ابواسحاق سبیعی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابواسحاق السُبیعیُّ]] [[عمرو بن عبد الله]] از [[ذریه]] [[سُبیع بن صَعْبِ بن همدان]]<ref>سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲. سبیع بطن من همدان، نه سبیع و قاعده نیز مقتضی خوانش سبیع است؛ مثل حسین و زبیر و کمیل. (یوسفی غروی).</ref>، و [[سبیع]] نیز قبیله‌ای از [[همدان]] است<ref>الثقات، ابن حبان، ج۵، ص۱۷۷.</ref>.

 

در کتاب‌های [[رجال]] از وی با عنوان‌های زیر نام برده شده است: [[ابواسحاق السبیعی]] اسمه عمرو بن عبدالله<ref>مقدمة ابن الصلاح، عثمان بن عبد الرحمن، ص۱۹۶.</ref>؛ [[ابو اسحاق السبیعی عمرو بن عبد الله همدانی کوفی]]<ref>تذکرة الحفاظ، ذهبی، ج۱، ص۱۱۶.</ref>، [[ابواسحاق السبیعی عمرو بن عبد الله بن ذی یحمد]]<ref>سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲؛ إمتاع الأسماع، مقریزی، ج۴، ص۳۱۰.</ref>؛ [[ابواسحاق السبیعی عمرو بن عبد الله]]<ref>المعجم الأوسط، طبرانی، ج۲، ص۳۴۵.</ref>؛ [[ابو اسحاق السبیعی]]<ref>الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۶، ص۳۱۵؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، نمازی شاهرودی، ج۸، ص۳۲۴.</ref>؛ [[ابواسحاق همدانی سبیعی الکوفی]]<ref>تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ص۵۷۱.</ref>؛ [[عمرو بن عبدالله ابو اسحاق السبیعی]] و [[عمرو بن عبدالله بن أبی شعیرة]]<ref>تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ص۵۷۱.</ref>، [[عمرو بن عبدالله بن علی همدانی کوفی]]<ref>سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲.</ref>، [[عمرو بن عبدالله بن علی احمد بن ذی یحمد]]<ref>سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۵؛ وفیات الأعیان و أنباء أبناء الزمان، ابن خلکان، ج۳، ص۴۵۹؛ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۶، ص۳۱۳؛ تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ص۲۰۴.</ref> و [[عمرو بن عبدالله بن علی بن کلیب همدانی]]<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث، نمازی شاهرودی، ج۸، ص۳۲۴.</ref><ref>[[سید محمد جعفر سبحانی|سبحانی، سید محمد جعفر]]، [[عمرو بن عبدالله (مقاله)|مقاله «عمرو بن عبدالله»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص ۱۷۳-۱۷۴. </ref>.

[[شیخ طوسی]] در کتاب [[رجال]] خود در باب {{عربی|من عرف بكنيته او بقبيلته}}؛ [[ابواسحاق همدانی]] را جزء أصحاب [[امیر المؤمنین]]{{ع}} <ref>رجال الطوسی، طوسی، ص۸۷ (باب من عرف بکنیته او بقبیلته).</ref> و در باب الکنی، [[ابواسحاق همدانی]] و [[ابواسحاق السبیعی]] را جزء [[اصحاب امام حسن مجتبی]]{{ع}} شمرده است<ref>رجال الطوسی، طوسی، ص۹۶ (باب الکنی).</ref>.

 

لازم به [[یادآوری]] است، همان طور که در [[کتاب]] [[اختیار معرفة الرجال]] آمده است: [[ابواسحاق همدانی]] و [[ابواسحاق السبیعی]] نام یک نفر هستند<ref>الاختصاص، شیخ مفید، ص۸۳.</ref>. همچنین [[شیخ طوسی]] در باب العین، در هنگام برشمردن [[اصحاب]] [[ابی عبدالله]] [[جعفر بن محمد]]{{ع}} [[ابواسحاق همدانی]] را از [[یاران امام صادق]]{{ع}} دانسته، درباره او چنین می‌نویسد: [[عمرو بن عبدالله بن علی]]، [[ابواسحاق همدانی]] [[سبیعی کوفی]]، [[تابعی]]<ref>اختیار معرفة الرجال، طوسی، ج۱، ص۱۴۷.</ref>.

اما صاحب کتاب [[معجم رجال الحدیث (کتاب)|معجم رجال الحدیث]]، [[ابواسحاق]] را از علمای [[اهل سنت]] دانسته، می‌گوید: وی [[ثقه]] نیست<ref>معجم رجال الحدیث، خویی، ج۱۴، ص۱۲۱.</ref>؛ در حالی که [[شهرستانی]]، از [[علماء]] [[اهل سنت]]، در کتاب الملل و النحل، [[ابواسحاق السبیعی]] را جزء [[امامیه]] و [[شیعه]] شمرده است <ref>الملل والنحل، شهرستانی، ج۱، ص۱۹۰.</ref><ref>[[سید محمد جعفر سبحانی|سبحانی، سید محمد جعفر]]، [[عمرو بن عبدالله (مقاله)|مقاله «عمرو بن عبدالله»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص ۱۷۴-۱۷۵.</ref>.

