تعصب در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

اما تعصب ورزیدن در خصلت‌های ارزشمند و نیکو از جمله مواردی است که به [[شایستگی]] ایجاد [[فضیلت]] [[اخلاقی]] را در فرد آشکار می‌سازد. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید:تعصب ورزیدن در صفات ارزشمند و کارهای نیک از مواردی است که با آن می‌توان بر دیگران [[برتری]] یافت و مردمان را سفارش می‌کند که بر تعصب در خوی‌های [[پسندیده]] پافشارند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴: {{متن حدیث|"فَإِنْ كَانَ لَا بُدَّ مِنَ الْعَصَبِيَّةِ فَلْيَكُنْ تَعَصُّبُكُمْ لِمَكَارِمِ الْخِصَالِ وَ مَحَامِدِ الْأَفْعَالِ"}}</ref>. [[امام]] {{ع}} از برخی مواردی که تعصب‌ورزیدن [[ارزش]] تلقی می‌شود؛ یاد می‌کند که از جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: رعایت [[حقوق]] همسایگان، [[وفای به عهد]]، فرمان‌برداری از [[نیکوکاران]]، دوری از [[کبر]]، [[آموزش]] [[علم]] و [[فضیلت]]، اجتناب از گردن‌کشی و خون‌ریزی، [[عدل و داد]]، کظم غیظ و خودداری از تبه‌کاری»<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 200- 201.</ref>.

{{منابع}}

#[[پرونده:13681048.jpg|22px]] [[سید جمال‌الدین دین‌پرور|دین‌پرور، سیدجمال‌الدین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۱''']]