ و نیمی [[مدینه]] قرار داشت - رسیدند. [[دشمن]] که از [[حمله]] دوباره مسلمانان [[آگاهی]] یافته بود، به سوی [[مکه]] گریخت. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} همراه مسلمانان [[روز]] [[دوشنبه]] و سه [[شنبه]] و چهارشنبه در آنجا ماند. سپس به مدینه بازگشت. آن گاه در راه به دو نفر فراری دست یافت. اولی [[معاویه بن مغیره]] بود که در جنگ احد، بینی [[حضرت]] [[حمزه]] را [[بریده]] بود و دیگری، ابوعزّه حمجی بود. ابوعزّه حمجی کسی بود که در [[جنگ بدر]]، به [[اسارت]] مسلمانان در آمد و از [[فقر]] و عیال مندی خود به [[پیامبر]] [[شکایت]] کرد. حضرت او را [[آزاد]] کرد، به شرطی که دیگر بار، به [[جنگ]] مسلمانان نیاید. او [[نقض عهد]] کرد و در جنگ احد در صف دشمن، به [[نبرد]] با مسلمانان پرداخت و کافران را بر [[ضد]] مسلمانان تحریک کرد. حضرت، فرمان [[قتل]] این دو نفر را صادر کرد. | پس از [[جنگ احد]]، [[پیامبر اعظم]]{{صل}} برای [[ترساندن]] [[کافران]]، [[فرمان]] [[بسیج عمومی]] داد. [[مسلمانان]] برای سرکوبی کافران حرکت کردند تا به حمراء الاسد - که حدود دو فرسخ و نیمی [[مدینه]] قرار داشت - رسیدند. [[دشمن]] که از [[حمله]] دوباره مسلمانان [[آگاهی]] یافته بود، به سوی [[مکه]] گریخت. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} همراه مسلمانان [[روز]] [[دوشنبه]] و سه [[شنبه]] و چهارشنبه در آنجا ماند. سپس به مدینه بازگشت. آن گاه در راه به دو نفر فراری دست یافت. اولی [[معاویه بن مغیره]] بود که در جنگ احد، بینی [[حضرت]] [[حمزه]] را [[بریده]] بود و دیگری، ابوعزّه حمجی بود. ابوعزّه حمجی کسی بود که در [[جنگ بدر]]، به [[اسارت]] مسلمانان در آمد و از [[فقر]] و عیال مندی خود به [[پیامبر]] [[شکایت]] کرد. حضرت او را [[آزاد]] کرد، به شرطی که دیگر بار، به [[جنگ]] مسلمانان نیاید. او [[نقض عهد]] کرد و در جنگ احد در صف دشمن، به [[نبرد]] با مسلمانان پرداخت و کافران را بر [[ضد]] مسلمانان تحریک کرد. حضرت، فرمان [[قتل]] این دو نفر را صادر کرد. |