اگر معصومان علم تام داشتند چرا نوآوری یا اختراعی در علوم تجربی یا ساخت دارو و غیره نداشته‌اند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

== پاسخ‌های دیگر==

{{پاسخ پرسش  

::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[سید علی هاشمی ۱|سید علی هاشمی]]''' نويسنده مقاله ''«[[علم امام تام یا محدود؟ (مقاله)|علم امام تام یا محدود؟]]»'' در پاسخ به این پرسش گفته‌ است:

::::::«برای پاسخ به این پرسش، نخست باید دانسته شود که هدف اصلی [[معصوم]]{{ع}} یا [[پیامبر|پیغمبر]]{{صل}} چیست؟ به‌ طور کلی، هدف اصلی [[انبیا]]{{عم}} هدایت بشر است. باید توجه داشت که موضوع هدایت بشر بسیار گسترده است؛ اما آن چیزی که به بندگی بنده ارتباط دارد، مشخص کردن راه صحیح و همچنین رسیدن به کمالات الهی است. خداوند متعال برخی از امور دنیوی را به انسان‌ها واگذار کرده است تا با استفاده از دانش، تجربه، توان و... به آنها دست پیدا کنند؛ برای مثال، هدف [[معصوم]]{{ع}} آموزش نجاری یا امور اینچنینی به مردم نیست؛ زیرا بشر بدون [[پیامبر|پیغمبر]]{{صل}} نیز می‌تواند به آنها دست پیدا کند؛ چیزی که بشر به آن نیاز دارد و خودش به تنهایی نمی‌تواند کسب کند، مباحث کلان معنوی و هدایتی است. به تعبیر دیگر، [[معصوم]]{{ع}} مسیر به کمال رسیدن انسان را بیان و مشخص می‌کند. بنابراین، اختراع رایانه یا برق، بنیان‌گذاری دانش تجربی و امثال ذلک از وظیفه‌های [[معصوم]]{{ع}} نیست؛ البته تاریخ و روایات گواه بر این هستند که اگر مردم در این مسائل از [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} سؤالی داشتند، [[امام]]{{ع}} با استفاده از دانش خود پاسخگوی آنان بوده است. شواهد فراوانی در روایات [[اهل بیت]]{{عم}} وجود دارد که آنان در مسائل پزشکی، نجوم و ریاضی ورود کرده‌اند و برخی از این موارد نیز در کتاب‌هایی چون [[موسوعة الإمام علی بن أبی طالب (کتاب)|موسوعة الإمام علی بن أبی طالب]] و موسوعه‌های دیگر [[ائمه]]{{عم}} بیان شده است؛ بدین ترتیب دانسته شد هدف [[معصوم]]{{ع}} ورود جدی در این مسائل نیست، بلکه رسالت اصلی‌شان راهنمایی و راهبری در جهت هدایت بشر بوده و اینگونه امور به عقل و تجربه بشر واگذار شده است. باید دانست رسالت اصلی [[معصوم]]{{ع}} علوم تجربی، پزشکی، یا ساخت دارو و غیره نبوده است؛ البته مردم در موارد زیادی به آنها مراجعه داشتند و نسخه‌های طبی دریافت می‌کردند؛ برای نمونه، در روایتی آمده است مردی که مریضی بواسیر داشت خدمت [[امام]]{{ع}} آمد؛ از مشکلش گفت و بیان کرد نزد طبیبان بسیاری رفته ولی نتیجه‌ای نداشته است. حضرت اندکی از درد و مشکلش پرسید و نسخه‌ای نیز برای او تجویز کرد و فرمود:{{عربی|«فَإِنِّي طَبِيبُ‏ الْأَطِبَّاء‏‏‏»}} <ref> من طبیب طبیبان هستم؛ بحار الأنوار (چاپ بیروت)، ج‏۵۹، ص۱۹۹.</ref> مردِ مریض از حضرت سؤال کرد که آیا می‌تواند همین نسخه را برای فردی دیگر تجویر کند یا خیر؟ حضرت مخالفت کرد و فرمود نوع مریضی‌هایتان با هم فرق دارد. بنابراین، [[ائمه]] [[معصومین]]{{عم}} با اینکه دانشش را داشتند، اما هدف و رسالت اصلی‌شان پرداختن به این امور نبود؛ اما اگر فردی در این زمینه‌ها سؤالی داشت، حضرات [[معصومین]]{{عم}} پاسخگو بودند»<ref>مکاتبه اختصاصى [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.

{{پاسخ پرسش  

پژوهشگران '''[[مرکز ملی پاسخ‌گویی به سؤالات دینی]]''' در این‌باره گفته‌اند:

::::::«'''اولا:''' [[ائمه|ائمه اطهار]]{{عم}}، به اعتبار بدن مادی و عنصری و علم حصولی لازم نبود همه چیز را بدانند و به پیروان خود یاد بدهند هر چند به اعتبار نورانیت ذاتی که داشتند و به اعتبار مقام ولایت  همه حقایق را می‌دانستند و به آن علم حضوری و شهودی داشتند ولی از علوم غیبی تنها در مواردی بهره می‌گرفتند که اثبات امامت یا ارشاد و هدایت مردم متوقف بر آن بود زیرا وظیفه اصلی [[ائمه]]{{عم}} ارشاد و هدایت و نشان دادن مسیر سعادت دنیا و آخرت به مردم است، نه بهره‌مند کردن آنها از امکانات رفاهی و تکنولوژی و... در نتیجه اگر این بزرگواران از علوم و صنایع جدید خبر نداده یا آنها را اکتشاف و اختراع نکردند،  یکی از دلائل آن موضوعیت نداشتن انجام این امور در راستای اهداف اصلی امامت، یا در واقع  عدم ضرورت آن بوده است تا امام برای اطلاع از آن  از علوم غیبی خویش استمداد بجویند.