حضرت فاطمه بنت اسد در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←شنیدن صدای ملکوتی
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
از پیامبر در مورد چگونگی [[ولادت علی]]{{ع}} پرسیدم. فرمود: جابر! از [[بهترین]] مولودی پرسیدی که بعد از من، بر [[سنت]] [[حضرت عیسی]]{{ع}} به دنیا آمد. همانا [[خداوند بزرگ]] من و علی را از [[نور]] واحد آفرید<ref>بحارالانوار، ج۳۵، ص۱۰.</ref>.<ref>[[حیدر مظفری ورسی|مظفری ورسی، حیدر]]، [[مادران چهارده معصوم (کتاب)|مادران چهارده معصوم]] ص ۷۵.</ref>. | از پیامبر در مورد چگونگی [[ولادت علی]]{{ع}} پرسیدم. فرمود: جابر! از [[بهترین]] مولودی پرسیدی که بعد از من، بر [[سنت]] [[حضرت عیسی]]{{ع}} به دنیا آمد. همانا [[خداوند بزرگ]] من و علی را از [[نور]] واحد آفرید<ref>بحارالانوار، ج۳۵، ص۱۰.</ref>.<ref>[[حیدر مظفری ورسی|مظفری ورسی، حیدر]]، [[مادران چهارده معصوم (کتاب)|مادران چهارده معصوم]] ص ۷۵.</ref>. | ||
==شنیدن صدای [[ملکوتی]]== | ===شنیدن صدای [[ملکوتی]]=== | ||
کعبه از این مولود به خود می‌بالید؛ زیرا می‌دانست روزی فرزند کعبه [[بت‌ها]] را از او دور و [[خداپرستان]] را به او رهنمون خواهد ساخت. فاطمه بنت اسد می‌گوید: | کعبه از این مولود به خود می‌بالید؛ زیرا می‌دانست روزی فرزند کعبه [[بت‌ها]] را از او دور و [[خداپرستان]] را به او رهنمون خواهد ساخت. فاطمه بنت اسد می‌گوید: | ||
وقتی خواستم از کعبه خارج شوم، گوینده‌ای به من گفت: [[فاطمه]]! نام فرزندت را علی{{ع}} بگذار که [[خداوند]] علی [[اعلی]] است. من نام او را از نام خودم بر گرفتم و او را به [[آداب]] خودم [[ادب]] نمودم. او را دانا کردم به پیچیدگی‌های علومم. او کسی است که بت‌ها را در خانه من می‌شکند و بالای خانه من [[اذان]] می‌گوید و مرا [[تمجید]] می‌کند. خوشا به حال [[دوستان]] و [[پیروان]] او و وای به حال [[دشمنان]] او<ref>علل الشرایع، ص۱۳۰؛ امالی، ص۷۰۶؛ بشارة المصطفی، ص۷.</ref>.<ref>[[حیدر مظفری ورسی|مظفری ورسی، حیدر]]، [[مادران چهارده معصوم (کتاب)|مادران چهارده معصوم]] ص ۷۶.</ref>. | وقتی خواستم از کعبه خارج شوم، گوینده‌ای به من گفت: [[فاطمه]]! نام فرزندت را علی{{ع}} بگذار که [[خداوند]] علی [[اعلی]] است. من نام او را از نام خودم بر گرفتم و او را به [[آداب]] خودم [[ادب]] نمودم. او را دانا کردم به پیچیدگی‌های علومم. او کسی است که بت‌ها را در خانه من می‌شکند و بالای خانه من [[اذان]] می‌گوید و مرا [[تمجید]] می‌کند. خوشا به حال [[دوستان]] و [[پیروان]] او و وای به حال [[دشمنان]] او<ref>علل الشرایع، ص۱۳۰؛ امالی، ص۷۰۶؛ بشارة المصطفی، ص۷.</ref>.<ref>[[حیدر مظفری ورسی|مظفری ورسی، حیدر]]، [[مادران چهارده معصوم (کتاب)|مادران چهارده معصوم]] ص ۷۶.</ref>. | ||