ثمود در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'صالح{{ع}}' به 'صالح{{ع}}'
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[قرآن]] داستان قوم صالح{{ع}} را به اختصار بیان کرده است. از مجموع [[آیات قرآن]] برمی‌آید آنها مردمانی [[متمدن]] بودند و برای سکونت خود قصرها می‌ساختند و از کوه‌ها با مهارت خاصی [[خانه]] می‌تراشیدند و -بنا بر [[روایات]]- عمرهای طولانی و [[آسایش]] تام و تمامی داشتند و نیز مردمانی [[مغرور]] و [[بت‌پرست]] بودند. [[حضرت صالح]]{{ع}} آنها را به [[خداپرستی]] و ترک [[بت‌پرستی]] [[دعوت]] کرد؛ اما آنها [[گردن‌کشی]] کرده، از وی خواستند اگر واقعاً اعمالشان سزاوار [[عذاب]] است نشان و آیتی را به آنها بنمایاند. حضرت صالح{{ع}} به گونه‌ای [[اعجازآمیز]] شتری را ظاهر کرد و فرمود: "ای [[مردم]]! این شتر [[خدا]] است که شما را در آن نشانه و معجزه‌ای است؛ او را به حال خود رها کنید تا در [[زمین]] خدا بچرد و [[گیاه]] و علف بخورد و آسیبی به‌او نرسانید که عذاب زودرس شما را فراخواهد گرفت"؛ اما قومش علی‌رغم هشدارهای وی، آن شتر را پی کردند و کشتند، و از این بالاتر، [[تصمیم]] گرفتند حضرت صالح{{ع}} و خاندانش را شبانه بکشند. | [[قرآن]] داستان قوم صالح{{ع}} را به اختصار بیان کرده است. از مجموع [[آیات قرآن]] برمی‌آید آنها مردمانی [[متمدن]] بودند و برای سکونت خود قصرها می‌ساختند و از کوه‌ها با مهارت خاصی [[خانه]] می‌تراشیدند و -بنا بر [[روایات]]- عمرهای طولانی و [[آسایش]] تام و تمامی داشتند و نیز مردمانی [[مغرور]] و [[بت‌پرست]] بودند. [[حضرت صالح]]{{ع}} آنها را به [[خداپرستی]] و ترک [[بت‌پرستی]] [[دعوت]] کرد؛ اما آنها [[گردن‌کشی]] کرده، از وی خواستند اگر واقعاً اعمالشان سزاوار [[عذاب]] است نشان و آیتی را به آنها بنمایاند. حضرت صالح{{ع}} به گونه‌ای [[اعجازآمیز]] شتری را ظاهر کرد و فرمود: "ای [[مردم]]! این شتر [[خدا]] است که شما را در آن نشانه و معجزه‌ای است؛ او را به حال خود رها کنید تا در [[زمین]] خدا بچرد و [[گیاه]] و علف بخورد و آسیبی به‌او نرسانید که عذاب زودرس شما را فراخواهد گرفت"؛ اما قومش علی‌رغم هشدارهای وی، آن شتر را پی کردند و کشتند، و از این بالاتر، [[تصمیم]] گرفتند حضرت صالح{{ع}} و خاندانش را شبانه بکشند. | ||
آن بزرگوار به آنها هشدار داد یا تا سه [[روز]] دیگر [[توبه]] کنند یا [[منتظر]] [[عذاب الهی]] باشند؛ اما [[طغیانگری]] آنان مانع [[توبه]] آنها شد و سرانجام [[صاعقه]] آسمانی فرود آمد و آنان را نابود کرد؛ مگر [[صالح]]{{ع}} و گروه معدودی که به وی [[ایمان]] آورده بودند<ref>دراسات تاریخیة من القرآن الکریم، جلد۱، صفحه (۲۶۵-۲۸۸)؛ خزائلی،محمد، اعلام القرآن، صفحه ۲۹۱و۲۶۷؛ رسولی، هاشم، قصص قرآن؛ جلد۱، صفحه ۸۴؛ قرشی بنابی ، علی اکبر ، قاموس قرآن، جلد۱، صفحه ۳۱۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص ۳۸۲۴.</ref> | آن بزرگوار به آنها هشدار داد یا تا سه [[روز]] دیگر [[توبه]] کنند یا [[منتظر]] [[عذاب الهی]] باشند؛ اما [[طغیانگری]] آنان مانع [[توبه]] آنها شد و سرانجام [[صاعقه]] آسمانی فرود آمد و آنان را نابود کرد؛ مگر [[حضرت صالح|صالح]]{{ع}} و گروه معدودی که به وی [[ایمان]] آورده بودند<ref>دراسات تاریخیة من القرآن الکریم، جلد۱، صفحه (۲۶۵-۲۸۸)؛ خزائلی،محمد، اعلام القرآن، صفحه ۲۹۱و۲۶۷؛ رسولی، هاشم، قصص قرآن؛ جلد۱، صفحه ۸۴؛ قرشی بنابی ، علی اکبر ، قاموس قرآن، جلد۱، صفحه ۳۱۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص ۳۸۲۴.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||