آیا امکان ملاقات با امام مهدی وجود دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::*بسیاری از آنچه با عنوان مشاهده در کتاب‌ها گفته شده، از نظر محتوا و متن دارای اشکال و ایرادهای فراوانی است. بارزترین نمونه آن، داستان [[جزیره خضرا]] است.

:::::*برخی از آنچه گفته شده، مشاهده است، [[مکاشفه]] بوده و آن هم از محل بحث خارج است. آنچه باقی می‌ماند، شمار اندکی از مشاهده است که مورد توجه بزرگان قرار گرفته است. باید توجه داشت [[ملاقات]] [[حضرت]] [[فضیلت]] بزرگی است؛ اما آنچه مهم‌تر است، [[شناخت]] و [[معرفت]] آن بزرگوار و عمل به دستورهایی است که [[رضایت خداوند]] و آن [[حضرت]] را در پی دارد. فراموش نشود کم نبودند افرادی که همواره در زمان [[پیامبر]] و [[امامان]]{{عم}} با آن بزرگواران [[دیدار]] می‌کردند؛ اما بهره معرفتی چندانی از آن [[ملاقات‌ها]] نمی‌بردند و گاهی هم مورد [[خشم]] و [[غضب]] ایشان واقع می‌شدند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۲]]، ص۱۰۸-۱۲۲.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::گروهی از بزرگان [[شیعه]]، بر این باورند که در زمان [[غیبت کبری]]، امکان ارتباط‍‌ با [[امام زمان]] {{ع}} برای [[شیعیان]] وجود ندارد و برابر [[دستور]] [[حضرت]]، مدعی [[دیدار]] را باید [[تکذیب]] کرد. [[محمد بن ابراهیم]] (معروف به [[نعمانی]] و [[صاحب]] [[کتاب الغیبة]])، [[فیض کاشانی]] (در کتاب وافی)، [[کاشف الغطاء]] (در رساله [[حق]] المبین) و [[شیخ مفید]] از این گروهند. مهم‌ترین و معتبرترین [[دلیل]] اینان، بر نفی رؤیت و مشاهده [[حضرت]] در [[عصر غیبت]]، توقیعی است که شش روز پیش از [[مرگ]] [[علی بن محمد سمری]] -آخرین [[نائب خاص]] حضرت- از [[ناحیه]] آن [[حضرت]] صادر شده است<ref>کمال الدین، ص ۵۱۶</ref>. برابر این [[توقیع]]، مدعی مشاهده دروغگوست و ادّعای وی قابل پذیرش نیست. گروهی دیگر از علمای [[شیعه]] معتقدند که در [[غیبت کبری]]، امکان ارتباط‍‌ با [[امام زمان]] {{ع}} وجود دارد. این دیدگاه در بین متأخران شدت دارد. از [[سید مرتضی]] شروع می‌شود و پس از وی، شهرت می‌یابد و افرادی چون [[محدث نوری]]، [[کراجکی]]، [[شیخ طوسی]] و... آن را طرح می‌کنند.  

::::::[[سید مرتضی]] در پاسخ به این پرسش که حضور [[امام]]، در پرده [[غیب]]، چه فایده‌ای دارد؟ امکان استفاده گروهی از [[اولیاء]] الهی را از محضر آن [[حضرت]]، مطرح می‌کند. مدّعیان امکان ارتباط‍‌ با [[حضرت]]، سه [[دلیل]] اقامه کرده‌اند: [[روایات]]، [[اجماع]] و داستان‌ها. البته هر کدام، [[ادله]] طرف دیگر را نقد کرده‌اند که در این مجال، بحث آن نمی‌گنجد. به هر حال، اگر فرض را بر امکان مشاهده و ارتباط‍‌ با [[حضرت]] بدانیم، برابر صریح [[توقیع]]، دیدارکنندگان [[حق]] اظهار آن را ندارند و به تعبیر [[شیخ طوسی]]، خود می‌دانند و [[نفس]] خویش<ref>چشم‌به‌راه مهدى، ص ۷۳ و ۱۰۴</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۹۰.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::#هر کس نمی‌تواند [[ادعای رؤیت]] [[امام زمان]] {{ع}} و [[ملاقات]] با آن [[حضرت]] کند.

::::#در این زمینه، هر ادعایی را هم به راحتی نمی‌توان پذیرفت»<ref>[[ابراهیم شفیعی سروستانی|شفیعی سروستانی؛ ابراهیم]]، [[پرسش از موعود (کتاب)|پرسش از موعود]]، ص ۶۴-۶۷.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::«[[اشتیاق]] [[ملاقات]] با [[حضرت]] بسیار نیکوست. این [[اشتیاق]] را همه علاقه‌مندان [[حضرت]] دارند. ولی عجله نکنید؛ [[تسلیم]] [[رضا]] و [[قضای الهی]] باشید. در [[زمان غیبت]] باید به وظایف‌مان عمل کنیم. اگر [[حضرت]] [[صلاح]] بداند، خودش به دیدن ما می‌آید. [[وظیفه]] ما این است که در عمل به [[اخلاق]] و [[احکام الهی]] [[تلاش]] و خود را در تمام جهات به [[حضرت]] نزدیک کنیم و موجبات [[رضایت]] ایشان را فراهم نماییم.

::::::علاوه بر همه این مسائل، [[ملاقات]] حضور با [[امام]]، آن هم در اوضاع فعلی، [[آمادگی]] روحی بسیار بالایی می‌خواهد؛ مثلاً برای [[ملاقات]] خصوصی با [[رهبر]] [[انقلاب]] تسلط روحی و [[آمادگی]] کامل می‌خواهد، درحالی‌ که همیشه حداقل از طریق تلویزیون با چهره و صدای ایشان آشنایی داریم؛ پس به طریق اولی [[ملاقات]] [[امام زمان]] {{ع}}، [[آمادگی]] بسیار بالا می‌خواهد»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۴۹.</ref>.

{{پرسمان ارتباط و ملاقات با امام مهدی}}