عصایب چه کسانی هستند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین طاهری؛

::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] دکتر [[حبیب‌الله طاهری]] در کتاب ''«[[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]»'' در این‌باره گفته‌است:

::::::«طبق برخی [[روایات]] [[عصایب]] از [[یاران]] [[حضرت]] [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} می‌باشند که در [[عراق]] هستند و همزمان با [[ظهور]] [[حضرت]] خود را به [[مکه]] می‌رسانند و با [[امام مهدی|حضرت مهدی]] [[بیعت]] می‌کنند<ref>مجالس السنة، جزء ۵، ص ۶۹۹، بحار، ج ۵۹، ص ۳۴۷.</ref>. با توجه به [[عصایب]] که جمع عصبه است و به معنای جوان‌مردان رشید و نیرومند نتیجه گرفته می‌شود که [[یاران]] [[حضرت]] متصف به چنین وصفی می‌باشند»<ref>[[حبیب‌الله طاهری|طاهری، حبیب‌الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص ۲۳۹.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. حجت الاسلام و المسلمین محمدی اشتهاردی؛

::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[محمد محمدی اشتهاردی]]'''، در کتاب ''«[[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]»''  در این‌باره گفته است:

::::::«طبق بعضی از [[روایات]]، اینها [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} در [[عراق]] هستند که هنگام [[ظهور]] آن [[حضرت]] خود را به [[مکه]] می‌رسانند و با او [[بیعت]] می‌کنند<ref>المجالس السنیه، ج ۵ ص ۶۹۹؛ در مورد وفاداری مردم کوفه (که شامل نجف نیز خواهد شد) روایات دیگری نیز رسیده، از جمله اینکه پنجاه هزار نفر از دلیران مردم کوفه مدافع خاص امام [[قائم]] {{ع}} در برابر دشمن هستند؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶. و اینکه مقر [[حکومت]] جهانی [[حضرت مهدی]] {{ع}} کوفه است. نیز حاکی است که مردم کوفه در پشتیبانی آن حضرت جدی و شجاع هستند؛ اثبات الهداة، ج ۷، ص ۴۹. [[امام باقر]]{{ع}} ضمن روایتی فرمود: «خوشبخت‌ترین مردم نسبت به [[امام]] [[قائم]] {{ع}} مردم [[کوفه]] هستند»؛ اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۶۹.</ref>. با توجه به معنی "[[عصائب]]" که جمع "عصبه" به معنی جوانمردان رشید و نیرومند است، به دست می‌آوریم که [[یاران مهدی]]{{ع}} باید چنین باشند. ناگفته نماند که در بعضی از [[روایات]]، [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} با عنوان "[[اخیار]]" خوانده شده‌اند<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص ۳۸.</ref>»<ref>[[ محمد محمدی اشتهاردی|محمدی اشتهاردی، محمد]]، [[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]، ص ۱۵۱.</ref>.