شبهه آکل و مأکول: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[شبهه آکل و مأکول در قرآن]] - [[شبهه آکل و مأکول در حدیث]] - [[شبهه آکل و مأکول در نهج البلاغه]] - [[شبهه آکل و مأکول در کلام اسلامی]] - [[شبهه آکل و مأکول در عرفان اسلامی]]| پرسش مرتبط  = شبهه آکل و مأکول (پرسش)}}

== مقدمه ==

* بنابر [[تعالیم]] و [[معارف اسلامی]]، وقتی [[رستاخیز]] می‌گردد، مردگان زنده می‌شوند و در [[دادگاه]] [[داوری]] [[الهی]] حضور می‌یابند تا بازخواست شوند. هیچ مسلمانی در این آموزه [[دینی]]- که [[معاد]] نام دارد- [[شک]] ندارد، لکن از دیرباز این مسئله مطرح بوده است که آیا [[انسان]] در قالب همین [[بدن]] مادی [[دنیایی]] زنده می‌شود یا بدنی دیگر در کار خواهد بود. برخی معقتدند که ممکن نیست [[بدن]] [[دنیایی]] دوباره تشکیل شود و برای اثبات مدعای خود، [[شبهه‌ها]] و مسئله‌هایی ساخته‌اند که از آن جمله است [[شبهه]] آکل و مأکول. فرض [[شبهه]] بر این است که [[بدن]] [[انسان]] را حیوان یا انسانی دیگر بخورد و [[بدن]] خورده شده، جزء بدنِ خورنده گردد<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 297.</ref>.

* خورده شدن به یکی از دو طریق انجام می‌گیرد:

# مستقیم: در این فرض [[بدن]] را حیوان یا انسانی می‌خورد.  

# غیر مستقیم: در این فرض، [[بدن]] [[انسان]] در [[خاک]] تجزیه می‌شود و با گذشت زمان به ریشه گیاهان جذب می‌گردد و مبدل به جزئی از میوه گیاهان می‌شود و این میوه را حیوان یا انسانی می‌خورد.

* شبهه‌کنندگان معتقدند که در هر دو فرض، [[بدن]] [[انسان]] نمی‌تواند در [[روز رستاخیز]] دوباره تشکیل شود؛ زیرا تبدیل به [[بدن]] کسی دیگر شده است<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی‌، ۱/ ۵۲۵.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 297.</ref>.

* به [[عقیده]] [[دانشمندان شیعه]]، [[معاد]] [[انسان]]، هم جسمانی است و هم [[روحانی]] و پاسخ آنان به [[شبهه]] آکل و مأکول این است:

# در هر سلول [[بدن]] [[انسان]]، قوه‌ای وجود دارد که می‌توان به وسیله آن، همه [[شخصیت انسان]] مأکول را بازساخت. بنابراین، حتی اگر یک سلول از [[بدن]] مأکول باقی مانَد، می‌توان جسم او را براساس آن بازآفرید<ref>معاد و جهان پس از مرگ، ۳۲۶.</ref>.

# اجزای [[بدن]] [[انسان]] بر دو گونه‌اند: اصلی و فرعی. اجزای اصلی- که [[حقیقت]] [[انسان]] را تشکیل می‌دهند- هیچ‌گاه از میان نمی‌روند. حتی اگر انسانی دیگر، این اجزاء را بخورد، جزء [[بدن]] او نمی‌شوند. اجزای فرعی یا اضافی- که [[حقیقت]] [[انسان]] بسته به آنها نیست- تغییر می‌پذیرند و پیوسته در حال تبدیل هستند. اما بدنی که در [[رستاخیز]] محشور می‌شود، از اجزای اصلی تشکیل شده است که تغییر و تحول‌پذیر نیستند<ref>کشف المراد، ۴۳۱ و ۴۳۲.</ref>.

# اینکه [[بدن]] تغییر کند یا خورده شود، به [[هویت]] [[انسان]] آسیب نمی‌رساند؛ زیرا تشخص هر کس به [[نفس]] او است و [[بدن]] به واسطه [[نفس]] است که اعتبار می‌یابد. بدین سان، بدنی که خورده شده است، از گذر [[نفس]] بازشناخته می‌شود و حقیقتش آشکار می‌گردد<ref>الحکمة المتعالیة، ۹/ ۱۹۹ و ۲۰۰.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 298.</ref>.

== منابع ==