ابوعزه هذلی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[روایت]] ابوعزه هذلی از رسول خدا{{صل}} چنین است: "هرگاه [[خداوند]] [[مرگ]] کسی را در سرزمینی مقرر کرده باشد، [[حاجت]] او را در آنجا قرار می‌دهد. آنگاه رسول خدا{{صل}} [[آیه]] آخر سورة [[لقمان]] را قرائت فرمود: {{متن قرآن|وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَاذَا تَكْسِبُ غَدًا وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ}}<ref>«بی‌گمان، تنها خداوند است که دانش رستخیز نزد اوست و او باران را فرو می‌فرستد و از آنچه در زهدان‌هاست آگاه است و هیچ کس نمی‌داند فردا چه به دست خواهد آورد و هیچ کس نمی‌داند در کدام سرزمین خواهد مرد؛ بی‌گمان خداوند دانایی آگاه است» سوره لقمان، آیه ۳۴.</ref> سپس ادامه داد: این امور، همان [[مفاتیح الغیب]] است که جز [[خدا]] کسی نداند<ref>بخاری، ادب المفرد، ص۱۶۹؛ طیالسی، ص۱۸۸؛ ترمذی، ج۳، ص۲۰۸؛ طبرانی، ج۲۰، ص۳۶۲ و ج۸، ص۲۰۶؛ ابن ابی عاصم، ج۲، ص۳۰۷؛ ابن حبان، ج۱۴، ص۱۹؛ ابن قانع، ج۳، ص۲۳۵؛ ابویعلی، ج۲، ص۲۳۸؛ حاکم نیشابوری، ج۱، ص۴۲.</ref>. این روایت را تنها [[ابو ملیح هذلی]] از او نقل کرده است؛ از این‌رو مسلم<ref>مسلم، ص۳۹.</ref> نامش را در منفردات آورده است.<ref>[[محمد رضا هدایت‌پناه|هدایت‌پناه، محمد رضا]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوعزه هذلی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۳۹-۴۴۰.</ref>

{{منابع}}

# [[پرونده:1100558.jpg|22px]] [[محمد رضا هدایت‌پناه|هدایت‌پناه، محمد رضا]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|'''مقاله «ابوعزه هذلی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱''']]