آیا امام مهدی علم غیب دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. آیت‌الله مصباح یزدی؛

[[آیت‌الله]] '''[[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی]]'''، در بیاناتی با عنوان ''«[http://mesbahyazdi.ir/node/4815 [[قدر]] [[شب قدر]] را بدانيم]»'' در این‌باره گفته‌ است:

:::::: «در اینجا این سؤال مطرح می‏‌شود اکنون که دیگر [[نزول]] [[قرآنی]] وجود ندارد که [[ملائکه]] بر [[پیامبر اکرم|پیغمبر]] نازل شوند، پس در [[شب قدر]] [[ملائکه]] برای چه کاری و بر چه کسی نازل می‌‏شوند؟ در [[اصول کافی]] در باب [[حجت]]، روایتی از [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} آمده است که خطاب به شخصی فرمودند: "برای اثبات [[ولایت]] ما برای مخالفین، با [[سوره قدر]] [[احتجاج]] کنید. چرا که یکی از [[دلایل]] [[لزوم]] [[امام]] بعد از [[پیغمبر اکرم]]{{صل}} این سوره است"؛ این شخص با تعجب می‌‏گوید در این سوره از [[امامت]] و [[ولایت]] سخنی گفته نشده است. پس چگونه می‌توان از این سوره برای اثبات مسئله [[امامت]] [[احتجاج]] نمود؟ [[حضرت]] فرمودند: از [[مخالفان]] بپرسید در [[شب قدر]] [[ملائکه]] بر چه کسی نازل می‏‌شوند؟ آیا تاکنون کسی ادعا کرده است که در [[شب قدر]]، [[ملائکه]] بر او نازل شده باشند؟ هیچ کس نمی‌تواند ادعا کند که [[نزول]] [[ملائکه]] را در [[شب قدر]] [[درک]] کرده است. تاکنون نیز کسی در این باره مدعی نشده است. [[قرآن]] نیز می‌گوید: {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ}} <ref> فرشتگان با روح در شب قدر نازل می‌‏شوند؛ سوره قدر، آیه: ۴.</ref>؛ بنابراین حتماً باید پس از [[پیامبر اکرم|پیغمبر]]{{صل}} کسی وجود داشته باشد تا [[ملائکه]] بر او نازل شوند. او کسی جز [[حجت خدا]] و [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} نخواهد بود. وقتی [[ملائکه]] بر [[امام زمان]] نازل می‌‏شوند، چه کاری خواهند کرد؟ [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ}} <ref> سوره قدر، آیه: ۵.</ref>؛ از شب تا صبح، [[فرشتگان]] فوج فوج به [[خدمت]] [[امام عصر]]{{ع}} رسیده و به ایشان عرض [[سلام]] می‌گویند. برای [[ملائکه]] [[توفیق]] و شرافتی است که در [[شب قدر]] اجازه ‌یابند تا به [[خدمت]] [[امام زمان]]{{ع}} رسیده و به ایشان ادای [[احترام]] کنند. اما نکته دوم که در [[روایات شیعه]] از حد [[خبر واحد]] فراتر است، آن است که [[ملائکه]] نازل می‏‌شوند تا مقدرات سال را بر [[امام زمان]]{{ع}} عرضه نمایند. به ویژه در [[شب بیست و سوم]] که مقدرات عالم به امضاء رسیده و قطعی شده است را به حضور [[امام زمان]]{{ع}} ارائه داده و ایشان از تمام مقدرات [[امت]] تا پایان سال بعد و [[شب قدر]] دیگر، [[آگاه]] می‌شوند. پس از {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ}}؛ [[امام سجاد|حضرت سجاد]]{{ع}} در [[دعا]] می‌‏فرمایند: {{عربی|"سَلامٌ دَائِمُ الْبَرَکَةِ إِلَی طُلُوعِ الْفَجْرِ"}}؛ [[حضرت]] در این فراز [[آیه]] {{متن قرآن|سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ}}؛ را [[تفسیر]] می‏‌کنند. یعنی [[برکت]] این شب همچنان تا [[طلوع فجر]] دوام دارد. پس از آن می‌فرمایند: {{عربی|"عَلَی مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ بِمَا أَحْکَمَ مِنْ قَضَائِهِ"}}؛ بر کسی که [[خدا]] می‌خواهد نازل می‌شوند تا مقدرات [[الهی]] را بر او ارائه دهند. در {{عربی|"عَلَی مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ"}}؛ [[امام سجاد]]{{ع}} با صراحت نمی‌گویند که بر چه کسی نازل می‌شوند، اما با کنایه می‌فرمایند کسی وجود دارد که [[خدا]] می‌‏داند، [[فرشتگان]] باید بر او نازل شوند. با توجه به اینکه [[امام سجاد]]{{ع}} [[امام چهارم]] بوده‌اند اگر خود یا یکی از [[امامان]] گذشته را معرفی می‌نمودند دیگر بر کسانی که [[فرشتگان]] بر آنان، پس از [[امام چهارم]] نازل می‌شدند، دلالت نمی‌کرد. با این کنایه فرموده‌اند که هر سال کسی وجود دارد که [[خدا]] می‏‌خواهد تا [[ملائکه]] بر او نازل شوند. این فراز بر [[وجود امام]] و [[حجت خدا]] اشاره دارد. اما [[فرشتگان]] چه چیزی را برای [[امام]]{{ع}} می‏‌آورند {{عربی|"بِمَا أَحْکَمَ مِنْ قَضَائِهِ"}}؛ [[فرشتگان]] و [[روح]] نازل شده و به همراه خود قضاء محکم و مقدرات حتمی را ارائه می‏‌دهند. قضاء محکم به مقدراتی گفته می‌شود که از مرحله تقدیر گذشته، به قضاء رسیده و از قضاء به امضاء رسیده و محکم شده است. به گونه‌ای که دیگر قابل تغییر نیست.(...) پس از ویژگی‌های مهم [[شب قدر]] این است که مقدرات سال بر [[امام زمان]]{{ع}} عرضه شده و ایشان آنها را امضاء می‌فرماید»<ref>[http://mesbahyazdi.ir/node/4815 قدر شب قدر را بدانيم، وبگاه پدیدآورنده]</ref>.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. آیت الله امینی؛

