جنگ جمل: تفاوت میان نسخه‌ها

در کتاب [[الجمل (کتاب)|الجمل]] به [[نقل]] از واقِدی آمده است: چون [[امیرمؤمنان]] [[تصمیم]] گرفت از [[بصره]] بیرون برود، [[عبد الله بن عباس]] را بر آن [[شهر]] گمارد و به او سفارش کرد. از جمله سفارش‌هایش این بود که فرمود: "ای [[ابن عباس]]! بر تو باد [[پروای الهی]] و [برقراری‌] [[عدالت]] در میان کسانی که بر آنان گمارده شده‌ای و اینکه برای [[مردم]]، چهره بگشایی و مجلست را عمومی‌سازی و [[مردم]] را با [[بردباری]] خود، پذیرا باشی. بپرهیز از [[خشم]] که آن، انگیزه‌ای [[شیطانی]] است و بپرهیز از [[هوا و هوس]] که از راه [[خداوند]]، بازت می‌دارد! بدان که آنچه تو را به خداوند نزدیک می‌سازد، همان، دورکننده تو از [[آتش]] است و آنچه تو را از خداوند دور می‌سازد، همان، نزدیک‌کننده تو به [[آتش]] است. [[خدا]] را بسیار یاد کن و از غافلان مباش. و ابومِخْنَفْ [[لوط]] بن یحیی گزارش کرده است که: چون [[امیرمؤمنان]]، [[عبد الله بن عباس]] را به [[بصره]] گمارد، برای مردم [[سخنرانی]] کرد، [[خداوند]] را [[سپاس]] و ثنا گفت و بر پیامبرش [[درود]] فرستاد. سپس فرمود: "ای [[مردم]]! [[عبد الله]] بن [[عباس]] را بر شما گماردم. از او بشنوید و دستورهایش را ـ تا وقتی از [[خداوند]] و پیامبرش [[اطاعت]] می‌کند ـ [[اطاعت]] کنید و اگر بدعتی گذاشت یا از [[حق]] کناره گرفت، به من خبر دهید تا او را از [[حکومت]] بر شما [[عزل]] کنم. به‌راستی که امیدوارم او را پاک‌دامن، [[پارسا]] و خودنگهدار بیابم. من او را بدین کار نگماردم، جز آنکه می‌دانم این خصلت‌ها در وی وجود دارد. [[خداوند]] بر من و شما ببخشد!". [[عبد الله]] در [[بصره]] ماند، تا زمانی که [[امیرمؤمنان]] به سوی [[شام]]، حرکت کرد. در آن هنگام، [[زیاد بن ابیه]] را به جای خود بر [[بصره]] گمارد و ابو الأسود دُئلی را نیز معاون او نهاد و خود به [[امیرمؤمنان]] پیوست و با او به سوی صِفین حرکت نمود<ref>[[الجمل (کتاب)|الجمل]]، ص ۴۲۰.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۳۷۵.</ref>