وظیفه مسلمانان نسبت به امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲۵. خانم طاووسی؛

| تصویر = 1100130.jpg

:::::#«'''شناخت [[حجت خدا]]، [[امام عصر]]{{ع}}:''' مهم‌ترین و واجب‌ترین [[وظیفه]] هر [[شیعه]] [[منتظر]]، [[کسب معرفت]] نسبت به [[مقام]] و [[وجود مقدس امام زمان]]{{ع}} است. [[حضرت حجت بن الحسن]] العسکری{{ع}} ذریه [[رسول خدا]]، چهاردهمین [[معصوم]]، [[دوازدهمین امام]]، ولی [[حی]] [[امت]]، [[واسطه فیض الهی]]، [[امان زمین]] و زمان و... است. این [[جایگاه]] رفیع و [[موقعیت]] ممتاز که دارای [[برکات]] وجودی بی شمار است، [[حقوقی]] را برای آن [[حضرت]] اثبات می‌‌کند که [[پیروان]] [[صدیق]] و [[مخلص]] برای تنظیم دقیق رابطه خود با مولا و رهبرشان بر اساس [[ادب]] [[دینی]] باید آن [[حقوق]] را شناخته و در پی آن وظایفی را که متوجه آنان می‌‌شود، به [[شایستگی]] انجام دهند<ref>[[انتظار از دیدگاه اهل بیت (کتاب)|انتظار از دیدگاه اهل بیت]]، ص 108-109.</ref>.

:::::#'''[[آراستگی]] به [[خوبی‌ها]] و [[پیراستگی]] از [[بدی‌ها]]:''' [[تکلیف]] دیگری که بر عهده یک [[منتظر راستین]] است، پیرایش و [[تهذیب نفس]] از خصایص [[ناپسند]] و زینت بخشیدن آن به [[اخلاق]] نیکوست. در روایتی که از [[امام]] [[جعفر صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده آمده که ایشان می‌‌فرمایند: "هر کس از اینکه جزء [[یاران قائم]]{{ع}} باشد شاد و خوشحال می‌‌شود، باید [[منتظر]] باشد و با حال [[انتظار]] به [[پرهیزکاری]] و [[اخلاق نیکو]] [[رفتار]] کند، پس اگر (در چنین حالی) از [[دنیا]] برود و [[حضرت قائم]]{{ع}} پس از او [[ظهور]] فرمایند، پاداشی همچون [[پاداش]] کسانی که ایشان را [[درک]] کرده‌اند خواهد داشت، پس بکوشید و در [[انتظار]] باشید، گوارایتان باد‌ای گروه مورد [[رحمت]] قرار گرفته"<ref>{{متن حدیث|"مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلاَقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ كَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَكَهُ فَجِدُّوا وَ اِنْتَظِرُوا هَنِيئاً لَكُمْ أَيَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ"}}؛ غیبت نعمانی، ص ۲۹۲، ح ۱۶، و نیز در: بحارالانوار، ج ۵۲، ب ۲۲، ص ۱۴۰، ح ۵۰.</ref><ref>[[انتظار از دیدگاه اهل بیت (کتاب)|انتظار از دیدگاه اهل بیت]]، ص 119.</ref>.

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲۷. نویسندگان کتاب «آفتاب مهر»؛

| تصویر = 1402.jpg

::::::«وظایفی که بر عهده یک [[منتظر]] است عبارت است از:

::::#'''[[معرفت امام مهدی|معرفت]] و [[شناخت امام زمان]]{{ع}}؛''' در [[روایات]] ما، تأکید فراوان شده است که [[انسان]] باید [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} خود را بشناسد؛ چون، پیمودن مسیر درست و [[صراط مستقیم الهی]]، جز به [[معرفت]] او ممکن نخواهد بود. [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: "هر کس بمیرد؛ در حالی که [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} خود را نشناخته باشد، به [[مرگ جاهلیت]] مرده است"<ref>{{متن حدیث|" مَنْ‏ مَاتَ‏ وَ لَمْ‏ يَعْرِفْ‏ إِمَامَ‏ زَمَانِهِ‏ مَاتَ‏ مِيتَةً جَاهِلِيَّة‏ ‏‏"}}؛ بحارالانوار، ج۲۳، صص۷۶-۹۵.</ref>

