بسر بن جحاش قرشی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شهرت]] وی به [[دلیل حدیثی]] است که از [[رسول خدا]]{{صل}} نقل کرده است که روزی آن [[حضرت]] آب دهان خود بر کف دستش انداخت و انگشت خود را بر آن نهاد و فرمود: [[خداوند]] می‌فرماید: ای فرزند [[آدم]]، من تو را از مثل این آفریدم و خلقتت را کامل کردم. حال چگونه می‌خواهی بامن دراُفتی؟ با [[غرور]] پا بر [[زمین]] می‌زنی و به جمع [[مال]] می‌پردازی و از دیگران دریغ می‌کنی، آنگاه که [[جان]] به گلویت رسید، می‌گویی به دیگران کمک کنم، ولی دیگر وقت [[صدقه دادن]] نیست»<ref>ابن سعد، ج۷، ص۴۲۷؛ احمد بن حنبل، ج۴، ص۲۱۰.</ref>. [[حاکم]]<ref>حاکم، ج۲، ص۵۰۲.</ref> گوید: [[پیامبر]] پس از قرائت [[آیات]] {{متن قرآن|أُولَئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ كَلاَّ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ }}<ref>«آنان در بوستان‌هایی، ارجمند داشته می‌شوند. و بر سر کافران چه آمده است که به پیش تو شتابانند؟ از راست و چپ، گروه گروه (گرد می‌آیند)؟ آیا هر یک از آنان آزمند است که او را به بهشتی پرنعمت درآورند؟ هرگز! ما آنان را از چیزی آفریده‌ایم که می‌دانند» سوره معارج، آیه ۳۵-۳۹.</ref>. این کلمات را فرمود، اما [[مفسران]] این [[حدیث]] را ذیل این آیات نیاورده‌اند. [[دارقطنی]]<ref>دارقطنی، ج۱، ص۳۲۴.</ref> گوید: از این [[صحابی]] جز این حدیث نقل نشده و همان گونه که [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، ج۱، ص۴۱۲؛ همچنین ابن حجر، ج۱، ص۴۲۳.</ref> نیز اشاره کرده است، تنها [[راوی]] [[ابن جحاش]]، [[جُبیر بن نُفیر]] است. دارقطنی<ref>دارقطنی، ج۱۰، ص۳۲۴.</ref> [[سخن]] کسی که در نقل این حدیث، [[ابوهریره]] را میان ابن جحاش و [[رسول خدا]]{{صل}} واسطه کرده، نادرست می‌داند. بنا به گفته [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۳۷۶.</ref> برای این صحابی نسلی شناخته نشده است.<ref>[[مصطفی صادقی|صادقی، مصطفی]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «بسر بن جحاش قرشی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۲۳۰.</ref>

{{مدخل‌های وابسته}}