پرش به محتوا

ظلم به ارزش‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'صعود' به 'صعود'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'صعود' به 'صعود')
خط ۶: خط ۶:


==ظلم به [[نماز]]==
==ظلم به [[نماز]]==
[[اقامه نماز]] [[واجب]] در وقت خودش، یکی از مهم‌ترین [[معروف‌ها]] و [[اعمال نیک]] و واجب [[عبادی]] است. اگر این [[عبادت]] در وقت خودش اقامه شود {{متن حدیث|إِذَا صَلَّى الصَّلَاةَ فِي وَقْتِهَا}}، [[حرمت]] و [[جایگاه]] نماز، [[حفظ]] می‌شود {{متن حدیث|حَافَظَ عَلَيْهَا}} و به صورت روشن و منزه به [[آسمان]] [[صعود]] می‌کند {{متن حدیث|ارْتَفَعَتْ بَيْضَاءَ نَقِيَّةً}}؛ ولی در صورتی که در وقت خودش اقامه نشود {{متن حدیث|إِذَا لَمْ يُصَلِّهَا لِوَقْتِهَا}}، در [[حقیقت]]، ضایع کردن نماز است {{متن حدیث|تَقُولُ ضَيَّعْتَنِي ضَيَّعَكَ اللَّهُ}} و آن نماز به صورت تیره و تار به آسمان صعود می‌کند {{متن حدیث|ارْتَفَعَتْ سَوْدَاءَ مُظْلِمَةً}}. {{متن حدیث|قَالَ الصَّادِقُ{{ع}}: إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا صَلَّى الصَّلَاةَ فِي وَقْتِهَا وَ حَافَظَ عَلَيْهَا ارْتَفَعَتْ بَيْضَاءَ نَقِيَّةً- تَقُولُ حَفِظْتَنِي حَفِظَكَ اللَّهُ وَ إِذَا لَمْ يُصَلِّهَا لِوَقْتِهَا وَ لَمْ يُحَافِظْ عَلَيْهَا ارْتَفَعَتْ سَوْدَاءَ مُظْلِمَةً تَقُولُ ضَيَّعْتَنِي ضَيَّعَكَ اللَّهُ}}<ref>ابن‌بابویه، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۲۰۹.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: همانا [[بنده]]، هنگامی که نماز را در وقت مقرّر آن به جای آورد و [[مراقبت]] اوقات آن نماید، نماز سپیدگون و روشن و پالوده به آسمان بالا می‌رود و [[خدا]] به بنده خطاب می‌کند که تو [[حقّ]] مرا محفوظ داشتی و مرا رعایت کردی، [[خداوند]] تو را حفظ کند، و هر گاه آن را در وقت مقرّر خود به جای نیاورد و مراقب اوقات آن نباشد، بلکه قضای آن را پس از گذشتن وقت به جای آورد، آن نماز، سیاه و تیره و تار به آسمان می‌رود و به بنده خطاب می‌کند که مرا ضایع ساختی، خداوند تو را ضایع سازد. انجام ندادن اعمال نیک در وقت و موضع خودش {{متن حدیث|وَضْعُهُ فِي غَيْرِ مَوْضِعِهِ}} ضایع کردن آنها است {{متن حدیث|إِضَاعَةُ الْمَعْرُوفِ}} که در واقع ظلم به آن معروف محسوب می‌شود {{متن حدیث|ظَلَمَ الْمَعْرُوفَ مَنْ وَضَعَهُ فِي غَيْرِ أَهْلِهِ}}<ref>امام علی{{ع}} فرمودند: کسی که نیکی و فضایل را در غیر اهلش به کار برد، در حق نیکی، ظلم نموده است؛ لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص۳۲۴.</ref>. {{متن حدیث|عَنْ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}}: إِضَاعَةُ الْمَعْرُوفِ وَضْعُهُ فِي غَيْرِ مَوْضِعِهِ}}<ref>ورام بن أبی‌فراس، مجموعة ورّام، ج۲، ص۱۱۹.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} فرمودند: به کار بردن [[نیکی]] در غیر جایگاهش از بین بردن آن است<ref>[[علی رضا آزادی|آزادی، علی رضا]]، [[ ظلم‌شناسی با تکیه بر آیات و روایات (کتاب)|ظلم‌شناسی با تکیه بر آیات و روایات]]</ref>.
