بعثت پیامبر خاتم: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حضرت علی]]{{ع}} در خطبه‌های متعددی، این وضعیت را به خوبی ترسیم کرده است. آن [[حضرت]] در نود و پنجمین [[خطبه]] از [[نهج‌البلاغه]] می‌فرماید: "[[خدا]]، [[پیامبر اسلام]] را هنگامی [[مبعوث]] فرمود که [[مردم]] در [[سرگردانی]] بودند، در [[فتنه‌ها]] به سر می‌بردند و [[هوا و هوس]] بر آنها چیره می‌شد؛ [[خودبزرگ‌بینی]] و [[تکبر]]، آنها را به لغزش‌های فراوان می‌کشاند، نادانی‌های [[جهالت]]، [[پست]] و خوارشان می‌کرد..."<ref>نهج‌البلاغه، ص۴۴.</ref> و در [[خطبه]] دوم درباره وضعیت زمان [[بعثت]] می‌فرماید: "... [[هدایت]]، فراموش شده بود و در عوض، [[گمراهی]] و [[نابینایی]] همه جا در حال شیوع بود، [[پرستش]] [[خدای رحمان]] [[معصیت]] شمرده می‌شد، [[شیطان]] را [[یاری]] می‌کردند؛ در حالی که [[ایمان]] بدون [[یار]] و [[یاور]] مانده بود. این در حالی است که [[مردم]] در فتنه‌هایی گرفتارند که با پای خویش، آنان را لگدمال می‌کردند... در سرزمینی که دانشمندانش به [[اجبار]] لب فرو می‌بستند و جاهلانش گرامی شمرده می‌شدند<ref>نهج‌البلاغه، ص۴۴.</ref>. در چنین زمانی بود که [[خداوند]] با [[بعثت]] آخرین فرستاده خویش، [[بشر]] را از [[جهالت]]، [[گمراهی]]، [[فساد]] و تعصب‌های بیجا [[نجات]] داد و راه [[سعادت]] را به آنها آموخت<ref>[[یدالله حاجی‌زاده|حاجی‌زاده، یدالله]]، [[بعثت (مقاله)|بعثت]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۱۹۰.</ref>.

==منابع==