بغض در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

[[قرآن کریم]] [[مؤمنان]] را به [[پرهیز]] از عوامل نفرتزا [[دعوت]] کرده و ایشان را فرا می‌خواند تا از خداوند بخواهند که دشمنی ایشان با [[برادران ایمانی]] را از بین برده و اندک [[کینه]] و خصومتی نسبت به یکدیگر در دلشان باقی نگذارد: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ جَاءُوا مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلًّا لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ}}<ref>«و کسانی که پس از آنان آمده‌اند می‌گویند: پروردگارا! ما و برادران ما را که در ایمان از ما پیشی گرفته‌اند بیامرز و در دل‌های ما کینه‌ای نسبت به مؤمنان بر جای مگذار! پروردگارا! تو مهربان بخشاینده‌ای» سوره حشر، آیه ۱۰.</ref> این امر خود یکی از راههای [[پیشگیری]] از ایجاد بغض و دشمنی میان مؤمنان است که با ایجاد [[حس]] [[دوستی]] و جلب [[محبت]]، [[شیطان]] را در ایجاد بغض و دشمنی بین مؤمنان ناکام می‌گذارد، از همین رو یکی از [[نعمت‌ها]] و خصوصیات [[بهشتیان]]، [[پیراستگی]] از کمترین کینه و بغض بیان شده است: {{متن قرآن|وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ}}<ref>«و آنچه کینه است از دل آنان می‌زداییم و برادروار بر اورنگ‌هایی روبه‌رو می‌نشینند» سوره حجر، آیه ۴۷.</ref>؛ {{متن قرآن|وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ وَنُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ}}<ref>«و هر کینه‌ای که در سینه آنهاست می‌زداییم؛ از بن (جایگاه) آنان جویبارها روان است و می‌گویند: سپاس خداوند را که ما را به این (پاداش بزرگ) رهنمون شد و اگر خداوند ما را راهبر نمی‌شد ما خود راه نمی‌یافتیم؛ بی‌گمان فرستادگان پروردگارمان حق را فرا آوردند و به آنان بانگ برمی‌دارند که این بهشت را برای کارهایی که می‌کردید برای شما برجا نهاده‌اند.» سوره اعراف، آیه ۴۳.</ref> در منابع [[اخلاقی]] و [[عرفانی]]، نیز بغض و [[نفرت]] نسبت به کسانی که سزاوار آن نیستند، از [[رذایل اخلاقی]] شمرده شده است.۱۸. <ref>رسائل، ج۱، ص۳۴۰؛ جامع‌السعادات، ج۲، ص۲۵۱.</ref>این بغض، به دشمنی و نفرتی که در [[دل]] ایجاد شده و به صورت دائم باقی می‌ماند، تعریف شده<ref>احیاء علوم الدین، ج ۹، ص ۱۱۷.</ref> که بر اثر [[خشم]] پدید می‌آید <ref>جامع‌السعادات، ج ۲، ص ۲۵۱.</ref> و سومین مرتبه از مراتب ده‌گانه [[نفس اماره]] است.<ref>رسائل، ج ۱، ص ۳۴۰.</ref> در مقابل، بغض و نفرت نسبت به کسانی که سزاوار آن هستند از [[مقامات]] و [[فضایل]] شمرده شده و از آن به "[[بغض فی الله]]" یا "للّه" تعبیر می‌شود.<ref>الفتوحات المکیه، ج ۱۲، ص ۷۴.</ref> [[بغض]] برای [[خدا]] از شاخه‌های [[ایمان]] است <ref>بحارالانوار، ج ۶۶، ص ۲۵۳ ـ ۲۳۶.</ref> که نزدیکی زیادی با مفهوم [[تبری]] یا [[برائت]] در [[باور اسلامی]] ـ [[شیعی]] دارد که از آن به [[بیزاری]] و برائت از [[دشمنان خدا]] تعبیر می‌شود.<ref>[[اباذر جعفری|جعفری، اباذر]]، [[بغض (مقاله)|مقاله «بغض»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۵.</ref>

{{منابع}}

* [[پرونده:000056.jpg|22px]] [[اباذر جعفری|جعفری، اباذر]]، [[بغض (مقاله)|مقاله «بغض»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۵''']]