نافرمانی از امام در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

== احادیث مرتبط ==

# [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: "[[انسان]] گناهی انجام می‌‌دهد و در پی آن از [[نماز شب]] [[محروم]] می‌گردد. عمل بد در [[صاحب]] خود زودتر از چاقو در گوشت اثر می‌‌گذارد"<ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} قَالَ: إِنَّ الرَّجُلَ يُذْنِبُ الذَّنْبَ فَيُحْرَمُ صَلَاةَ اللَّيْلِ وَ إِنَّ الْعَمَلَ السَّيِّئَ أَسْرَعُ فِي صَاحِبِهِ مِنَ السِّكِّينِ فِي اللَّحْمِ}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۲.</ref>؛

# [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: "هرکس [[اراده]] نماید که گناهی انجام دهد، باید از آن اجتناب کند؛ چه گاه [[بنده]] گناهی انجام می‌دهد و [[خداوند]] - تبارک و تعالی! - آن را می‌‌بیند و می‌‌فرماید: به [[عزّت]] و جلال خودم قسم هرگز بعد از این [[گناه]] تو را نخواهم بخشید!" <ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} قَالَ: مَنْ هَمَّ بِسَيِّئَةٍ فَلَا يَعْمَلْهَا فَإِنَّهُ رُبَّمَا عَمِلَ الْعَبْدُ السَّيِّئَةَ فَيَرَاهُ الرَّبُّ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَيَقُولُ وَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي لَا أَغْفِرُ لَكَ بَعْدَ ذَلِكَ أَبَداً}}؛

# [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: "بدون تردید [[بنده]] به‌خاطر یکی از گناهانش یک‌صد سال در جهنّم زندانی می‌‌شود؛ او در این حال همسرانش را در [[بهشت]] می‌‌بینند که از [[نعمت]] برخوردار می‌‌شوند" <ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{ع}} إِنَّ الْعَبْدَ لَيُحْبَسُ عَلَى ذَنْبٍ مِنْ ذُنُوبِهِ مِائَةَ عَامٍ وَ إِنَّهُ لَيَنْظُرُ إِلَى أَزْوَاجِهِ فِي الْجَنَّةِ يَتَنَعَّمْنَ}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۲.</ref>؛

# [[امام رضا]] {{ع}} فرمودند: "هر اندازه که [[بندگان]] گناهانی [[جدید]] انجام دهند که پیش از آن انجام نمی‌داده‌اند، [[خداوند]] نیز بلاهای جدیدی که پیش از این نمی‌شناخته‌اند، برای آنان پدید می‌‌آورَد" <ref>{{متن حدیث| سَمِعْتُ الرِّضَا {{ع}} يَقُولُ كُلَّمَا أَحْدَثَ الْعِبَادُ مِنَ الذُّنُوبِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَعْمَلُونَ أَحْدَثَ اللَّهُ لَهُمْ مِنَ الْبَلَاءِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَعْرِفُونَ}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۵.</ref>؛

# [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: "چون [[آدمی]] [[گناه]] کند، در [[قلب]] او نقطه‌ای سیاه ظاهر شود. اگر پس از آن [[توبه]] کند آن نقطه [[پاک]] می‌‌شود، و اگر باز [[گناه]] کند آن نقطه زیاد می‌‌شود، تا آنگاه که بر [[قلب]] [[غلبه]] کند؛ پس از آن دیگر [[انسان]] به هیچ وجه به [[فلاح]] و [[رستگاری]] نخواهد رسید" <ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} يَقُولُ إِذَا أَذْنَبَ الرَّجُلُ خَرَجَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةٌ سَوْدَاءُ فَإِنْ تَابَ انْمَحَتْ وَ إِنْ زَادَ زَادَتْ حَتَّى تَغْلِبَ عَلَى قَلْبِهِ فَلَا يُفْلِحُ بَعْدَهَا أَبَداً}}؛اصول کافی، ج۲، ص۲۷۱.</ref>.<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۳ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی ج۳]]، ص ۳۵۳-۳۵۴.</ref>

== منابع ==

# [[پرونده:10115255.jpg|22px]] [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۳ (کتاب)|'''دانش اخلاق اسلامی ج۳''']]

== پانویس ==

[[رده:امام]]