در منابع [[اهل‌سنت]] به [[ابواسحاق السبیعی]] بیشتر از [[منابع شیعه]] پرداخته شده و او از [[راویان]] کتب شش‌گانه [[اهل‌سنت]] شمرده شده است و [[بخاری]]، [[مسلم]]، [[ابوداود]]، [[ترمذی]]، [[نسائی]] و [[ابن ماجه]] از وی [[روایت]] [[نقل]] کرده‌اند. در ادامه، نظرات برخی علمای [[اهل‌سنت]] درباره "[[ابواسحاق السبیعی]]" [[نقل]] خواهد شد.

#[[ذهبی]]: [[ابواسحاق السبیعی]] را شیخ، عالم و [[محدث]] [[کوفه]] دانسته است و می‌گوید: وی از [[علماء]] عامل، و از [[تابعین]] و از طالبان [[علم]] و دارای [[شأن]] بزرگی است<ref>سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲؛ إمتاع الاسماع، مقریزی، ج۴، ص۳۱۰.</ref>.

#[[ابن خلکان]] [[معتقد]] است، [[ابواسحاق السبیعی]] از اعیان [[تابعین]] و کثیر الروایة است<ref>وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان، ابن خلکان، ج۳، ص۴۵۹.</ref><ref>[[سید محمد جعفر سبحانی|سبحانی، سید محمد جعفر]]، [[عمرو بن عبدالله (مقاله)|مقاله «عمرو بن عبدالله»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص ۱۵۶. </ref><ref>[[سید محمد جعفر سبحانی|سبحانی، سید محمد جعفر]]، [[عمرو بن عبدالله (مقاله)|مقاله «عمرو بن عبدالله»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص ۱۷۵-۱۷۶. </ref>.

#[[یونس]]، [[فرزند]] [[ابواسحاق السبیعی|ابا اسحاق]] می‌گوید: "پدرم در هر [[شب]]، هزار [[آیه]] از [[قرآن]] را [[تلاوت]] می‌کرد"<ref>سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۳؛ تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۸، ص۶۵.</ref>؛

#[[احمد بن عمران|أحمدُ بنُ عمران]]، می‌گوید: از [[ابابکر]] شنیدم که می‌گفت: [[ابواسحاق السبیعی]] در هنگام [[پیری]] می‌گفت: ضعیف شده‌ام و [[توانایی]] به جا آوردن [[نماز]] زیاد را ندارم و من [[نماز]] به جای نمی‌آورم مگر اینکه [[سوره بقره]] و [[آل عمران]] را در آن [[تلاوت]] می‌کنم<ref>سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۳؛ تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر ۴۶، ص۲۱۳.</ref>؛

#[[ابن فضیل]]، از پدرش [[نقل]] می‌کند که [[ابواسحاق السبیعی]] هر سه روز یک بار [[قرآن]] را ختم می‌کرد <ref>تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۸، ص۶۵.</ref><ref>[[سید محمد جعفر سبحانی|سبحانی، سید محمد جعفر]]، [[عمرو بن عبدالله (مقاله)|مقاله «عمرو بن عبدالله»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص ۱۷۶-۱۷۷. </ref>.

بعضی‌ها معتقدند که [[ابواسحاق السبیعی|ابو اسحاق]] در بزرگ‌ سالی به [[ضعف]] حافظه دچار شده، ولی به اختلاط گرفتار نشده بود <ref>سیر أعلام النبلاء، ذهبی ۵: ۳۹۲و إمتاع الأسماع، مقریزی۴: ۳۱۰.</ref>.

[[ذهبی]] در جای دیگر می‌گوید: [[ابو اسحاق السبیعی]]، عمرو بن عبدالله، [[ثقه]] است ولی قبل از مرگش حافظه‌اش ضعیف و به [[فراموشی]] دچار شد<ref>ذکر أسماء من تلکم فیه وهو موثق، ذهبی: ۲۰۸.</ref><ref>[[سید محمد جعفر سبحانی|سبحانی، سید محمد جعفر]]، [[عمرو بن عبدالله (مقاله)|مقاله «عمرو بن عبدالله»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص ۱۷۸. </ref>.

[[ابواسحاق السبیعی]] به تدلیس هم متهم و با عباراتی همانند: {{عربی|كان يدلس}}<ref>سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲؛ تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۸، ص۵۶.</ref>، {{عربی|مكثر من التدليس}}<ref>جامع التحصیل فی أحکام المراسیل، علائی، ص۴۵.</ref>، {{عربی|مشهور بالتدليس}}<ref>تعریف اهل التقدیس بمراتب الموصوفین بالتدلیس، ابن حجر، ص۴۲.</ref> {{عربی|وكان مدلسا}}<ref>الثقات، ابن حبان، ج۵، ص۱۷۷؛ دعوة إلی سبیل المؤمنین، طارق زین العابدین، ص۱۳۸.</ref> از او یاد شده است.

