آل داوود در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[اهل]] و [[خانواده]] [[داود]]{{ع}}، [[خاندان]] داود یا دسته‌ای از [[انبیای بنی‌اسرائیل]]. در [[حدیثی]] از [[امام رضا]]{{ع}}، آن [[حضرت]] [[اهل بیت]]{{عم}} را [[میراث]] بر [[عفو]] و [[شکر]] از [[آل داود]] می‌شمارد. آل داود عنوانی است که در [[قرآن]] و [[متون دینی]] از آن یاد شده و به دلایلی در [[ادبیات شیعی]] بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. داود یکی از [[پیامبران بنی اسرائیل]]، فرزند ایشا (یسا)<ref>کتاب مقدس، اول سموئیل، ۱۷: ۱۲.</ref>، از [[نسل]] [[یهودا]] فرزند [[یعقوب]]<ref>البدء و التاریخ، ج۳، ص۱۰۵.</ref> است که به جهت لطفی که [[خداوند]] در [[حق]] او و فرزندش [[حضرت سلیمان]] داشته<ref>المسند، ابن حنبل، ج۲، ص۳۶۹؛ السنن الکبری، نسائی، ج۵، ص۲۱.</ref>، در [[اسلام]] به مثابه [[الگو]] قلمداد شده است. بر اساس استقصای صورت گرفته در متون [[روایی]] موجود، عنوان آل‌داود چهار بار در [[سخنان امام رضا]]{{ع}} استفاده شده که با حذف مضمون مکرر به سه مورد کاهش می‌یابد و در هر مورد به شاخصه برجسته آن اشاره شده است:

# [[امام]] در [[کلامی]]، ضمن توصیف [[ویژگی‌های اخلاقی]] [[اهل‌بیت]]{{عم}}، می‌فرماید: {{متن حدیث|إِنَّا أَهْلُ‏ بَيْتٍ‏ وَرِثْنَا الْعَفْوَ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ وَ وَرِثْنَا الشُّكْرَ مِنْ آلِ دَاوُدَ}}؛ ما [[خاندان رسول خدا]]{{صل}} صفت عفو را از آل‌یعقوب و [[شکرگزاری]] را از آل داود به [[ارث]] برده‌ایم”<ref>الکافی، ج۸، ص۳۰۸.</ref>. در این سخن که ناظر به [[وصف]] و ویژگی شکرگزاری آل داود است، خاندان رسول خدا میراث‌بر آن معرفی شده‌اند؛

#در نهایت، امام در حدیثی خاندان خود را [[وارث]] آل‌داود می‌شمارد. وقتی خداوند [[حضرت جواد]]{{ع}} را به آن [[حضرت]] [[عطا]] کرد، به یکی از [[یاران]] خود فرمود: [[خداوند]] به من کسی را بخشید که از من [[ارث]] می‌برد، چنان که از آل‌داود ارث می‌برد<ref>بصائر الدرجات، ص۱۵۸.</ref>. این گفتارها که در معرفی ویژگی [[اهل بیت]]{{عم}} و پیروانشان بیان شده، بر [[خصلت]] [[شکرگزاری]] آل‌داود تأکید می‌رود.