البحر المحیط فی التفسیر (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''البحر المحیط فی التفسیر''' کتابی است به زبان عربی که مشتمل بر [[تأویل]] و [[تفسیر]] [[قرآن کریم]] می‌‏باشد. این کتاب اثر [[محمد بن یوسف بن علی بن الحیان]] مشهور به [[ابوحیان اندلسی]] است و [[انتشارات دار الكتب العلمية]] انتشار آن را به عهده داشته‌ است.<ref name=p1>[http://dl.islamicdoc.com/site/catalogue/658020 کتابخانه دیجیتال دفتر تبلیغات اسلامی]</ref>

[[تفسیر]] "[[البحر المحیط فی التفسیر]]" به [[زبان عربی]]، از [[محمد بن یوسف بن علی بن الحیان]] مشهور به [[ابوحیان اندلسی]] است. مؤلف در غرناطه [[اندلس]] [[چشم]] به [[جهان]] گشود. پس از خواندن مقدمات به شهرهای دیگر (بلش، مالقه، مریه، افریقیه و [[مصر]]) [[سفر]] کرد و تا سال ۶۹۸ق در نزد ابن نحّاس [[علم]] نحو آموخت. او نزد استادان نامداری شاگردی کرده و از [[عالمان]] بزرگی نیز اجازه [[نقل حدیث]] دریافت نموده است. از استادان او [[ابوجعفر ابراهیم ثقفی]] در نحو و لغت، [[ابی عبدالله محمد بن سلیمان نقیب]] و [[ابی الحسن بن حازم اندلسی]] و ا[[بی جعفر بن زبیر]] در علم بیان و [[بدیع]] و [[شمس‌الدین اصفهانی]] در [[علم حدیث]] و [[سنن]] را می‌توان نام برد. ابوحیان، تفسیرش را در سن ۵۷ سالگی به رشته تحریر درآورد که دوران پختگی او در [[علوم]] مختلف زمانش می‌باشد. او در آغاز پیرو [[مذهب]] [[ظاهریه]] و [[مالکی]] بوده، ولی بعداً به مذهب شافعی‌گرایید. در نحو تابع سیبویه بوده و در علم قرائت به نظرهای شاذّ نیز بها می‌داده است. مهم‌ترین منبع و مأخذ او در تفسیرش، [[الکشاف]] [[زمخشری]] و محرر الوجیز [[ابن عطیه]] بوده که در مقدمه تفسیرش آن دو را بسیار ستوده است. او هرچند جنبه‌های ادبی و بلاغی کشاف را [[ارج]] نهاده و بهره برده اما در [[مسائل اعتقادی]] اعتزالی، سخت بر زمخشری تاخته و او را به باد [[انتقاد]] گرفته است. علاوه بر دو تفسیر نامبرده، از تفسیر التحریر و التحبیر ابن نقیب نیز استفاده نموده است.