[[اقامه نماز]] [[واجب]] در وقت خودش، یکی از مهم‌ترین [[معروف‌ها]] و [[اعمال نیک]] و واجب [[عبادی]] است. اگر این [[عبادت]] در وقت خودش اقامه شود {{متن حدیث|إِذَا صَلَّى الصَّلَاةَ فِي وَقْتِهَا}}، [[حرمت]] و [[جایگاه]] نماز، [[حفظ]] می‌شود {{متن حدیث|حَافَظَ عَلَيْهَا}} و به صورت روشن و منزه به [[آسمان]] صعود می‌کند {{متن حدیث|ارْتَفَعَتْ بَيْضَاءَ نَقِيَّةً}}؛ ولی در صورتی که در وقت خودش اقامه نشود {{متن حدیث|إِذَا لَمْ يُصَلِّهَا لِوَقْتِهَا}}، در [[حقیقت]]، ضایع کردن نماز است {{متن حدیث|تَقُولُ ضَيَّعْتَنِي ضَيَّعَكَ اللَّهُ}} و آن نماز به صورت تیره و تار به آسمان صعود می‌کند {{متن حدیث|ارْتَفَعَتْ سَوْدَاءَ مُظْلِمَةً}}. {{متن حدیث|قَالَ الصَّادِقُ{{ع}}: إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا صَلَّى الصَّلَاةَ فِي وَقْتِهَا وَ حَافَظَ عَلَيْهَا ارْتَفَعَتْ بَيْضَاءَ نَقِيَّةً- تَقُولُ حَفِظْتَنِي حَفِظَكَ اللَّهُ وَ إِذَا لَمْ يُصَلِّهَا لِوَقْتِهَا وَ لَمْ يُحَافِظْ عَلَيْهَا ارْتَفَعَتْ سَوْدَاءَ مُظْلِمَةً تَقُولُ ضَيَّعْتَنِي ضَيَّعَكَ اللَّهُ}}<ref>ابن‌بابویه، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۲۰۹.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: همانا [[بنده]]، هنگامی که نماز را در وقت مقرّر آن به جای آورد و [[مراقبت]] اوقات آن نماید، نماز سپیدگون و روشن و پالوده به آسمان بالا می‌رود و [[خدا]] به بنده خطاب می‌کند که تو [[حقّ]] مرا محفوظ داشتی و مرا رعایت کردی، [[خداوند]] تو را حفظ کند، و هر گاه آن را در وقت مقرّر خود به جای نیاورد و مراقب اوقات آن نباشد، بلکه قضای آن را پس از گذشتن وقت به جای آورد، آن نماز، سیاه و تیره و تار به آسمان می‌رود و به بنده خطاب می‌کند که مرا ضایع ساختی، خداوند تو را ضایع سازد. انجام ندادن اعمال نیک در وقت و موضع خودش {{متن حدیث|وَضْعُهُ فِي غَيْرِ مَوْضِعِهِ}} ضایع کردن آنها است {{متن حدیث|إِضَاعَةُ الْمَعْرُوفِ}} که در واقع ظلم به آن معروف محسوب می‌شود {{متن حدیث|ظَلَمَ الْمَعْرُوفَ مَنْ وَضَعَهُ فِي غَيْرِ أَهْلِهِ}}<ref>امام علی{{ع}} فرمودند: کسی که نیکی و فضایل را در غیر اهلش به کار برد، در حق نیکی، ظلم نموده است؛ لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص۳۲۴.</ref>. {{متن حدیث|عَنْ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}}: إِضَاعَةُ الْمَعْرُوفِ وَضْعُهُ فِي غَيْرِ مَوْضِعِهِ}}<ref>ورام بن أبی‌فراس، مجموعة ورّام، ج۲، ص۱۱۹.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} فرمودند: به کار بردن [[نیکی]] در غیر جایگاهش از بین بردن آن است<ref>[[علی رضا آزادی|آزادی، علی رضا]]، [[ ظلم‌شناسی با تکیه بر آیات و روایات (کتاب)|ظلم‌شناسی با تکیه بر آیات و روایات]]</ref>.


