اقطاع استقلالی: تفاوت میان نسخه‌ها

غالباً پس از [[فتح]] کشورها، [[اراضی]] کشورهای مغلوب به سربازان و خدمت‌گزاران خاصی داده می‌شد<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۲۲۹-۲۲۸؛ الخراج، ص۹۰.</ref>. [[هدف]] از این واگذاری، تهیه در آمد برای برگزیدگان [[حکومت]] و در عین حال، [[حفظ]] [[حاکمیت]] [[قوم]] فاتح بر [[ملل]] مغلوب، به وسیلۀ این طبقه بوده است<ref>تاریخ اقتصادی اجتماعی ایران از آغاز تا صفویه، ص۲۴۰؛ الخراج، ج۱، ص۵۸؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۲۱۹؛ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۲۱۵-۲۱۴؛ المغنی، ج۳، ص۲۸-۲۷؛ ردّ المختار، ج۴، ص۱۹۴؛ القواعد، ج۲، ص۲۶۹؛ الفروق، ج۳، ص۵؛ صبح الاعشی، ج۱۳، ص۱۱۵.</ref>. اقطاع استقلالی بر دو قسم است: عشری و خراجی<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۳۹.</ref>.

{{منابع}}

* [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]