اشعث بن میناس: تفاوت میان نسخه‌ها

وی [[یمنی]] از تیره سکون از [[قبیله کنده]] است<ref>سمعانی، ج۳، ص۲۷۰.</ref>. [[ابن فتحون]] <ref>محمد بن خلف، م۵۲۰؛ نویسنده کتاب الاستلحاق علی الاستیعاب</ref> از این شخص در شمار [[صحابه]] نام برده، ولی وی [[صحابی]] نیست و تنها [[زمان رسول خدا]]{{صل}} را [[درک]] کرده و از این رو [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۴۴.</ref> او را در بخش سوم [[الاصابه]] (مخضرمین) قرار داده است. به نظر می‌رسد او نیز در حد یکی از [[رهبران]] [[کنده]] و از جمله کسانی بود که به همراه کندیان به [[رهبری]] [[اشعث بن قیس]]، سر از [[اطاعت]] [[ابوبکر]] برتافتند و بر [[ضد]] او [[شورش]] کردند و حاضر به پرداخت [[زکات]] به او نشدند؛ زیرا پس از [[خیانت]] [[اشعث]] و [[شکست]] کندیان در جیر و کشته شدن نجیریان، اشعث بن میناس با اشعاری بر آنان مویه کرد<ref>طبری، ج۲، ص۵۵۰.</ref>. هنگامی که [[ابوعبیده جراح]] در سال پانزدهم، [[حمص]] را به محاصره درآورد و هرقل نیز برای [[رهایی]] [[مردم]] آنجا از [[محاصره]] [[مسلمانان]] نتوانست کاری از پیش برد، مردم حمص چاره‌ای جز [[تسلیم]] و [[مصالحه]] با مسلمانان ندیدند. [[ابوعبیده]] نیز [[قبایل]] گوناگونی را به [[فرماندهی]] [[عباده بن صامت]] ساکن حمص کرد. از جمله این قبایل، [[قبیله]] سکون به فرماندهی اشعث بن میناس [[سکونی]] بود<ref>طبری، ج۳، ص۹۸؛ ابن خلدون، ج۲، ص۱۰۴؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۴۴.</ref>.<ref>[[محمد رضا هدایت‌پناه|هدایت‌پناه، محمد رضا]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اشعث بن میناس»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۹۵.</ref>