==ظلم به [[اخلاق نیک]]==
==ظلم به [[اخلاق نیک]]==
[[ستم]] بر صفات [[نیک]] و [[فضایل اخلاقی]] نیز قابل [[تصور]] است؛ چنان‌که [[انسان]] اگر همین [[صفات اخلاقی]] را در غیر موضع خودش و به غیر کسانی که اهلیت دارند، عرضه کند {{متن حدیث|مَنْ وَضَعَهُ فِي غَيْرِ أَهْلِهِ}} در [[حقیقت]]، [[فضایل]] و [[نیکی]] را ضایع نموده است<ref>{{متن حدیث|عَنْ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}}: إِضَاعَةُ الْمَعْرُوفِ وَضْعُهُ فِي غَيْرِ مَوْضِعِهِ}} (ورام بن أبی‌فراس، مجموعة ورّام، ج۲، ص۱۱۹)؛ رسول خدا{{صل}} فرمودند: به کار بردن نیکی و معروف در غیر جایگاه آن از بین بردن معروف است.</ref>. و به صفات خوب و فضایل اخلاقی، ظلم کرده است {{متن حدیث|ظَلَمَ الْمَعْرُوفَ}}. {{متن حدیث|قَالَ عَلِيٌّ{{ع}}: ظَلَمَ الْمَعْرُوفَ مَنْ وَضَعَهُ فِي غَيْرِ أَهْلِهِ}}<ref>لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص۳۲۴.</ref>. [[امام علی]]{{ع}} فرمودند: کسی که نیکی و فضایل را در غیر اهلش به کار برد، در [[حق]] نیکی، ظلم نموده است. به عنوان مثال، اگر کسی احسان و [[بخشش]] را در حق افرادی انجام دهد که صلاحیت آن را نداشته باشند، به احسان ظلم کرده است {{متن حدیث|ظَلَمَ الْإِحْسَانَ وَاضِعُهُ فِي غَيْرِ مَوْضِعِهِ}}<ref>امام علی{{ع}} فرمودند: کسی که احسان را در جای خودش انجام ندهد، به آن ظلم کرده است؛ لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص۳۲۳.</ref>. اگر همین بخشش به دیگران همراه با منّت گذاشتن باشد {{متن حدیث|قُبْحُ الِامْتِنَانِ}} یا در جایی که باید [[سخاوت]] به [[خرج]] داد، [[بخل]] ورزیده شود {{متن حدیث|مَنْ مَنَعَ الْعَطَاءَ}}، در حقیقت به احسان {{متن حدیث|ظُلْمُ الْإِحْسَانِ}} و سخاوت، ظلم نموده است {{متن حدیث|ظَلَمَ السَّخَاءَ}}. {{متن حدیث|قَالَ عَلِيٌّ{{ع}}: ظُلْمُ الْإِحْسَانِ قُبْحُ الِامْتِنَانِ}}<ref>تمیمی آمدی، تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص۳۸۰.</ref>. [[امام علی]]{{ع}} فرمودند: [[ستم]] به [[احسان]]، [[زشتی]] [[منت]] گذاشتن است. {{متن حدیث|قَالَ عَلِيٌّ{{ع}}: ظَلَمَ السَّخَاءَ مَنْ مَنَعَ الْعَطَاءَ}}<ref>تمیمی آمدی، تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص۳۸۰.</ref>. امام علی{{ع}} فرمودند: کسی که [[عطا]] را منع کند، به [[سخاوت]] ظلم کرده است<ref>[[علی رضا آزادی|آزادی، علی رضا]]، [[ ظلم‌شناسی با تکیه بر آیات و روایات (کتاب)|ظلم‌شناسی با تکیه بر آیات و روایات]]</ref>.
