جنگ امام مهدی با سپاه سفیانی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

}}

 

== مقدمه ==

[[حضرت مهدی]]{{ع}} کتاب [[زبور داود]]{{ع}} را از دریاچه [[طبرستان]] بیرون می‌آورد<ref>ملاحم ابن طاووس، ص۶۷؛ ینابیع الموده، ص۴۰۱.</ref>. و در روایتی آمده است که [[دجّال]]، پس از خشک شدن [[دریاچه طبریه]] خروج می‌کند<ref>الزام الناصب، ص۲۶۱.</ref>. از بررسی روایاتی که درباره [[شورش‌ها]] آمده به این نتیجه می‌رسیم که [[سپاه]] حضرت مهدی{{ع}} از طریق [[فلسطین]] شرقی عازم [[عراق]] می‌شود، در کرانه‌های دریاچه [[طبریّه]]، با [[سپاه سفیانی]] روبرو می‌شوند که از عراق برمی‌گردد. [[جنگ]] [[سختی]] بین دو سپاه درمی‌گیرد که [[سفیانی]] در آن [[شکست]] می‌خورد و همه سپاهیانش بدون استثنا در آنجا کشته می‌شوند و فقط‍‌ خودش می‌ماند. یکی از [[یاران امام]] به نام [[صیاح]] (و یا صباح) با گروهی از [[سپاهیان]] بر او می‌تازند و او را دستگیر می‌کنند و به [[محضر امام]]{{ع}} می‌آورند. هنگامی او را می‌آورند که [[امام]] مشغول [[نماز عشا]] هستند. نمازشان را [[تخفیف]] می‌دهند و به طرف او برمی‌گردند. سفیانی می‌گوید: "ای پسرعمو! مرا [[آزاد]] کن و برای خودت نگه دار، تا یکی از [[یاران]] تو باشم!" حضرت مهدی{{ع}} به [[اصحاب]] خود می‌فرماید: "درباره او و سخنانش چه می‌گویید؟ همگی می‌گویند: به [[خدا]] [[سوگند]] به کمتر از [[قتل]] او [[راضی]] نمی‌شویم. او چقدر [[خون]] ریخته، چقدر به [[حریم]] [[جان]] و [[مال]] و [[ناموس]] [[مردم]] [[تجاوز]] کرده است و [[انتظار]] [[عفو]] دارد! حضرت مهدی{{ع}} می‌فرماید: هرچه می‌خواهید انجام دهید. گروهی از یاران او را می‌گیرند و روی سنگی در کرانه دریاچه طبریه می‌خوابانند و همانند گوسفند او را [[ذبح]] می‌کنند. با ذبح او [[فتنه‌ها]] ذبح می‌شود و ریشه جنایت‌ها می‌خشکد و بزرگ‌ترین [[فاجعه]] خونین [[جهان]] پایان می‌پذیرد<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص۱۱۳۵.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۲۰.</ref>

 

== پرسش مستقیم ==

== منابع ==

# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]

[[رده:سفیانی]]