مرابطه با امام مهدی به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{یادآوری پاسخ}}

{{پاسخ پرسش  

::::::آیت الله '''[[سید محمد تقی موسوی اصفهانی]]'''، در کتاب ''«[[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌ (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«بدان که [[مرابطه]] از "رَبْط" به معنی بستن گرفته شده، و منظور از آن در [[کتاب و سنت]] چند معنی است: معنی اول: آنچه [[فقها]] در کتاب [[جهاد]] از مباحث [[فقه]] یاد کرده‌اند این که: شخص [[مؤمن]] در یکی از مراکز نفوذ [[دشمن]] اسب [و مرکب] خود را نگاه دارد، برای حفظ بلاد [[اسلام]] از یورش و [[هجوم]] [[کفار]]، که هرگاه بر [[مسلمین]] [[هجوم]] کنند آن‌ها را دفع نماید. و حداقل این [[مرابطه]] سه روز و حداکثر [[چهل]] روز است، و چون از [[چهل]] روز بیشتر شود [[ثواب]] مجاهدین را خواهد داشت، و در استحباب این گونه از [[مرابطه]] بین زمان [[حضور امام]] {{ع}} و [[زمان غیبت]] او فرقی نیست، و این [[مرابطه]] [[فضیلت]] بسیار دارد، چنان که در [[حدیث نبوی]] که در کتاب جواهر الکلام<ref>جواهر الکلام، ج ۲۱، ص ۴۰.</ref> به [[نقل]] از منتهی حکایت شده از [[پیغمبر اکرم]] {{صل}} است که فرمود: "یک شب [[مرابطه]] کردن [و اسب مهیا داشتن] در [[راه خدا]] از این که شخص یک [[ماه]] روزها [[روزه]] باشد و شب‌ها به [[عبادت]] [[قیام]] نماید ثوابش بیشتر است، پس هرگاه بمیرد عملی که انجام می‌داده بر او جریان خواهد یافت، و روزیش بر او جاری خواهد شد، و از فرشته‌ای که در [[قبر]] مردگان را بازجویی کند، ایمن خواهد ماند"»<ref>[[سید محمد تقی موسوی اصفهانی|موسوی اصفهانی، سید محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌ (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌]]، ص۵۷۵-۵۷۶.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[سید محمد بنی‌هاشمی]]'''، در کتاب ''«[[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۱ (کتاب)|برکات انتظار]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«هر مؤمنی باید با [[امام زمان]] خود اتصال و ارتباط داشته باشد، یعنی از طرق مختلف خود را به ایشان پیوند بزند. این وظیفه‌ای است که به صورت [[واجب]] عینی هر مکلفی نسبت به انجامش مؤظف می‌باشد و ریشه آن در [[قرآن کریم]] آمده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>"ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید  و از مرزها نگهبانی کنید  و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید" سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.</ref>. در [[آیه شریفه]]، [[مؤمنان]] به چند چیز مؤظف شده‌اند. یکی از آنها "[[صبر]]" دوم "مصابره" و سوم "[[مرابطه]]" است. در احادیثی که ذیل [[آیه]] آمده است، درباره هر یک از این سه [[واجب]]، توضیح لازم بیان شده است.  

{{پاسخ پرسش  

::::::آقای دکتر '''[[ابراهیم شفیعی سروستانی]]'''، در مقاله ''«[[نقش انتظار در پویایی جامعه اسلامی (مقاله)|نقش انتظار در پویایی جامعه اسلامی]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«[[مرابطه]] " چنان‌که [[فقها]] در کتاب [[جهاد]] گفته‌اند، این است که شخص [[مؤمن]] برای جلوگیری از [[هجوم]] و نفوذ [[مشرکان]] و [[کافران]] در مرزهای [[کشور اسلامی]] و یا هر موضعی که از آن احتمال بروز حمله‌ای علیه [[مسلمانان]] می‌‌رود، به حال آماده باش و در کمین به سر برد.این عمل در [[زمان غیبت]] [[امام]] [[معصوم]]{{ع}}، [[مستحب]] بوده و فضیلت‌های بسیاری برای آن بر شمرده شده است، چنان‌که در روایتی که به طریق [[اهل سنت]] از [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} [[نقل]] شده آمده است:"یک شب نه روز [[مرابطه]] (مرزداری) در [[راه خدا]] از اینکه شخص یک [[ماه]] روزها [[روزه]] باشد و شب‌ها به [[عبادت]] [[قیام]] نماید ثوابش بیشتر است. پس هر گاه در این راه بمیرد عملی که انجام می‌‌داده بر او جریان خواهد یافت، و روزیش بر او جاری خواهد شد و از فرشته‌ای که در [[قبر]] مرده‌ها را [[امتحان]] می‌‌کند ایمن خواهد ماند"<ref>{{متن حدیث| رِبَاطُ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ خَيْرٌ مِنْ صِيَامِ شَهْرٍ وَ قِيَامِهِ، وَ إِنْ ماتَ مُرابِطاً جَرَی عَلَيْهِ عَمَلُهُ وَ اَجْرِي عَلَيْهِ رِزْقُهُ وَ اَمِنَ مِنَ الْفَتَّانِ}}؛ البرهان، علاءالدین علی المتقی، کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال، بیروت،مؤسسة الرسالة،۱۴۱۳ ق، ج ۴، ص ۲۸۴، ح ۱۰۵۰۹</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::سرکار خانم '''[[سکینه طاووسی]]'''، در کتاب ''«[[انتظار از دیدگاه اهل بیت (کتاب)|انتظار از دیدگاه اهل بیت]]»'' در این‌باره گفته‌ است:

::::::«از طریق آشنایی با معنای [[مرابطه]] و [[فضیلت]] آن، می‌‌توان هر چه بهتر به شناسایی [[معارف]] مربوط به مباحث [[مهدویت]] و [[تکالیف عصر انتظار]]، پرداخت. "[[مرابطه]]" از "ربط" به معنی "بستن" است و در اصطلاح [[فقهی]] یعنی اینکه؛ شخص [[مؤمن]] در یکی از مراکز نفوذ [[دشمن]]، اسب [مرکب ]خود را نگه داشته، برای حفظ بلاد [[اسلام]] و جلوگیری از یورش [[کفار]]، که اگر بر [[مسلمین]] [[هجوم]] کنند، آنها را دفع نماید"<ref>اصول کافی، ج ۸، ص ۵۸۵.</ref>.