دین در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علامه طباطبایی]] به‌تفصیل در [[اثبات]] [[حکومت]] [[پیامبر]]{{صل}} به [[نص]] صریح [[قرآن]] استناد نموده به این نکته اشاره می‌کند که با مطالعه [[سیره]] [[رسول اللّه]]{{صل}} و بررسی مجموعه آیاتی که در زمینه [[اخلاق]] و [[قوانین]] [[تشریع]] شده و در [[احکام]] [[عبادی]]، معاملات، [[سیاست‌ها]] و سایر [[ارتباطات]] [[اجتماعی]] نازل شده است، [[شئون]] [[ولایت عامه]] [[پیامبر]]{{صل}} در [[جامعه اسلامی]] [[اثبات]] می‌شود؛ اما همه این [[آیات]] [[اجتماعی]]، [[سیاسی]] و [[اخلاقی]] خطاب عام دارند؛ یعنی [[پیامبر]]{{صل}} و [[مؤمنان]] در آن مشترک‌اند؛ به همین [[دلیل]] بعد از [[پیامبر]]{{صل}} جمهور [[مسلمین]] [[تصمیم]] بر [[انتخاب خلیفه]] [[حاکم]] در [[جامعه اسلامی]] گرفتند؛ ولی [[شیعیان]] به [[امامت]] [[منصوب از جانب خداوند]] قایل بودند که تفصیل آن در کتب [[کلامی]] [[شیعه]] آمده است؛ به‌هرحال [[حکومت اسلامی]] بعد از [[پیامبر]]{{صل}} تا زمان ما که عصر [[غیبت امام]] [[معصوم]]{{ع}} است خدشه‌ناپذیر است و آنچه از [[قرآن]] در [[تعیین حاکم]] بر اساس [[سیره رسول خدا]]{{صل}} قابل استفاده است، [[سنت]] [[امامت]] و [[حکومت امام]] است، نه [[پادشاهی]] و امپراتوری<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۴، ص۱۲۰-۱۳۰.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۸۶-۲۸۷.</ref>

{{منابع}}

# [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]