آیةالكرسی: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره [[فضیلت]] این آیه و فواید و آثار و نیز قرائت دائم آن، [[روایات]] فراوانی از پیامبر و [[امامان معصوم]] [[نقل]] شده است<ref>الدرّالمنثور، ج ۲، ص ۸ ـ ۱۴؛ منهج‌الصادقین، ج۲، ص ۹۴ ـ ۹۸؛ ابن کثیر، ج ۱، ص ۳۱۲ ـ ۳۱۴.</ref> که به صدور همه آنها از [[معصوم]] [[اطمینان]] نداریم و حتّی برخی از آنها [[ضعیف]] شمرده شده‌اند؛ (به طور مثال در روایتی که [[ابوموسی اشعری]] از [[پیامبر]] [[نقل]] کرده، آمده است: [[خداوند]] به [[موسی]] [[وحی]] کرد که اگر کسی بعد از هر [[نماز واجب]]، آیةالكرسی را بخواند، [[قلب]] شاکران، لسان ذاکران، [[ثواب]] [[پیامبران]] و [[اعمال]] [[صالحان]] را برای او قرار می‌دهد و جز پیامبر یا [[صدّیق]] یا [[بنده]] [[مؤمن]] [[خدا]] یا کسی که می‌خواهد در [[راه خدا]] کشته شود، بر آن مواظبت نمی‌کند)<ref>ابن‌کثیر، ج ۱، ص ۳۱۵؛ الموضوعات، ابن جوزی، ج ۱، ص۱۷۷.</ref>؛ امّا فراوانی آنها و نقل در کتاب‌های معتبر [[حدیثی]] [[شیعه]] و [[اهل]] [[سنّت]] و نیز [[سازگاری]] بخش فراوانی از آنها با مضامین بلند [[آیه]] به ما [[اطمینان]] می‌بخشد که دست‌کم، بخشی از این [[روایات]] به طور قطع از [[معصوم]] صادر شده است و همین امر موجب می‌شود تا در برابر آنچه [[ضعیف]] است و به صدور آن اطمینان نداریم، با [[مسامحه]] عمل کنیم؛ به ویژه با توجّه به روایتی صحیح که این آیه را مشتمل بر [[اسم اعظم]] خداوند می‌داند که هرگاه خداوند با آن اسم خوانده شود، هر دعایی را [[مستجاب]] می‌کند<ref>ابن کثیر، ج ۱، ص ۳۱۵.</ref>.