آیا امام مهدی علم غیب دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. آیت‌الله مصباح یزدی؛

| تصویر = 11196.jpg

:::::: «در اینجا این سؤال مطرح می‏‌شود اکنون که دیگر [[نزول]] [[قرآنی]] وجود ندارد که [[ملائکه]] بر [[پیامبر اکرم|پیغمبر]] نازل شوند، پس در [[شب قدر]] [[ملائکه]] برای چه کاری و بر چه کسی نازل می‌‏شوند؟ در [[اصول کافی]] در باب [[حجت]]، روایتی از [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} آمده است که خطاب به شخصی فرمودند: "برای اثبات [[ولایت]] ما برای مخالفین، با [[سوره قدر]] [[احتجاج]] کنید. چرا که یکی از [[دلایل]] [[لزوم]] [[امام]] بعد از [[پیغمبر اکرم]]{{صل}} این سوره است"؛ این شخص با تعجب می‌‏گوید در این سوره از [[امامت]] و [[ولایت]] سخنی گفته نشده است. پس چگونه می‌توان از این سوره برای اثبات مسئله [[امامت]] [[احتجاج]] نمود؟ [[حضرت]] فرمودند: از [[مخالفان]] بپرسید در [[شب قدر]] [[ملائکه]] بر چه کسی نازل می‏‌شوند؟ آیا تاکنون کسی ادعا کرده است که در [[شب قدر]]، [[ملائکه]] بر او نازل شده باشند؟ هیچ کس نمی‌تواند ادعا کند که [[نزول]] [[ملائکه]] را در [[شب قدر]] [[درک]] کرده است. تاکنون نیز کسی در این باره مدعی نشده است. [[قرآن]] نیز می‌گوید: {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ}} <ref> فرشتگان با روح در شب قدر نازل می‌‏شوند؛ سوره قدر، آیه: ۴.</ref>؛ بنابراین حتماً باید پس از [[پیامبر اکرم|پیغمبر]]{{صل}} کسی وجود داشته باشد تا [[ملائکه]] بر او نازل شوند. او کسی جز [[حجت خدا]] و [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} نخواهد بود. وقتی [[ملائکه]] بر [[امام زمان]] نازل می‌‏شوند، چه کاری خواهند کرد؟ [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ}} <ref> سوره قدر، آیه: ۵.</ref>؛ از شب تا صبح، [[فرشتگان]] فوج فوج به [[خدمت]] [[امام عصر]]{{ع}} رسیده و به ایشان عرض [[سلام]] می‌گویند. برای [[ملائکه]] [[توفیق]] و شرافتی است که در [[شب قدر]] اجازه ‌یابند تا به [[خدمت]] [[امام زمان]]{{ع}} رسیده و به ایشان ادای [[احترام]] کنند. اما نکته دوم که در [[روایات شیعه]] از حد [[خبر واحد]] فراتر است، آن است که [[ملائکه]] نازل می‏‌شوند تا مقدرات سال را بر [[امام زمان]]{{ع}} عرضه نمایند. به ویژه در [[شب بیست و سوم]] که مقدرات عالم به امضاء رسیده و قطعی شده است را به حضور [[امام زمان]]{{ع}} ارائه داده و ایشان از تمام مقدرات [[امت]] تا پایان سال بعد و [[شب قدر]] دیگر، [[آگاه]] می‌شوند. پس از {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ}}؛ [[امام سجاد|حضرت سجاد]]{{ع}} در [[دعا]] می‌‏فرمایند: {{عربی|"سَلامٌ دَائِمُ الْبَرَکَةِ إِلَی طُلُوعِ الْفَجْرِ"}}؛ [[حضرت]] در این فراز [[آیه]] {{متن قرآن|سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ}}؛ را [[تفسیر]] می‏‌کنند. یعنی [[برکت]] این شب همچنان تا [[طلوع فجر]] دوام دارد. پس از آن می‌فرمایند: {{عربی|"عَلَی مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ بِمَا أَحْکَمَ مِنْ قَضَائِهِ"}}؛ بر کسی که [[خدا]] می‌خواهد نازل می‌شوند تا مقدرات [[الهی]] را بر او ارائه دهند. در {{عربی|"عَلَی مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ"}}؛ [[امام سجاد]]{{ع}} با صراحت نمی‌گویند که بر چه کسی نازل می‌شوند، اما با کنایه می‌فرمایند کسی وجود دارد که [[خدا]] می‌‏داند، [[فرشتگان]] باید بر او نازل شوند. با توجه به اینکه [[امام سجاد]]{{ع}} [[امام چهارم]] بوده‌اند اگر خود یا یکی از [[امامان]] گذشته را معرفی می‌نمودند دیگر بر کسانی که [[فرشتگان]] بر آنان، پس از [[امام چهارم]] نازل می‌شدند، دلالت نمی‌کرد. با این کنایه فرموده‌اند که هر سال کسی وجود دارد که [[خدا]] می‏‌خواهد تا [[ملائکه]] بر او نازل شوند. این فراز بر [[وجود امام]] و [[حجت خدا]] اشاره دارد. اما [[فرشتگان]] چه چیزی را برای [[امام]]{{ع}} می‏‌آورند {{عربی|"بِمَا أَحْکَمَ مِنْ قَضَائِهِ"}}؛ [[فرشتگان]] و [[روح]] نازل شده و به همراه خود قضاء محکم و مقدرات حتمی را ارائه می‏‌دهند. قضاء محکم به مقدراتی گفته می‌شود که از مرحله تقدیر گذشته، به قضاء رسیده و از قضاء به امضاء رسیده و محکم شده است. به گونه‌ای که دیگر قابل تغییر نیست.(...) پس از ویژگی‌های مهم [[شب قدر]] این است که مقدرات سال بر [[امام زمان]]{{ع}} عرضه شده و ایشان آنها را امضاء می‌فرماید»<ref>[http://mesbahyazdi.ir/node/4815 قدر شب قدر را بدانيم، وبگاه پدیدآورنده]</ref>.

