میهمان و میهمانی در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پیامبر گرامی اسلام]] به میزبان [[احترام]] می‌نهاد. گفته‌اند ایشان در [[دوران جوانی]] و [[پیش از بعثت]] به [[طائف]] [[سفر]] کرد. مردی از اهالی طائف، آن [[حضرت]] را مهمان کرد و به او احترام گذاشت. پس هنگامی که در [[چهل سالگی]] به [[مقام]] [[پیامبری]] رسید، آوازه پیامبری و دعوت او به [[اسلام]] در همه جا پیچید. شخصی در طائف از میزبان پیامبر پرسید: آیا می‌دانی کسی که در [[مکه]] به پیامبری [[مبعوث]] شده، کیست؟ میزبان گفت: نه، نمی‌دانم. به او گفتند او همان محمد{{صل}}، [[یتیم]] [[عبدالمطلب]] است که در فلان [[روز]] وارد طائف شد و تو از او میزبانی کردی. میزبان که در همان مهمانی به بزرگی مقام [[حضرت محمد]]{{صل}} پی برده بود، وقتی این سخن را شنید، به سوی پیامبر رهسپار شد. وقتی به حضور حضرت رسید، اسلام را پذیرفت. آن گاه از [[رسول اکرم]]{{صل}} پرسید: آیا مرا می‌شناسی؟ پیامبر فرمود: «تو کیستی؟» میزبان گفت: من همان کسی هستم که وقتی در [[دوران جاهلیت]] به [[طائف]] آمده بودی، مهمانم شدی. [[رسول اکرم]]{{صل}} به او فرمود: «خوش آمدی، اینک نیاز خود را بیان کن». میزبان گفت: من از شما دویست گوسفند می‌خواهم. [[رسول خدا]]{{صل}} دستور داد تا همان تعداد گوسفند را در [[اختیار]] او بگذارند. پس به [[اصحاب]] خود فرمود: «چرا این مرد تقاضای اندکی از من کرد و مانند فردی از [[بنی‌اسرائیل]] نخواست که در [[روز قیامت]]، در [[بهشت]] همراه من باشد»<ref>ویژه‌نامه پیامبر اعظم{{صل}}، مرکز پژوهش‌های اسلامی صدا و سیما، ش۴، ص۵۴۲.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[رسول مهربانی (کتاب)|رسول مهربانی]] ص ۵۵.</ref>.

== جستارهای وابسته ==