آیا رجعت جسمانی است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین رجالی تهرانی؛

| تصویر = 1368299.jpg

::::::«از عموم [[روایات]] [[رجعت]] چنین استفاده می‌‏شود که [[رجعت]] انسان‌های خاصّی که به [[دنیا]] آمدنشان قطعی است، جسمانی است نه مثالی. زیرا در هیچ روایتی، [[رجعت]] را [[مقید]] به غیرجسمانی بودن، نکرده‏‌اند. [[شیخ حر عاملی]] در کتاب ایقاظ می‌‏‏فرماید: اوّلاً این‏که در [[رجعت]]، [[روح]] به یک [[بدن]] مثالی وارد شود، نوعی [[تناسخ]] است که [[باطل]] و محال می‌‏باشد، ثانیاً برخلاف صریح [[روایات]] است، ثالثا برخلاف [[اجماع]] است، رابعا آن [[بدن]] مثالی گناهی نکرده، تا مجازات آن در مورد [[رجعت]] بدکاران جایز باشد<ref> الایقاظ من الهجعة، شیخ حرّ عاملی، ترجمه جنّتی، ص ۴۲۷</ref>

::::::بعضی گویند: موجودی که استعداد کمال دارد، هنگامی که [[کمالات]] استعدادی آن جنبه فعلیت به خود بگیرد، یعنی از قوّه به فعل درآید، دیگر نمی‌‏‏تواند به حال اوّل برگردد، زیرا [[رجوع]] از فعلیت به قوّه محال است. [[نفس]] انسانی با مردن از مادّه، تجرّد پیدا می‌‏کند و یک موجود مجرّد مثالی یا [[عقلی]] می‌‏‏شود، که این دو رتبه (مثالی و [[عقلی]]) از مرتبه مادّه [[برتر]] است، و وجود آنها از وجود مادّه قوی‏تر است. اگر مجدّدا [[نفس]] بعد از [[مرگ]] به مادّه تعلّق پیدا کند، لازم می‌‏‏آید که از فعل به قوّه بازگردد و آن محال است. [[علامه طباطبایی]] در پاسخ به این [[شبهه]] می‌‏‏فرماید: آنچه گفته می‌‏‏شود که بازگشت فعل به قوّه محال است، مطلب درستی است، ولی زنده شدن یک موجود پس از [[مرگ]] از مصادیق آن نیست، زیرا اگر انسانی پس از [[مرگ]] به [[دنیا]] بازگردد و [[نفس]] او مجدّدا با مادّه ([[بدن]] قبلی) تماس و تعلّق پیدا کند، این امر باعث ابطال اصل تجرّد و بازگشت از فعل به قوّه نیست، چه اینکه او قبل از مردن، و پیش از قطع رابطه با [[بدن]] هم، مجرّد بوده است، بنابراین تعلّق و ارتباط مجدّد او با [[بدن]] به‏ طور [[یقین]] منافاتی با تجرّد او ندارد. تنها چیزی‏که هست این است که براثر [[مرگ]]، روابطی که ضامن تأثیر و فعل [[نفس]] در مادّه بود مفقود شد و لذا پس از آن‏قدرت بر انجام افعال مادّی را نداشت، درست مانند، صنعتگری که آلات و ابزار لازم، برای عمل را از دست بدهد. ولی با بازگشت [[نفس]] به حال سابق و تعلّق آن به [[بدن]] مجدّدا قوا و ادوات آن را به کار می‌‏اندازد. در نتیجه می‌‏‏تواند حالات و ملکات خود را به واسطه افعال جدید به مرحله‌‏ای فوق مرحله سابق برساند و [[تکامل]] تازه‏ای پیدا کند، بدون اینکه سیر نزولی و عقب‏گرد از حال کمال به [[نقص]]، و از فعل به قوّه کرده باشد<ref> المیزان، علّامه طباطبایی، ج ۱، ص ۲۰۷</ref>»<ref>[[یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص ۲۶۸ تا ۲۷۱.</ref>.