←دیدگاه اساسی علمای شیعه درباره قلمرو علم معصوم
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
ریشه این [[اختلاف]]، [[ظهور]] متفاوت برخی روایاتی است که در این موضوع [[نقل]] شده است. بنابراین [[اثبات]] یا نفی تام بودن [[علوم]] آنان، بیش از همه به تحلیل و جمعبندی [[روایات]] این موضوع وابسته است<ref>[[سید علی هاشمی ۱|هاشمی، سید علی]]، [[علم امام تام یا محدود؟ (مقاله)|علم امام تام یا محدود؟]]، ش ۳۷، زمستان ۱۳۹۳.</ref>. | ریشه این [[اختلاف]]، [[ظهور]] متفاوت برخی روایاتی است که در این موضوع [[نقل]] شده است. بنابراین [[اثبات]] یا نفی تام بودن [[علوم]] آنان، بیش از همه به تحلیل و جمعبندی [[روایات]] این موضوع وابسته است<ref>[[سید علی هاشمی ۱|هاشمی، سید علی]]، [[علم امام تام یا محدود؟ (مقاله)|علم امام تام یا محدود؟]]، ش ۳۷، زمستان ۱۳۹۳.</ref>. | ||
باید توجه داشت دلیلی بر کامل بودن [[علم]] همه [[پیامبران]] نیست و تنها درباره [[پیامبر]]{{صل}} و [[اهل بیت]]{{عم}} میتوان ادعا کرد که از [[جامعیت]] [[علمی]] و [[علم غیب]] بهرهمندند؛ نمیتوان اثبات کرد که [[حضرت موسی]]{{ع}} یا [[انبیاء]] دیگر [[علم کامل]] داشتهاند؛ ازاینرو اگر آیاتی بر [[محدودیت علم]] آنان [[دلالت]] کند چیز بعیدی نیست. در موارد کلیتر برخی از این موارد به [[صراحت]] بیان شده است؛ برای مثال [[حضرت آدم]]{{ع}} نمیدانست که [[شیطان]] قصد [[فریب]] او را دارد یا حضرت موسی{{ع}} نمیدانست با آن ضربهای که به آن مرد میزند، خواهد مرد؛ بنابراین از سویی دلیلی بر جامعیت و تام بودن علم انبیاء نیست و از سویی دیگر موارد صریح و [[قطعی]] وجود دارد که محدودیت علم[[انبیاء]] را میرساند. درباره پیامبر{{صل}} و اهل بیت{{عم}} روایات صریح و روشنی وجود دارد که آنان از علم کامل بهرهمندند؛ در کتاب [[شریف]] [[اصول کافی]] احادیثی وجود دارند که علم {{متن حدیث|مَا کَانَ وَ یَکُون}} آنان را تصریح میکند، یا در کتاب [[بصائر الدرجات]] نیز همین عنوان وجود دارد و بسیاری از روایات دیگر که بیانگر علم کامل آنان به حوادث، [[آینده]] و... است<ref>سید علی هاشمی ۱|هاشمی، سید | باید توجه داشت دلیلی بر کامل بودن [[علم]] همه [[پیامبران]] نیست و تنها درباره [[پیامبر]]{{صل}} و [[اهل بیت]]{{عم}} میتوان ادعا کرد که از [[جامعیت]] [[علمی]] و [[علم غیب]] بهرهمندند؛ نمیتوان اثبات کرد که [[حضرت موسی]]{{ع}} یا [[انبیاء]] دیگر [[علم کامل]] داشتهاند؛ ازاینرو اگر آیاتی بر [[محدودیت علم]] آنان [[دلالت]] کند چیز بعیدی نیست. در موارد کلیتر برخی از این موارد به [[صراحت]] بیان شده است؛ برای مثال [[حضرت آدم]]{{ع}} نمیدانست که [[شیطان]] قصد [[فریب]] او را دارد یا حضرت موسی{{ع}} نمیدانست با آن ضربهای که به آن مرد میزند، خواهد مرد؛ بنابراین از سویی دلیلی بر جامعیت و تام بودن علم انبیاء نیست و از سویی دیگر موارد صریح و [[قطعی]] وجود دارد که محدودیت علم[[انبیاء]] را میرساند. درباره پیامبر{{صل}} و اهل بیت{{عم}} روایات صریح و روشنی وجود دارد که آنان از علم کامل بهرهمندند؛ در کتاب [[شریف]] [[اصول کافی]] احادیثی وجود دارند که علم {{متن حدیث|مَا کَانَ وَ یَکُون}} آنان را تصریح میکند، یا در کتاب [[بصائر الدرجات]] نیز همین عنوان وجود دارد و بسیاری از روایات دیگر که بیانگر علم کامل آنان به حوادث، [[آینده]] و... است<ref>[[سید علی هاشمی ۱|هاشمی، سید علی]]، مکاتبه اختصاصی [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>. | ||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == |