اسرافیل در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

در تبیین آیاتی که از [[عبادت]] [[فرشتگان]]: {{متن قرآن|وَلَهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ عِنْدَهُ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا يَسْتَحْسِرُونَ}}<ref>«و هر کس که در آسمان‌ها و زمین است از آن اوست و آن کسان که نزد اویند از پرستش وی سر باز نمی‌زنند و خسته نمی‌شوند» سوره انبیاء، آیه ۱۹.</ref> و [[تسبیح]] آنان: {{متن قرآن|فَإِنِ اسْتَكْبَرُوا فَالَّذِينَ عِنْدَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَهُمْ لَا يَسْأَمُونَ}}<ref>«و اگر گردنکشی کنند، آنان که نزد پروردگارت به سر می‌برند شب و روز او را به پاکی یاد می‌کنند و رنجور نمی‌شوند» سوره فصلت، آیه ۳۸.</ref> [[سخن]] می‌گوید از اسرافیل نام برده شده است.<ref> قصص عن الملائکه، ص ۱۴.</ref> فرشتگان دارای بال‌های دوگانه، سه‌گانه و چهارگانه‌اند: {{متن قرآن|الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنَى وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}<ref>«سپاس خداوند را، آفریننده آسمان‌ها و زمین، همان که فرشتگان دارنده دو دو، و سه سه، و چهار چهار، بال را پیام‌رسان گمارده است؛ در آفرینش هر چه بخواهد می‌افزاید، بی‌گمان خداوند بر هر کاری تواناست» سوره فاطر، آیه ۱.</ref> در برخی از [[روایات]] اسرافیل دارای ۴ بال معرفی شده است.<ref>الدر المنثور، ج ۷، ص ۲۵۳؛ بحارالانوار، ج ۵۶، ص ۲۶۲.</ref> برابر روایات اسرافیل فرشته‌ای بسیار بزرگ، با شکوه و دارای [[قدرت]] فراوان است. [[ابن‌عباس]] در روایتی مبسوط می‌گوید: اسرافیل دارای قدرت ۷ [[زمین]]، کوه‌ها، بادها، درندگان و سراپای وجود او برخوردار از [[شعور]]، قدرت بیان و زبان است که [[خداوند]] را به هزار هزار لغت تسبیح می‌گوید... و اسرافیل در هر شبانه [[روز]] سه بار به [[جهنّم]] نگریسته، می‌گرید... [[میکائیل]] ۵۰۰ سال پس از اسرافیل و [[جبرئیل]] ۵۰۰ سال پس از میکائیل [[آفریده]] شده است.<ref>البرهان، ج ۵، ص ۲۰۰ ـ ۲۰۱.</ref>[[ذوالقرنین]] او را همانند مردی [[جوان]]، سفید چهره، [[زیبا]] صورت و دارای لباسی سپید معرفی کرده است.<ref>تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۳۴۷.</ref> او در هنگام [[نزول]] بر [[حضرت ابراهیم]] و [[حضرت لوط]] با هیبتی [[نیکو]] و [[لباس]] وعمامه‌ای سفید نمایان شده است.<ref> تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۱۵۳، ۱۵۵.</ref> چشمانش همانند دو [[کوکب]] درّی ([[ستاره درخشان]]) دانسته شده است.<ref>الدرالمنثور، ج ۷، ص ۲۵۳.</ref> این‌گونه اوصاف برگرفته از نحوه [[تمثل]] اسرافیل در برابر [[وصف]] کنندگان یا حاکی از [[عظمت]] و مرتبه وجودی اوست که به‌صورت [[تشبیه]] معقول به محسوس بیان شده است.<ref>[[علی محمدی آشنانی|محمدی آشنانی، علی]]، [[ اسرافیل - محمدی آشنانی (مقاله)|مقاله «اسرافیل»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۳.</ref>