{{پایان جمع شدن}}

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۴. حجت الاسلام و المسلمین خادمی شیرازی؛

| تصویر = 110027.jpg

:::::: «در این سه [[توقیع]] شریفه که به دست مبارک [[امام مهدی]]{{ع}} نوشته شده است، ایشان به مواردی از [[علم غیب]] خود اشاره می‌نمایند تا [[شیعیان]] ایشان علاوه بر دانستن [[مقام]] شامخ [[امامت]]، بدانند که در محضر [[امام]] خود حاضرند و [[امام]]{{ع}} بر اعمال ایشان ناظر برای آنها نگرانند.

::::#[[توقیع شریف]] [[امام مهدی|حضرت بقیة الله]]{{ع}} به افتخار یکی از [[شیعیان]]: [[علی]] (ناقل خبر) می‌گوید: پس از تصمیم و آماده شدن برای سفر [[حج]] و خداحافظی با [[دوستان]] و آشنایان،‌ عازم حرکت بودم که از [[ناحیه مقدسه]] [[حضرت بقیة الله]]، فرمانی رسید که: ما از این سفر [[حج]] تو ناخشنودیم و کراهت داریم ولی موضوع موکول به تصمیم خودت می‌باشد. و من که از این امر [[غمگین]] شده بودم با تقدیم عریضه‌ای [[خدمت]] حضرتش{{ع}} عرضه داشتم که دستورتان را [[اطاعت]] کرده از این مسافرت منصرف گردیدم، ولی از عدم [[توفیق]] [[زیارت]] [[خانه خدا]] اندوهگین شده‌ام. در پاسخ توقیعی [[شرف]] صدور یافت که: دلتنگ مباش! به خواست [[خداوند]] سال آینده به [[حج]] خواهی رفت. در آستانه سال بعد، ضمن عریضه‌ای به حضور مبارکشان اجازه خواستم و [[مرحمت]] فرمودند. بار دیگر طیّ نامه‌ای معروض داشتم که در این سفر با [[محمّد]] بن عبّاس که به [[دیانت]] و [[امانت]] وی [[اطمینان]] دارم همراه خواهم بود. در پاسخ فرمودند: [[اسدی]] همراه خوبی است. اگر آمد، کسی را بر او ترجیح مده. و متعاقباً شخص نامبرده آمد و با هم سفر [[حج]] رفتیم. همان گونه که خوانندگان گرامی ملاحظه می‌فرمایند [[حضرت بقیة الله]]، با [[لطف]] و [[عنایت]] خاصی همه برنامه‌های [[زندگی]] [[دوستان]] را تحت نظارت کامل دارند و مادی و معنوی آن را زیر نظر شامخ [[ولایت]] حفظ می‌فرمایند. نکته دیگر آنکه معنای [[ادب]] [[شیعه]] در مقابل [[امام]] [[معصوم]] همین است که در تمام مسائل مربوط به زندگی‌اش باید کسب اجازه کند.