[[آیت‌الله]] '''[[ابراهیم امینی]]'''، در کتاب ''«[[بررسی مسائل کلی امامت (کتاب)|بررسی مسائل کلی امامت]]»'' در این‌باره گفته‌ است:  

«[[محمد بن علی‌ بن شاذان نیشابوری‌]] می‌‏گوید: مبلغ چهارصد و هشتاد درهم سهم [[امام]]{{ع}} پیش من جمع شده بود لکن [[دوست]] نداشتم از پانصد درهم بیست درهم کم بگذارم، لذا بیست درهم از [[مال]] خودم بدان اضافه نمودم و به وسیله اسدی‌ [[خدمت]] امام‏ زمان فرستادم و راجع به اضافه کردن بیست درهم خودم چیزی‌ ننوشتم. بعداً جواب رسید که: پانصد درهم که بیست درهمش از خودت بود به ما رسید<ref>«عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ شَاذَانَ النَّيْسَابُورِيِّ، قَالَ: اجْتَمَعَ عِنْدِي خَمْسُمِائَةِ دِرْهَمٍ تَنْقُصُ عِشْرِينَ دِرْهَماً، فَأَنِفْتُ أَنْ أَبْعَثَ بِخَمْسِمِائَةٍ تَنْقُصُ عِشْرِينَ دِرْهَماً، فَوَزَنْتُ مِنْ عِنْدِي عِشْرِينَ دِرْهَماً، وَبَعَثْتُهَا إِلَى الْأَسَدِيِّ، ولَمْ أَكْتُبْ مَا لِي فِيهَا، فَوَرَدَ: وَصَلَتْ خَمْسُمِائَةِ دِرْهَمٍ، لَكَ مِنْهَا عِشْرُونَ دِرْهَماً»؛ [http://lib.eshia.ir/27311/2/673 الکافی؛ ج۲؛ ص۶۷۲.]</ref>» <ref>[http://www.ibrahimamini.com/fa/node/571 بررسی‌ مسائل کلی‌ امامت، ص ۲۸۷.]</ref>.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. حجت الاسلام و المسلمین نقوی؛

::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[سید نسیم عباس نقوی]]''' در پایان‌نامه دکتری خود با عنوان ''«[[ علم پیامبر و ائمه به غیب (پایان‌نامه)|علم پیامبر و ائمه به غیب]]»'' در این‌باره گفته‌ است:

:::::: « [[خلیفه عباسی]] شنید که [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} وکلایی دارد و آنان [[اموال]] را جمع می‌کنند اندیشید و [[فکر]] کرد که [[پول]] به افراد بدهد که نزد وکلای [[حضرت]] ببرند و به اسم [[مال]] [[امام]] به آنان بپردازند، هر کس قبول کرد او را دستگیر کنند. فوری، توضیح [[حضرت]] به وکلای حقیقی رسید که از هیچ کس [[پول]] قبول نکند چنین کردند و در [[امان]] ماندند.  

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۴. حجت الاسلام و المسلمین خادمی شیرازی؛

حجت الاسلام و المسلمین '''[[محمد خادمی شیرازی|خادمی شیرازی]]''' در کتاب ''«[[تحفه امام مهدی (کتاب)|تحفه امام مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:

:::::: «در این سه [[توقیع]] شریفه که به دست مبارک [[امام مهدی]]{{ع}} نوشته شده است، ایشان به مواردی از [[علم غیب]] خود اشاره می‌نمایند تا [[شیعیان]] ایشان علاوه بر دانستن [[مقام]] شامخ [[امامت]]، بدانند که در محضر [[امام]] خود حاضرند و [[امام]]{{ع}} بر اعمال ایشان ناظر برای آنها نگرانند.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۵. پژوهشگران مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی.

'''پژوهشگران [http://www.soalcity.ir/node/2187 وبگاه مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات [[دینی]]]'''، در پاسخ به این پرسش آورده‌اند:

:::::: «[[علم غیب]]، در اصل امری منحصر به ذات [[الهی]] است و هر کس دیگری که از آن بهره‌مند می‌شود، تنها به [[اذن الهی]] و به همان مقدار که [[خدای متعال]] [[صلاح]] بداند، می‌تواند به آن دست پیدا کند. [[خدای متعال]] می‌فرماید: {{متن قرآن|[[با توجه به آیه ۲۶ و ۲۷ سوره جن غیر از خدا چه کسی از غیب خبر دارد؟ (پرسش)|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا* إِلاَّ مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ]]}}<ref>«دانای غیب اوست و هیچ کس را بر اسرار غیبش آگاه نمی‏‌سازد. مگر رسولانی که آنان را برگزیده» سوره جن آیه۲۶ و ۲۷.</ref> در شخص [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} نیز علی‌رغم اینکه ایشان در موارد بسیاری از [[علم غیب]] با خبر بودند، اما در مواردی نیز از [[علم غیب]] بی اطلاع بودند. مانند زمان وقوع [[قیامت]] که [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} هرگز از آن خبر نداشتند.