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲۸. نویسندگان کتاب [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]؛

| تصویر = 991395.jpg

::::::«در [[روایات]] و بیانات [[پیشوایان]] [[دین]]، [[وظایف]] فراوانی برای [[منتظران]] [[ظهور]] بیان شده است که در اینجا مهم‌ترین آن‌ها را بیان می‌کنیم:

::::#'''[[شناخت]] [[امام]]:''' پیمودن جاده [[انتظار]]، بدون شناختن [[امام]] [[منتظَر]] ممکن نیست. [[استقامت]] و [[پایداری]] در وادی [[انتظار]]، وابسته به [[درک]] صحیح از پیشوای [[موعود]] است. بنابراین علاوه بر [[شناخت]] [[امام]] به اسم و [[نسب]]، لازم است از [[جایگاه امام]] و رتبه و [[مقام]] او نیز [[آگاهی]] کافی به دست آورد. [[ابو نصر]] که از خدمت‌گذاران [[امام عسکری]]{{ع}} است، پیش از [[غیبت امام مهدی]]{{ع}} به حضور آن [[حضرت]] می‌رسد. [[امام مهدی]]{{ع}} از او می‌پرسد: آیا مرا می‌شناسی؟ پاسخ می‌دهد: آری؛ شما سرور من و [[فرزند]] سرور من هستید. [[امام]] {{ع}} می‌فرماید: مقصود من چنین شناختی نبود [[ابو نصر]] می‌گوید: خودتان بفرمایید. [[امام]]{{ع}} می‌فرماید: من آخرین [[جانشین]] [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} هستم و [[خداوند]] به [[برکت]] من [[بلا]] را از [[خاندان]] و شیعیانم دور می‌کند.<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ب ۴۳، ح ۱۲، ص ۱۷۱.</ref> اگر [[معرفت]] [[امام]] برای [[منتظر]] حاصل شود، او از هم اکنون خود را در [[جبهه]] [[امام]] می‌بیند و احساس می‌کند که در [[خیمه]] [[امام]] و کنار او قرار گرفته است. بنابراین لحظه‌ای در تلاش برای تقویت [[جبهه]] [[امام]] خویش کوتاهی نمی‌کند. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "کسی که بمیرد، در حالی که [[امام]] خود را شناخته باشد، جلو افتادن یا تأخیر امر [[ظهور]] به او زیان نمی‌رساند. و کسی که بمیرد و حال آنکه [[امام]] خود را شناخته است، مانند کسی است که در [[خیمه]] [[امام]] و همراه او بوده است"<ref>{{متن حدیث|" مَنْ‏ مَاتَ‏ و هُوَ عَارِفٌ‏ لِإِمَامِهِ‏، لَمْ‏ يَضُرَّهُ تَقَدَّمَ هذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ؛ و مَنْ مَاتَ و هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ، كَانَ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِه‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ کافی، ج ۱، کتاب الحجه، باب «انه من عرف امامه لم یضره تقدم هذا الامر او تاخر»، ح ۵، ص ۳۷۱.</ref>. گفتنی است که این [[معرفت]] و [[شناخت]]، چنان مهمّ است که در [[کلام]] [[معصومان]]{{عم}} آمده است که برای به دست آوردن آن، لازم است از [[خداوند]] [[طلب یاری]] شود. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "... در زمان [[غیبت]] طولانی [[امام مهدی]]{{ع}} [[باطل]] گرایان در [[اعتقاد]] و [[دین]] خود به [[شک]] و [[تردید]] گرفتار می‌شوند. [[زراره]]، از [[یاران خاص]] [[امام]] گفت: اگر آن زمان را [[شاهد]] بودم، چه کنم؟ [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: این [[دعا]] را بخوان:{{متن حدیث|" اللَّهُمَ‏ عَرِّفْنِي‏ نَفْسَكَ‏؛ فَإِنَّكَ‏ إِنْ‏ لَمْ‏ تُعَرِّفْنِي‏ نَفْسَكَ‏ لَمْ‏ أَعْرِفْ‏ نَبِيَّكَ‏؛ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي رَسُولَكَ؛ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي رَسُولَكَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَكَ؛ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ؛ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دِينِي‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}<ref>غیبت [[نعمانی]]، باب ۱۰، فصل ۳، ح ۶، ص ۱۷۰؛ نیز حاشیه [[مفاتیح الجنان]]، باب ششم، دعای [[زمان غیبت]].