[[ستم]] بر صفات [[نیک]] و [[فضایل اخلاقی]] نیز قابل [[تصور]] است؛ چنان‌که [[انسان]] اگر همین [[صفات اخلاقی]] را در غیر موضع خودش و به غیر کسانی که اهلیت دارند، عرضه کند {{متن حدیث|مَنْ وَضَعَهُ فِي غَيْرِ أَهْلِهِ}} در [[حقیقت]]، [[فضایل]] و [[نیکی]] را ضایع نموده است<ref>{{متن حدیث|عَنْ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}}: إِضَاعَةُ الْمَعْرُوفِ وَضْعُهُ فِي غَيْرِ مَوْضِعِهِ}} (ورام بن أبی‌فراس، مجموعة ورّام، ج۲، ص۱۱۹)؛ رسول خدا{{صل}} فرمودند: به کار بردن نیکی و معروف در غیر جایگاه آن از بین بردن معروف است.</ref>. و به صفات خوب و فضایل اخلاقی، ظلم کرده است {{متن حدیث|ظَلَمَ الْمَعْرُوفَ}}. {{متن حدیث|قَالَ عَلِيٌّ{{ع}}: ظَلَمَ الْمَعْرُوفَ مَنْ وَضَعَهُ فِي غَيْرِ أَهْلِهِ}}<ref>لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص۳۲۴.</ref>. [[امام علی]]{{ع}} فرمودند: کسی که نیکی و فضایل را در غیر اهلش به کار برد، در [[حق]] نیکی، ظلم نموده است. به عنوان مثال، اگر کسی احسان و [[بخشش]] را در حق افرادی انجام دهد که صلاحیت آن را نداشته باشند، به احسان ظلم کرده است {{متن حدیث|ظَلَمَ الْإِحْسَانَ وَاضِعُهُ فِي غَيْرِ مَوْضِعِهِ}}<ref>امام علی{{ع}} فرمودند: کسی که احسان را در جای خودش انجام ندهد، به آن ظلم کرده است؛ لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص۳۲۳.</ref>. اگر همین بخشش به دیگران همراه با منّت گذاشتن باشد {{متن حدیث|قُبْحُ الِامْتِنَانِ}} یا در جایی که باید [[سخاوت]] به [[خرج]] داد، [[بخل]] ورزیده شود {{متن حدیث|مَنْ مَنَعَ الْعَطَاءَ}}، در حقیقت به احسان {{متن حدیث|ظُلْمُ الْإِحْسَانِ}} و سخاوت، ظلم نموده است {{متن حدیث|ظَلَمَ السَّخَاءَ}}. {{متن حدیث|قَالَ عَلِيٌّ{{ع}}: ظُلْمُ الْإِحْسَانِ قُبْحُ الِامْتِنَانِ}}<ref>تمیمی آمدی، تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص۳۸۰.</ref>. [[امام علی]]{{ع}} فرمودند: [[ستم]] به [[احسان]]، [[زشتی]] [[منت]] گذاشتن است. {{متن حدیث|قَالَ عَلِيٌّ{{ع}}: ظَلَمَ السَّخَاءَ مَنْ مَنَعَ الْعَطَاءَ}}<ref>تمیمی آمدی، تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص۳۸۰.</ref>. امام علی{{ع}} فرمودند: کسی که [[عطا]] را منع کند، به [[سخاوت]] ظلم کرده است<ref>[[علی رضا آزادی|آزادی، علی رضا]]، [[ ظلم‌شناسی با تکیه بر آیات و روایات (کتاب)|ظلم‌شناسی با تکیه بر آیات و روایات]]</ref>.
{{عدالت}}
{{عدالت}}
۲۱۸٬۲۱۰

ویرایش