دیدگاه یهود درباره انتظار چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۵. خانم طاووسی؛

| تصویر = 1100130.jpg

::::::«[[یهودیان]] که خود را پیرو [[حضرت]] موسای کلیم{{ع}} می‌‌دانند، [[منتظر]] [[مصلح]] موعودند و در آثار [[دینی]] خود، همواره به [[موعود]] اشاره کرده و از [[ظهور]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و حوادث مربوط به مبعث، [[علائم]] [[آخرالزمان]]، [[رجعت]] و نیز اشاراتی در مورد شخصیت [[آخرالزمان]] بیان نموده‌اند. به هر حال چون [[یهودیان]] به [[حضرت مسیح]]{{ع}} [[ایمان]] نیاوردند، به طبع، [[موعود]] آنان هنوز [[ظهور]] نکرده است.

::::::طبق آثار [[مقدس]] [[یهود]]، چهره سه [[موعود]] در آنها ترسیم شده: [[حضرت مسیح]]{{ع}}، [[حضرت محمد]]{{صل}} و [[حضرت مهدی]]{{ع}}. با وجود این اشارات، [[قوم یهود]] به [[حضرت مسیح]] و [[حضرت محمد]]{{صل}} نگرویدند، از این رو باید نسبت به مسأله [[انتظار]] [[موعود]] حساس و نگران باشند و به دور از سادگی و [[غفلت]]، به [[انتظار]] و [[آمادگی]] بیشتر از همگان اهمیت داده و از [[ظلم]] و [[تجاوز]] و [[انسان]] کُشی دست بکشند<ref>خورشید مغرب، ص ۵۵ - ۵۹.</ref>. گر چه بشارت‌های مذکور، همگی درست است اما آنها [[حق]] را نپذیرفتند: نه از زبان [[حضرت محمد]]{{صل}} و نه از زبان [[حضرت مسیح]]{{ع}}، حتی با وجود اینکه [[بشارت]] آمدن این دو [[پیامبر]] در کتب خود [[یهودیان]] آمده اما آنها با قبول نکردنشان در نهایت نابود خواهند شد.

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۶. خانم ابراهیمی؛

| تصویر = 11384.jpg

::::::«[[قوم]] بنی اسرائیل‌ نیز‌ از‌ سده‌های آغازین [[ظلم و ستم]] تا به حال‌ با‌ بشارت‌های [[انبیاء]]، [[منتظر ظهور]] شکوهمند [[منجی موعود]] به سر برده تا با ظهور‌ خود‌ آنها را به [[برتری]] در‌ جهان‌‌ برساند<ref>مراجعه شود به تاریخ جامع ادیان، تألیف جان بی‌ناس، ترجمه علی اصغر حکمت، چاپ پنجم، ۰۷۳۱، انتشارات آموزش انقلاب اسلامی، (چاپ دوم از‌ ویراسته جدید)، ص ۱۵۵</ref>. مسائل‌ محوری‌ و شکل‌گیری‌ این [[تفکر]] در مستندات [[دینی]] آنها‌ مذکور‌ است.  

::::::کلمه [[مسیح]] در [[دین یهود]] مبتنی بر عقایدی است که محور‌ آن‌ [[ظهور]] فردی‌ است به نام مسیح‌ (که گرفته شده از‌ واژه (Mashiah) یعنی تدعین (مسح) شده‌‌ است‌. کلمه عبری (Mashiah) یعنی مسح اشیاء یا افراد با روغن [[مقدس]] در زمان‌‌ مناسب‌ برای رسیدن به اهداف مقدس‌. علاوه‌ بر‌ اینها این کلمه‌ در‌ مورد افرادی نیز به‌ کار‌ می‌رود که [[رسالت]] از طرف [[خدا]] را به عهده می‌گیرند<ref>مراجعه شود به قاموس کتاب مقدس، ترجمه و تألیف مسترهاکس، چاپ اول، اساطیر، ۷۷۳۱، ص‌ ۳۰۸-۲۰۸</ref>. (یعنی فقط شامل‌ پادشاهان‌ یا‌ کشیش‌های والامقام نیست) این واژه در‌ مورد‌ نجات‌دهنده‌ای که‌ در‌ آخر‌ الزمان [[ظهور]] خواهد کرد‌ نیز به کار رفته و [[حکومت]] آرمانی [[منجی موعود]] را دربر گرفته است<ref>مراجعه شود به واژه‌های فرهنگ یهود، مترجمین:نصرت نصرت‌آبادی، منشه امیر‌، ابینوعم‌ شبتای، اوراهام‌ شماس، ساسون بلوم، ناشر انجمن جوامع یهودی، تل آویو، اسرائیل، چاپ اورشلیم، ۷۷۹۱ ص ۶۱۲.</ref>. این طرز تلقی‌ خاص‌ برگرفته از [[اعتقاد]] [[یهود]] بوده است‌ که‌، نجات‌ نهایی‌ بنی‌ [[اسرائیل]] به عهده فردی‌ از [[خاندان]] سلطنتی [[داوود]] خواهد بود و به وسیله او این [[نجات]] محقق خواهد شد و بنابر اعتقاد‌ یهودیان‌، او‌ پسری از نسل‌ [[داوود]] که [[بهترین]] فرد‌ تدهین‌ شده‌ پروردگار‌ است‌ خواهد‌ بود<ref>مراجعه شود به تاریخ جامع ادیان، تألیف جان بی ناس، ترجمه علی اصغر‌ حکمت‌، چاپ پنجم، ۰۷۳۱، انتشارات آموزش انقلاب اسلامی، ص ۲۵۵</ref>. و این کلمه به‌ معنای اخیر، یعنی آرزوی [[نجات]] [[جامعه]] و [[امید]] به رهایی [[انسان]] و [[منجی موعود]] تغییر یافت.