[[ابن حجر]] در توضیح این سخن گفته است: یعنی للتدلیس<ref>تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۸، ص۵۹.</ref>؛ یعنی علت اینکه [[مغیره]] می‌گوید، [[ابواسحاق السبیعی|ابواسحاق]] و [[اعمش]] باعث [[فاسد]] شدن [[حدیث]] [[اهل کوفه]] شده‌اند، [[مدلس]] بودن آن دو است. ولی احتمال دارد، به [[عقیده]] [[ابواسحاق الجوزجانی]]، [[فاسد]] شدن [[حدیث]] [[اهل کوفه]] با حضور [[ابواسحاق السبیعی|ابواسحاق]] و [[اعمش،]] به خاطر [[شیعه]] بودن آن دو باشد و نه [[مدلس]] بودن آنها؛ زیرا [[ابواسحاق الجوزجانی]] به [[مذهب]] [[شام]]، [[گرایش]] و نسبت به [[حضرت علی]]{{ع}} بسیار [[کینه]] دارد و [[دشمن]] آن [[حضرت]] است<ref>ذهبی در شرح حال وی می‌نویسد: {{عربی|... و قال ابن عدي، صكان شديد الميل إلى مذهب أهل دمشق فس المسل على علیّ و قال السلمی عن الدارقطنی بعد ان ذکر توثیقه، صلکن فیه انحراف عن علیّ{{ع}}، اجتمع علی بابه أصحاب الحدیث، فأخرجت جاریة له فرّوجة لتذبحها، فلم تجد من یذبحها، فقال، صسبحان اللّه!! فرّوجة لا یوجد من یذبحها، و علیّ یذبح فی ضحوة نیفا و عشرین ألف مسلم}}؛ ابن عدی می‌گوید، صجوزجانی در انحراف از حضرت علی{{ع}} به شدت به مذهب اهل شام گرایش داشت؛ سلمی بعد از توثیق جوزجانی به نقل از دار قطنی میگوید، صلکن جوزجانی از حضرت علی{{ع}} منحرف بود؛ یک روز عده‌ای از اهل حدیث به در خانه او رفتند، در حالی که جاریه وی قصد داشت جوجه‌ای را بکشد، اما کسی نبود که آن جوجه را بکشد؛ پس جوزجانی گفت، صسبحان الله! کسی نیست که یک جوجه را ببرد، در حالی که علی بن ابی طالب از صبح تا ظهر بیست هزار مسلمان را کشت! (تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۱، ص۱۵۹). </ref> و با [[اهل کوفه]] که به [[پیروی]] از [[اهل‌بیت]]{{عم}} مشهور هستند، نسبت خوبی ندارد و آنها را [[جرح]] می‌کند؛ [[ابن حجر]] در این باره می‌نویسد: زمانی که در [[عیب]] گرفتن [[ابواسحاق الجوزجانی]] نسبت به [[اهل کوفه]] دقت کنی، با جرح‌های عجیبی روبه‌رو خواهی شد، و علت آن هم شدت [[انحراف]] و [[دشمنی]] او نسبت به [[حضرت علی]]{{ع}} و مشهور بودن [[اهل کوفه]] به [[شیعه]] بودن است<ref>{{عربی| إذا تأمل ثلب أبی إسحاق الجوزجانی لأهل الكوفه رأی العجب و ذلك لشدة انحرافه في النصب و شهرة أهلها بالتشیع}}؛ (تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۱، ص۱۶). </ref><ref>[[سید محمد جعفر سبحانی|سبحانی، سید محمد جعفر]]، [[عمرو بن عبدالله (مقاله)|مقاله «عمرو بن عبدالله»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص ۱۷۹-۱۸۰. </ref>.

از [[دلایل]] [[ذم]] [[ابواسحاق السبیعی|ابواسحاق]] آن است که وی از [[عمر بن سعد]]، [[قاتل]] [[امام حسین]]{{ع}} و از [[شمر بن ذی الجوشن]]، کسی که [[سر امام حسین]]{{ع}} را جدا کرد، [[حدیث]] [[نقل]] کرده است <ref>سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲؛ دعوة إلی سبیل المؤمنین، طارق زین العابدین، ص۱۳۸. شمر بن ذی الجوشن فرمانده چهار هزار پیاده نظام بود که با امام حسین{{ع}} به مبارزه پرداختند و سنان بن انس کسی بود که امام را به شهادت رساند. (نک: وقعه الطف، یوسفی غروی، ص۲۵۵).</ref><ref>[[سید محمد جعفر سبحانی|سبحانی، سید محمد جعفر]]، [[عمرو بن عبدالله (مقاله)|مقاله «عمرو بن عبدالله»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص ۱۸۰. </ref>.