احترام و تکریم والدین در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
احترام و تکریم والدین در کلام اسلامی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۳۰
، ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
بنابر [[ادله عقلی]] که گذشت و [[نصوص]] فراوان [[روایی]]، [[رسول اکرم]]{{صل}} و [[امیر مؤمنان]]{{ع}} دو پدر [[امّت]] اسلامند و فرزندان ایشان نیز در احترام و [[اطاعت]]، نازل‌منزله آن دو بزرگوارند. | بنابر [[ادله عقلی]] که گذشت و [[نصوص]] فراوان [[روایی]]، [[رسول اکرم]]{{صل}} و [[امیر مؤمنان]]{{ع}} دو پدر [[امّت]] اسلامند و فرزندان ایشان نیز در احترام و [[اطاعت]]، نازل‌منزله آن دو بزرگوارند. | ||
کسی که پدر خود را از دست می‌دهد، حتی اگر اسباب [[زندگی]] او نیز مهیا باشد، عرفاً او را [[یتیم]] و [[عزادار]] فقدان پدر می‌دانند. حال با توجه به آنکه تربیت و تکوّن روحانی انسان متوقف بر [[ارتباط]] دائمی با والدین است، [[امت اسلام]] همیشه باید از [[نعمت]] والد و مربی روحانی برخوردار باشد. در غیر این صورت، درد [[یتیمی]] و [[انقطاع]] از پدر، او را در مسیر رشد و تربیت [[روحی]] دچار [[نقص]] می‌نماید؛ لذا همیشه باید امامی در [[جامعه اسلامی]] باشد تا جریان [[حیات]] روحانی [[جامعه]] به [[درستی]] برقرار شود | کسی که پدر خود را از دست می‌دهد، حتی اگر اسباب [[زندگی]] او نیز مهیا باشد، عرفاً او را [[یتیم]] و [[عزادار]] فقدان پدر می‌دانند. حال با توجه به آنکه تربیت و تکوّن روحانی انسان متوقف بر [[ارتباط]] دائمی با والدین است، [[امت اسلام]] همیشه باید از [[نعمت]] والد و مربی روحانی برخوردار باشد. در غیر این صورت، درد [[یتیمی]] و [[انقطاع]] از پدر، او را در مسیر رشد و تربیت [[روحی]] دچار [[نقص]] می‌نماید؛ لذا همیشه باید امامی در [[جامعه اسلامی]] باشد تا جریان [[حیات]] روحانی [[جامعه]] به [[درستی]] برقرار شود<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۴۴۳.</ref>. | ||
این برهان [[حدّ وسط]] در آن، [[ضرورت عقلی]] [[شکر منعم]] است؛ بدین ترتیب که اگر شکر منعم عقلاً [[واجب]] است و [[خداوند]] [[شکر]] از [[والدین]] صلبی را مانند شکر خود واجب نموده است، شکر از [[امام]]، که نعمتی بالاتر از والدین را به [[انسان‌ها]] عطا می‌کند، به طریق اولی واجب است. | این برهان [[حدّ وسط]] در آن، [[ضرورت عقلی]] [[شکر منعم]] است؛ بدین ترتیب که اگر شکر منعم عقلاً [[واجب]] است و [[خداوند]] [[شکر]] از [[والدین]] صلبی را مانند شکر خود واجب نموده است، شکر از [[امام]]، که نعمتی بالاتر از والدین را به [[انسان‌ها]] عطا می‌کند، به طریق اولی واجب است. | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
از سوی دیگر، بنابر [[روایات]] وارده، مصداق کامل معلمین ربانی و والدین روحانی برای [[امت اسلام]]، [[رسول خدا]]{{صل}} و [[ائمه اطهار]]{{عم}} هستند؛ پس [[شکر نعمت]] وجود آنان از اوجب [[واجبات]] [[دینی]] است. | از سوی دیگر، بنابر [[روایات]] وارده، مصداق کامل معلمین ربانی و والدین روحانی برای [[امت اسلام]]، [[رسول خدا]]{{صل}} و [[ائمه اطهار]]{{عم}} هستند؛ پس [[شکر نعمت]] وجود آنان از اوجب [[واجبات]] [[دینی]] است. | ||
می‌دانیم که شکر نعمت، یعنی استفاده صحیح و در جهت [[رضایت]] [[صاحب نعمت]]؛ همچنین در [[آیه شریفه]]، شکر از والدین در ردیف شکر از خداوند بیان شده و [[شکر الهی]] یعنی تولی به [[ولایت پروردگار]]. با این توضیحات می‌توان گفت که شکر [[نعمت امام]]، تولی به [[ولایت ائمه]] [[هدی]]{{عم}} در ردیف تولی به [[ولایت خداوند]] است | می‌دانیم که شکر نعمت، یعنی استفاده صحیح و در جهت [[رضایت]] [[صاحب نعمت]]؛ همچنین در [[آیه شریفه]]، شکر از والدین در ردیف شکر از خداوند بیان شده و [[شکر الهی]] یعنی تولی به [[ولایت پروردگار]]. با این توضیحات می‌توان گفت که شکر [[نعمت امام]]، تولی به [[ولایت ائمه]] [[هدی]]{{عم}} در ردیف تولی به [[ولایت خداوند]] است<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۴۷۱.</ref>. | ||
==[[ضرورت وجود دائمی امام]] در میان [[امت]]== | ==[[ضرورت وجود دائمی امام]] در میان [[امت]]== | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
با اثبات مقدم، [[تالی]] ثابت می‌شود و می‌گوییم: | با اثبات مقدم، [[تالی]] ثابت می‌شود و می‌گوییم: | ||
ولکن [[تولّی]] به [[ولایت امام]]، بنا بر [[آیه شریفه]] [[واجب]] است، پس [[امام]] همیشه باید در میان [[مردم]] حضور داشته و [[بسط ید]] در [[اعمال]] [[ولایت]] داشته باشد | ولکن [[تولّی]] به [[ولایت امام]]، بنا بر [[آیه شریفه]] [[واجب]] است، پس [[امام]] همیشه باید در میان [[مردم]] حضور داشته و [[بسط ید]] در [[اعمال]] [[ولایت]] داشته باشد<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۴۷۱.</ref>. | ||
==پرسش مستقیم== | ==پرسش مستقیم== | ||