سموئیل در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

سموئیل در علوم قرآنی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۰ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۵۲

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۱۰ دسامبر ۲۰۲۱

جز

جایگزینی متن - 'شکوه' به 'شکوه'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۴۷۸

ویرایش

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 ==مقدمه==
-[[اشموئیل]] ([[شموئیل]]، [[سموئیل]]) یکی از [[پیامبران]] بود که برای [[راهنمایی]] و [[نجات]] [[بنی‌اسرائیل]] پس از مغلوب شدن آنها به دست [[فلسطینیان]]، فرستاده شد. [[بنی‌اسرائیل]] از وی تقاضای معرفی [[پادشاه]] و امیری کردند تا تحت [[فرمان]] او [[شکوه]] گذشته خود را دوباره باز یابند. آن [[حضرت]] که از کم‌همتی آنها [[آگاه]] بود، ابتدا از [[اجابت]] تقاضای آنها استنکاف کرد؛ ولی سرانجام پس از [[اصرار]] فراوان آنها، به [[درگاه الهی]] روی آورد و خواسته [[قوم]] را به پیشگاه [[الهی]] عرضه کرد. [[خداوند]] نیز به او [[وحی]] کرد [[طالوت]] را به [[پادشاهی]] آنها برگزیدم.
+[[اشموئیل]] ([[شموئیل]]، [[سموئیل]]) یکی از [[پیامبران]] بود که برای [[راهنمایی]] و [[نجات]] [[بنی‌اسرائیل]] پس از مغلوب شدن آنها به دست [[فلسطینیان]]، فرستاده شد. [[بنی‌اسرائیل]] از وی تقاضای معرفی [[پادشاه]] و امیری کردند تا تحت [[فرمان]] او شکوه گذشته خود را دوباره باز یابند. آن [[حضرت]] که از کم‌همتی آنها [[آگاه]] بود، ابتدا از [[اجابت]] تقاضای آنها استنکاف کرد؛ ولی سرانجام پس از [[اصرار]] فراوان آنها، به [[درگاه الهی]] روی آورد و خواسته [[قوم]] را به پیشگاه [[الهی]] عرضه کرد. [[خداوند]] نیز به او [[وحی]] کرد [[طالوت]] را به [[پادشاهی]] آنها برگزیدم.
 گفتنی است که نام اشموئیل{{ع}} در [[قرآن]] صریحاً ذکر نشده و تنها در [[آیه]] {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُوا}}<ref>«آیا به (سرگذشت) بزرگان بنی اسرائیل پس از موسی ننگریسته‌ای که به پیامبری که داشتند گفتند: پادشاهی بر ما بگمار تا در راه خداوند کارزار کنیم. گفت: آیا گمان نمی‌کنید که اگر جنگ بر شما مقرّر شود، کارزار نکنید؟ گفتند: چرا در راه خداوند جنگ نکنیم در حالی که ما از سرزمینمان رانده و از فرزندانمان مانده‌ایم؛ اما چون بر آنان جنگ مقرر شد جز تنی چند رو گرداندند و خداوند به (احوال) ستمکاران داناست» سوره بقره، آیه ۲۴۶.</ref> آمده است.