منظور از انتظار امام و امت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. آقای حکیمی؛

::::::آقای '''[[امیر مهدی حکیمی]]'''، در کتاب ''«[[منتظر چشم به راهی فریادگر (کتاب)|منتظر چشم به راهی فریادگر]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«یکی از مسائل مهم در مورد [[انتظار]] رابطه میان انتظارِ [[امام]] و [[امت]] است. در مسأله [[انتظار]]، [[امت]] همیشه در حال [[انتظار]] است و «[[منتظِر]]» می‌باشد و [[امام]] که «[[منتظَر]]»<ref>«منتظِر» اسم فاعل است به معنی کسی که در انتظار چیزی یا امری باشد و «منتظَر» اسم مفعول است به معنی کسی با امری که مورد انتظار واقع شود.</ref> [[مردم]] است خود نیز «[[منتظِر]]» و چشم به راه [[دستور]] [[قیام]] می‌باشد تا [[پیام]] الاهی در رسد و [[رستاخیز بزرگ]] خویش را آغاز کند و [[جهان]] گرفتار و پر از [[ظلم و ستم]] را رهایی بخشد و [[عدل و داد]] را جهانی سازد و [[رسالت]] الاهی خویش را که برای آن این همه [[صبر]] کرده است به انجام رساند. اینجاست که می‌نگریم [[انتظار امت]] و [[امام]] پیوند می‌یابد و [[انتظار]] بزرگ برای آینده‌ای روشن را پدید می‌آورد.  

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. آقای دکتر عبدی‌پور؛

::::::آقای دکتر '''[[حسن عبدی‌پور]]'''، در کتاب ''«[[تاثیرهای اجتماعی اعتقاد به مهدویت از دیدگاه جامعه‌شناسی (مقاله)|تاثیرهای اجتماعی اعتقاد به مهدویت از دیدگاه جامعه‌شناسی]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«[[امام]] و [[امت]] هر دو منتظرند: [[امت]]، در [[انتظار امام]] و [[منتظر]] خویش است و [[امام]] نیز همواره در [[انتظار]] به سر می‌‌برد. پس [[منتظر]] [[امت]] خود [[منتظر]] است; یعنی، [[چشم به راه]] [[فرشته]] ی [[حق]] است که در رسد و [[پیام]] [[قیام]] را برساند و او را به [[ظهور]] فراخواند تا او در پهنۀ [[آشکار]] [[زندگی]]، گام گذارد و [[رستاخیز]] خویش را بیاغازد و انقلابی اصولی و فراگیر در کار [[زندگی]] [[انسان]] درافکند و آن همه کوشش‌های نافرجام برای ساختن [[جامعه]] انسانی را به فرجامی [[راستین]] برساند و [[رسالت الهی]] خویش را که برای آن [[ذخیره]] شده است، به انجام برد. [[انتظار]]، در روان ژرف و بیکران [[امام]] [[منجی]] - که [[قلب]] [[جهان]] است - حالتی ویژه دارد و با انتظارهای دیگر تفاوتی اصولی. [[انتظار]] ما، به فراخور روان‌ها و اندیشه‌هایی که در [[انتظار]] به سر می‌‌برند و با شور و سوز و احساس‌هایی که [[منتظران]] دارند، ارتباط دارد و ژرفایی و گستردگی آن در همین رابطه مشخص می‌‌گردد. هر کس، در ارتباط با پایگاه [[فکری]] و آرمانی و نوع [[هدف‌ها]] و احساس‌هایی که دارد، در انتظارهایی متناسب به سر می‌‌برد. [[هدف]] و [[آرمان]]، هر چه والاتر باشد، [[انتظار]] تحقق آن و فرا رسیدن روزگار [[شکوفایی]] آن نیز بیش‌تر و شورانگیزتر است. بنا بر این اصل، انسان‌های بزرگ و احساس مندی که در [[اندیشه]]  ساختن [[جامعه]] انسانی‌اند و به [[آرمان]] والای [[حقوق]] [[انسان]] و [[ارزش انسان]] [[فکر]] می‌‌کنند و همواره [[تفسیر]] درست و معقول [[انسان]] را در کتاب [[تکوین]] و تدوین می‌‌جویند و در راه این [[هدف]] بزرگ از احساس‌های [[الهی]] - انسانی پر [[شوری]] برخوردارند، انتظاری متناسب با این [[آرمان]] بزرگ دارند و [[آمادگی]] و تلاش‌ها و کوشش‌هایشان، هماهنگ با [[عظمت]] [[آرمان]] شان است. از این رو چنین انسان‌هایی، تمامی نیروها و امکانات خود را بر سر این [[آرمان]] می‌‌نهند و تا واپسین لحظات حیات، دست از تلاش بر نمی‌دارند و سرانجام، [[زندگی]] را نیز [[فدا]] می‌‌کنند»<ref>[[حسن عبدی‌پور|عبدی‌پور، حسن]]، [[تاثیرهای اجتماعی اعتقاد به مهدویت از دیدگاه جامعه‌شناسی (مقاله)|تاثیرهای اجتماعی اعتقاد به مهدویت از دیدگاه جامعه‌شناسی]]، [[انتظار موعود (نشریه)|انتظار موعود]]، ص۲۳۳.</ref>.