پرش به محتوا

عیادت در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۴: خط ۳۴:


ایشان علاوه بر یادآوری [[پاداش‌ها]] و آثار [[معنوی]] [[پرستاری]]، خود نیز به این عمل [[ارزشمند]] [[اقدام]] می‌کرد. [[علامه مجلسی]] از [[حضرت علی]]{{ع}} نقل کرده است: «شبی تب وجودم را فرا گرفت و [[خواب]] را از من ربود. بدین جهت [[رسول خدا]]{{صل}} نیز تا صبح بیدار بود و شب را بین من و [[نماز]] تقسیم می‌کرد. پس از نماز نزد من می‌آمد و جویای حال من می‌شد و با نگاه کردن به من از وضعیت بیماری‌ام اطلاع می‌یافت. پس از آنکه [[حضرت]] با [[اصحاب]] نماز گزارد، در [[حق]] من [[دعا]] کرد که: خدایا علی را [[شفا]] ده و [[سلامتی]] بخش که به خاطر بیماری‌اش تا صبح نخوابیدم»<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۷۳.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[کانون محبت (کتاب)|کانون محبت]] ص ۵۹.</ref>
ایشان علاوه بر یادآوری [[پاداش‌ها]] و آثار [[معنوی]] [[پرستاری]]، خود نیز به این عمل [[ارزشمند]] [[اقدام]] می‌کرد. [[علامه مجلسی]] از [[حضرت علی]]{{ع}} نقل کرده است: «شبی تب وجودم را فرا گرفت و [[خواب]] را از من ربود. بدین جهت [[رسول خدا]]{{صل}} نیز تا صبح بیدار بود و شب را بین من و [[نماز]] تقسیم می‌کرد. پس از نماز نزد من می‌آمد و جویای حال من می‌شد و با نگاه کردن به من از وضعیت بیماری‌ام اطلاع می‌یافت. پس از آنکه [[حضرت]] با [[اصحاب]] نماز گزارد، در [[حق]] من [[دعا]] کرد که: خدایا علی را [[شفا]] ده و [[سلامتی]] بخش که به خاطر بیماری‌اش تا صبح نخوابیدم»<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۷۳.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[کانون محبت (کتاب)|کانون محبت]] ص ۵۹.</ref>
==[[عیادت]] از [[بیمار]]==
در [[مکتب]] انسان‌ساز [[اسلام]]، عیادت از بیمار و [[دیدار]] از او، اهمیت و [[ارزش]] ویژه‌ای دارد. [[رسول خدا]]{{صل}} بارها بر عیادت از بیمار به عنوان یک [[رفتار]] [[اخلاقی]]، [[انسانی]] و [[الهی]] تأکید کرده است. ایشان در [[تفسیر آیه]] {{متن قرآن|فَإِذَا قُضِيَتِ الصَّلَاةُ فَانْتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ}}<ref>«و چون نماز گزارده شد در زمین پراکنده شوید» سوره جمعه، آیه ۱۰.</ref>، عیادت بیمار را در ردیف رفتارهای [[ارزشمند]] اخلاقی آورد و فرمود: «منظور [[آیه]] (از پراکنده شدن در [[زمین]]) رفتن در پی کارهای [[دنیوی]] نیست، بلکه منظور، عیادت از بیمار، [[تشییع جنازه]] و دیدار [[برادر دینی]] در راه خداست»<ref>فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۱۴.</ref>.
عیادت از بیمار و [[دل‌جویی]] از او، به عنوان رفتار [[پسندیده]] اخلاقی و [[اجتماعی]] که با [[عواطف]] و [[احساسات]] درونی و [[فطری]] [[انسان]] نیز هماهنگ است، آثار دنیوی و [[اخروی]] فراوانی دارد؛ زیرا از یک سو، سبب تقویت [[روحیه]] بیمار می‌شود و از سنگینی [[بیماری]] [[جسم]] و جانش می‌کاهد تا [[سلامتی]] خود را زودتر بازیابد. از سوی دیگر، سبب می‌شود دل‌های افراد به هم نزدیک‌تر شود و [[برادری]] و [[هم‌دلی]] میان آنها افزایش یابد و به واسطه این رفتار الهی و انسانی، مشمول [[لطف]] و [[رحمت]] [[پروردگار]] قرار گیرند. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} با تأکید بر عیادت از بیمار، [[پاداش]] آن را در پیشگاه [[خدای متعال]] چنین یادآور می‌شود:
{{متن حدیث|مَنْ عَادَ مَرِيضاً فَجَلَسَ عِنْدَهُ سَاعَةً أَجْرَى اللَّهُ لَهُ عَمَلَ أَلْفِ سَنَةٍ لَا يَعْصِي اللَّهَ فِيهَا طَرْفَةَ عَيْنٍ}}<ref>مستدرک الوسائل، ج۲، ص۷۹.</ref>.
کسی که بیماری را عیادت کند و ساعتی نزد او بنشیند، [[خداوند]]، پاداش عمل هزار سال را که لحظه‌ای در آن [[معصیت]] نکرده باشد، به او ارزانی می‌دارد.<ref>[[اقبال حسینی‌نیا|حسینی‌نیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|زمزم هدایت]]، ص ۴۹.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
۷۳٬۱۸۵

ویرایش