حِذر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

[[رشید رضا]] در پایان مبحث آیه، آن را با [[زمان]] امروزی [[تطبیق]] داده و می‌گوید: لازمه [[گردن نهادن]] به [[فرمان]] آیه فوق، این است که تمام [[امت اسلام]] باید پیوسته آماده [[جهاد]] بوده و همه افرادش [[فنون]] [[جنگی]] را بیاموزند و در عمل تمرین کنند. از این رو، معافیت از [[خدمت]] [[ارتش]] ([[سربازی]])، [[افتخار]] نیست، بلکه [[مخالفت]] با امر [[واجب]] [[خداوند]] در [[قرآن]] است. [[میبدی]] [[معتقد]] است که این آیه به آیه {{متن قرآن|وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً...}}<ref>«و مؤمنان نباید همگی رهسپار (جهاد یا آموختن دانش) شوند» سوره توبه، آیه ۱۲۲.</ref> [[نسخ]] شده است. خداوند در این آیه به [[مؤمنان مخلص]] و [[هوادار]] [[پیامبر]]{{صل}} می‌فرماید که [[احتیاط]] خود را نگه دارند و از حال و وضع دشمن با خبر و برحذر باشند و این منافی با [[توکل]] یا حتمیت [[قضای الهی]] نیست<ref>مجمع البیان، ج۳، ص۷۳؛ جامع البیان، ج۵، ص۱۶۴؛ المنار، ج۵، ص۲۵۰-۲۵۱؛ کشف الاسرار؛ تفسیر القرآن العظیم، ابن کثیر، ج۱، ص۵۲۴؛ المیزان، ج۴، ص۴۴۴.</ref>.<ref>[[محمود سرمدی|سرمدی، محمود]]، [[آیه حذر (مقاله)|مقاله «آیه حذر»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]</ref>

{{منابع}}

#[[پرونده:10524027.jpg|22px]] [[محمود سرمدی|سرمدی، محمود]]، [[آیه حذر (مقاله)|مقاله «آیه حذر»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|'''دانشنامه معاصر قرآن کریم''']]